เรื่องมีอยู่ว่า เราคบกับแฟนมาสักพักพอมาวันนี้แฟนบอกว่าทำไมต้องให้สำคัญกับคำว่าแฟน รักแบบไม่มีสถานะ ไม่ผูกมัดมันดีกว่าตั้งเยอะ อยากทำไรก็ทำ แต่ก่อนหน้านั้นที่เป็นแฟนกันมันก็ดีกว่านี้ หรือมันเป็นข้ออ้าง

ไม่ใช่แฟนกันแต่โทรคุยกันทุกวัน คุยกันทุกเรื่อง กิน นอน เท่ว บอกรัก บอกคิดถึงทุกวัน แต่ก็ยังคงคำว่าโสด เราควรทำยังไงเฉยๆทำตัวเหมือนเดิม หรือพูดกับเค้าเพื่อความชัดเจนในสถานะ

ไม่อยากผูกมัดไม่อยากใช้คำว่าแฟน อยากเป็นแบบนี้ไปนานๆ มันนานแค่ไหน

เรื่องมีอยู่ว่า... เรากับแฟนคบกันมาได้เกือบปี ซึ่งทุกอย่างปกติดีหมดไม่มีปัญหาอะไร อยู่มาวันนี้เขาเปลี่ยนไป ซึ่งคบกันมาก็นานพอสมควรเลยรู้ถึงความเปลี่ยนไปของเขา จากคนที่นอนดึกก็ขอนอนเร็ว จากคนที่จะไปไหน

การที่คนสองคนถูกใจกัน มีความรู้สึกดีต่อกัน และคุยกันไปเรื่อยๆ โดยไม่มีข้อผูกมัดใดๆ โทรคุยกันทุกวัน ไปดูหนังด้วยกัน มีอะไรก็เล่าสู่กันฟัง ต่างคนต่างก็มีอีกฝ่ายแค่คนเดียว เทคแคร์ดูแล มี sex กัน แต่ก็ไ

คุยกันทุกวัน แต่ก็ไม่ได้คาดหวังว่าจะต้องคบกัน แต่อยากคุยแบบนี้ไปเรื่อยๆ ไม่อยากให้เขาหายไปไหน คือรู้สึกดีที่เขาคุยกับเราตลอด ที่ไม่อยากคบเพราะกลัวว่าวันนึงมันต้องเลิกกัน มันต้องวนเป็นลูปแบบนั้นซ้ำๆ

อยากทราบว่ามีคนเป็นแบบนี้เยอะไหม จะได้รู้ว่าไม่ได้เป็นอยู่คนเดียว มีแต่รักเขาข้างเดียว มีคนมาชอบหรือมาจีบก็จีบแบบสิวๆ ไม่ได้เข้าใกล้คำว่าแฟน หรือไม่ได้คบหาดูใจกัน ใครมีชะตากรรมเช่นนี้บ้าง ชีวิตเดียวดา

ตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ เรากับแฟนเก่ากลับมาคุยกัน เค้ามาง้อ แต่ก็ไม่กล้าจะกลับมาคบเลยเพราะกลัวว่าจะจบแบบเดิม เลยบอกเราประมาณว่า “คุยกันไปเรื่อยๆแบบนี้ได้ไหม?” แล้วพอมีคนมาถามว่าเรากับแฟนเก่า