ห่างคะ ห่างกันออกไปเรื่อย ห่างกันจนเผื่อใจไว้แล้วว่าถ้าวันนึงต้องเลิกกันเราต้องอยู่ให้ได้ เริ่มจากสมัยเรียนคบกันต่างคนต่างอยู่โทหากัน (เราเป็นคนโทรก่อนตลอด) จนมาวัยทำงาน เคยพักที่เดียวกัน เลือกวันหยุดวันเดียวกัน ตัวติดกันเหมือนฝาแฝด อยากบอกเขานะว่าช่วงนั้นมันมีความสุขที่สุดแล้ว จนมาวันนี้ เราย้ายงาน ได้เจอกันน้อยลง แอบเซ็งนิดๆ ย้ายงานใหม่ๆยังหยุดตรงกันอยู่ เป็นเราเองจ้าต้องเสนอหน้าไปหาตลอด แอบคิดอยู่เหมือนกันว่าเขาต้องการเราจริงๆหรอ ทำไมเป็นเราที่พยายามอยู่ฝ่ายเดียว จนมาทุกวันนี้ โดนเปลี่ยนวันหยุดจ้า.....ตอนได้ยินพี่ที่ทำงานบอกคือทุกอย่างมันหยุดเคลื่อนไหวไปแล้ว นั่งงงสักพัก เริ่มคิดในใจ อะไรจะมาซวยขนาดนั้น จากเจอกันอาทิตย์ละครั้ง แล้วต่อไปคือยังไง? คือ ขำมากกกก ตลกกับโชคชะตา อะไรมันจะขนาดนั้น บวกกับความรู้สึกที่เราคิดว่าเหมือนเขาเปลี่ยนไป แชทหากันนี่อย่าไปพูดถึง 3 ปีตอบที เห้ออออออ เค้าทำตัวเหมือนแล้วแต่ ยังไงก็ได้ ไม่เคยแสดงออกให้เห็นถึงความรักที่มีให้กันเลย ไม่เคยบอกรัก(มีบ้างช่วงคบกันใหม่ๆ นี่ก็ปาไปเกือบ 5 ปีแล้ว) วันครบรอบเงียบกริบ โพสหา.....หน้ากระดานถ้าคนอื่นไม่รู้ก็นึกว่าโสดอะ จะให้มาพูดแบบที่เล่าให้เขาฟังก็ไม่ได้นะ เหมือนองค์จะลงอะ โวยวายจะพูดทำไมนักหนา เดี๋ยวนะ เราผู้หญิงตัวเล็กๆแค่เรียกร้องความสนใจนิดเดียวเอง ไม่ได้หรอ อยากถามเขาว่าที่ผ่านมามันมีค่ามั้ย คือเอาจริงๆเดาทางข้างหน้าไม่ออกแล้วอะ ที่คิดได้ตอนนี้ก็คือ ตื่น ทำงาน แชทหานิดหน่อย เลิกงาน กลับบ้าน นอน วนๆอยู่แค่นี้อะ เคยแบบอยากไปดูดวงว่าเนื้อคู่เราใช่คนนี้มั้ย ทำไมเขาใจร้ายจังหรือเราต้องการมากไป แอบน้อยใจอะ บางทีไปเที่ยว เพื่อนพาแฟนมา โชว์หวานเลยจ้า ชวนกันถ่ายรูป ทำนู่นทำนี่ให้กัน แล้วแบบเรานั่งมอง แต่ในใจคือแบบน้อยใจหนักมากกก พูดไม่ได้ อธิบายไม่ถูกแล้ว