ปีนี้ อยากให้ไทยเลิกยึดติดกับคำว่าประคองน้องแบบจริงจังสักที ขอให้สมาคมมองเห็นและคิดถึงอนาคตวอลเลย์บอลไทย ด้วยการสร้างดาวรุ่งในการทดแทนรุ่นพี่แบบจริงจังสักที
oh บิ๋ม เพียว(ออม นกยูง ดาว) 2มดพักก่อน
opp บีม (โมเม)
md แนน เตย ถ้าหาย100% (แอ๊ป เดียร์) 
s พู่ (โส วุ้น นุ๊กนิ๊ก)
l ยู แบม
ขอไลอัฟนี้ยาวๆสักปีเถอะ เพราะรุ่นน้องเหล่านี้ ข้ามผ่านคำว่าดาวรุ่งแล้วล่ะ อยากเห็นรุ่นนี้ลองสู้กันเองแบบแพ้เอง ชนะเอง ล้มเอง ลุกเอง เหมือนที่พวกเซียนเคยล้มลุกกันมาแล้ว ตัวหลัก 6 คนผมคิดว่ามีประสิทธิภาพมากพอที่สู้กับทีมใหญ่ๆได้อย่างสนุก เพราะตอนนี้ถึงแม้ว่าจะเอารุ่นเซียนมาแข่งก็ไม่ได้หมายความว่าจะชนะทีมใหญ่ได้ สู้ให้รุ่นน้องได้หาประสบการณ์ด้วยตัวเองจะดีกว่า ยังไงผลลัพท์ที่ออกก็ไม่ต่างจากที่เอารุ่นพี่มาประครอง เผลอๆถ้า3เสาของไทยมาพร้อมกันอะไรก็เกิดขึ้นได้ ที่ผมพูดไม่ใช่ว่ารุ่นพี่ไม่ดีหรือไม่เก่ง แต่ถ้าไม่สร้างรุ่นน้องตอนนี้ ผมมองไม่ออกว่าจะสร้างตอนไหน รุ่นเซียนยังไงก็เป็นตำนานที่คนไทยไม่มีวันลืมแน่นอน ต่อให้อีกกี่สิบปี ถ้ามีการพูดถึงวอลเลย์บอลไทย ผมเชื่อว่า หน่อง อร นุช ปู กิ๊ฟ วรรณา และอำพร จะเป็น7คนที่คนไทยนึกถึงอันดับแรกแน่นอน เปรียบเหมือน ถ้าคิดอยากกินส้มตำจะต้องนึกถึงข้าวเหนียว 7 เซียนคือตำนานของวงการวอลเลย์บอลไทยที่ยังมีลมหายใจ อำลาตอนนี้คงจะมีแต่ภาพความทรงจำดีๆ ดีกว่าอำลาตอนที่ร่างกายไม่ไหว ขอให้สมาคมมองทะลุเหมือนที่คนไทยทุกคนมองด้วยเถอะ  ที่พิมมายาวขนาดนี้เพราะรักทีมวอลเลย์บอลสาวไทยมากจริงๆ รักทุกคนที่ทำเพื่อชาติ รู้ว่ารุ่นพี่ก็รักในวอลเลย์บอลเหมือนที่ประชาชนคนไทยรัก เพราะฉนั้นอยากให้รุ่นพี่มองไปถึงอนาคตและช่วยกันกัยทีมโค๊ช จับมือกันสร้างรุ่นน้องให้แข็งแกร่งขึ้นมา