อยากเล่าประสบการณ์ เมื่อหลายปีที่แล้วได้ไปตัดผมบริจาค
ความยาวผมน่าจะประมาน1ไม้บรรทัด
ก่อนไปบริจาคเส้นผม คือเราตั้งใจจะไปบริจาคอยู่แล้ว
เลยปล่อยให้ผมยาว ไม่ทำสี ไม่ฟอก หรือดัดใดๆทั้งสิ้น
แล้วไปร้านตัดผมบอกช่างตัดผมว่าเราอยากให้ตัดตรงๆไม่ต้องซอยเลย
เพราะจะได้ความยาวและคิดเอาเองว่าจะได้ไม่มีผมที่สั้นๆยาวๆใช้ไม่ได้
 
 
 
         หลังจากไว้อยู่ประมาณ2ปี ในระหว่าง2ปีนี้มีไปตัดเลมผมบ้างครั้ง2ครั้ง
พี่ที่ทำงานเราณ. ตอนนั้นก็พาเราไปร้านตัดผมประจำเขา ซึ่งร้านนี้เคยตัดผม
ให้กับคนที่ไปบริจาค เลยจัดเก็บผมเราได้เป็นอย่างดี
ขั้นแรกสระผมเราปกติ แล้วช่างก็แบ่งผมเราเป็น 3 มัด ตัดเป็นกำๆแล้วมัดด้วยยาง
และรีดผมที่ตัดแล้วเพื่อให้ความชื้นในเส้นผมออกไป กันราขึ้นจากความชื้น
 
         เราเก็บเส้นผมที่ตั้งใจบริจาคไว้เกือบปี เนื่องด้วยหาที่รับบริจาคไม่ได้ 
จนไปเจอร้านแถววังหลังซึ่งเป็นร้านทำวิกผม เค้ามีเปิดรับบริจากเส้นผม
และเงิน เราก็เอาผมเราไปบริจาค โดยร้านให้เราร่วมบริจาคกับน้องผู้ชายคนหนึ่ง
ที่เคยมาบริจาคเงินไว้ก่อนอยู่แล้ว  แล้วเราก็ได้ใบกระดาษมาแผ่นนึง
 
         ผ่านไปนานอยู่ ประมาณ1ปีหลังจากนั้น ก็มีเบอร์โทรศัพท์แปลกโทรเข้ามา 
เรารับสายแล้วเป็นเสียงผู้หญิงคนหนึ่งโทรมาอวยพรเราพร้อมขอบคุณเรา
ที่เราได้บริจาคเส้นผมของเราไปทำเป็นวิกผมให้กับเค้า ด้วยว่าเราเพิ่งตื่นนอน
เราก็เลยถามเค้าไปว่าได้วิกแล้วใช่ไหมคะ เขาก็บอกได้แล้วพร้อมอวยพรเราอีกครั้ง
ตอนที่วางสายไป นี่บอกไม่ถูกเป็นความรู้สึกเหมือนภูมิใจ สบายใจ ยินดี และดีใจ
รู้สึกว่าอยากจะเลี้ยงผมไปบริจากอีกครั้ง อธิบายไม่ถูกแต่โดยรวมคือ
เรารู้สึกว่า “เมื่อเราเริ่มที่จะเป็นผู้ให้ไม่ว่าเล็กหรือใหญ่ ใจเราก็โคตรเป็นสุขเลย”
 
เราหวังว่าในอนาคตเราจะเป็นคนที่ดีกว่านี้ยิ่งๆขึ้น