วันนี้เราจะมาแชร์ตามประสาคนมีกลิ่น
เรื่องมันมีอยู่ว่า เราเป็นผู้หญิงมีกลิ่นตัว ตอนแรกเราก็ไม่รู้ตัวหรอกว่าเรามีกลิ่นตัว จนกระทั่งได้ดมกลื่นเสื้อผ้าที่เราใส่ตรงจักกะแร้นั่นแหละจ่ะแม่จ๋า
มันเป็นกลิ่นที่ทำลายล้างมากแม่
คือ ไม่รู้จะทำไง 
บางคนคิดว่าสารส้มคือทางออกใช่มั้ย
แต่สำหรับเราแล้วน้านนน สารส้มเอาไม่อยู่จ้า
สมัย ม 4  แม่เคยซื้อสารส้มมาให้ใช้ตอนนั้นยังเป็นแท้งแหลมคมอยู่เลย ใช้แล้วได้ผลนะ แต่ไปๆมาๆ มันเอาไม่อยู่ แบคทีเรียมันเริ่มดิ้อด้าน
หลังจากนั้นก็หมดที่พึ่ง ทำได้เพียงพอเต่ามีกลิ่นต้องวิ่งจู้ดดดด ไปที่ห้องน้ำแล้วเอาผ้าฉุบน้ำล้างกลื่นออก สักพักกลิ่นก็มาใหม่จ่ะแม่
แล้วกลิ่นมันไม่ใช่แค่กลิ่นเหงื่อธรรมดา มันเหม็นสาป 
คิดดูเป็นผู้หญิงเหม็นสาป

จนกระทั่ง พี่สาวไม่ไหวกับกลิ่นตัวเพราะต้องนอนข้างกัน นางไปเสริชเน็ตเจอแป้ง แป้งมันใช้คำแบบ โดนใจมาก แป้งดับกลิ้นเต่า ยี่ห้อพรจันร์
นางซื้อมาให้ เรารับไหวพร้อมความเขิลอายกับปมด้อยที่แก้ไม่ได้มายาวนาน
ใช้เลยจ้า ผลที่ได้ทาแล้วเย็นจิกกูแร้ ปริ่มๆ ลังดีมากแม่
ความเย็นช่างมัน แต่กลื่นเต่าต้องหายนะเฟ้ย!!
ระหว่างวันก็เอานิ้วมือรูดปื้ดดแล้วมาดม คุณพระ กลิ่นหาย มันไม่มีกลิ่นติดมือเลยแม่
คือดี คืออยากแชร์  ถ้ามีกลิ่นเต่า ไปตามล่าแป้งตัวนี้มาให้ได้นะ อือออ