"White With Red" : เรื่องผีที่ผมชอบที่สุด และหลอนที่สุดเท่าที่เคยอ่านมา

ผมเป็นคนชอบเรื่องผีมาก ๆ ครับ ไม่ว่าจะ creepypasta, nosleep, the shock, the ghost radio, หรือพวกกระทู้ผีต่าง ๆ ก็ได้ผ่านตาผมมามากพอสมควร แต่ตลอดหลายปีมานี้ ถ้าจะถามว่าชอบเรื่องไหนมากที่สุด แบบสุดจริง ๆ หลอนติดตาจนลืมยังไงก็ลืมไม่ลง จนถึงขนาดเป็นแรงบันดาลใจให้ผมเขียนเรื่องผีมาจนถึงตอนนี้ ก็เหมือนจะมีแค่เรื่องนี้แหละครับ

ผมจำได้ว่าเคยอ่านเรื่องนี้ครั้งแรกตอน ม.4 บอกเลยว่าตอนนั้นผมได้ไปเจอมันโดยบังเอิญในเว็บ ๆ หนึ่ง ซึ่งผมเองก็จำชื่อเว็บไม่ได้แล้ว คือจริง ๆ ในเว็บนั้นมีเรื่องผีอยู่หลายเรื่องครับ ประมาณว่าเรียงตามลำดับความหลอน แล้วเป็นภาษาอังกฤษหมด ผมก็ไล่อ่านลงมาเรื่อย ๆ จนมาเจอเรื่องนี้เป็นเรื่องสุดท้ายครับ

"White With Red" คือชื่อของเรื่องนี้ มันเป็นเรื่องผีสั้น ๆ ของต่างประเทศ แนวคล้าย ๆ Urban Legend หรือพวกตำนานเมืองอะไรทำนองนั้นครับ ซึ่งผมเองก็ไม่แน่ใจว่าใครเป็นคนแต่ง แต่ที่แน่ ๆ คือเรื่องนี้มีมานานมากแล้ว และผมมั่นใจได้เลยว่าเรื่องนี้มีมาก่อน creepypasta จะเกิดเสียอีกครับ แน่นอนว่าพอมันเป็นที่รู้จักในวงกว้างมากขึ้น เรื่องผีสั้น ๆ เรื่องนี้ก็ถูกจัดเข้าเป็นหนึ่งในพวก creepypasta ไปโดยปริยาย 

เนื่องจากเรื่องนี้ค่อนข้างจะโด่งดังในต่างประเทศ มันจึงถูกนำไปเล่าต่อ ๆ กันหลายเวอร์ชัน โดยเวอร์ชันที่ผมคิดว่าค่อนข้างเป็นที่รู้จัก มีชื่อว่า "The Keyhole" และได้ถูกแชนแนล "มิติที่ 6" นำไปเล่าในวีดีโอตัวนี้ครับ https://www.youtube.com/watch?v=Dj-77fUhZeE ซึ่งผมเชื่อว่าหลายท่านก็คงคุ้นหูคุ้นตากันเป็นอย่างดี

แต่ถ้ายังไม่เคยได้ยิน ผมแนะนำว่าก่อนจะอ่านเรื่องนี้ ถ้าผู้อ่านอยู่ในห้องคนเดียว ให้ปิดไฟอ่านครับเพื่ออรรถรส หรือไม่ก็เก็บไว้อ่านตอนดึก ๆ คนเดียว และที่สำคัญ คือในระหว่างที่อ่านให้ลองจินตนาการภาพตาม เพราะเรื่องนี้ผมตั้งใจแปลจากต้นฉบับให้เห็นภาพชัดที่สุดแล้วครับ ลองคิดซะว่าตัวเองเป็นตัวละครในเรื่อง จะได้เข้าถึงอารมณ์แบบที่ผมเคยสัมผัสมาก่อนตอนได้อ่านครั้งแรกครับ

เอาล่ะครับ เพื่อไม่ให้เสียเวลาไปมากกว่านี้ มาเริ่มกันเลยดีกว่าครับ
---

"White With Red" หรือ "The Keyhole"

มีชายคนหนึ่งไปที่โรงแรมแห่งหนึ่งเพื่อที่จะเช็คอิน หลังจากรับกุญแจห้องจากหญิงสาวที่เคาน์เตอร์ เธอก็บอกกับเขาว่าตรงทางเดินที่จะพาไปยังห้องพัก มีห้องอยู่ห้องหนึ่ง ไม่มีหมายเลขห้อง และห้ามใครเข้าไปยุ่งกับห้องนั้นเด็ดขาด พนักงานสาวบอกกับชายหนุ่มว่ามันเป็นห้องเก็บของที่ถูกปิดตายเอาไว้ด้วยเหตุผลบางอย่าง เธอพูดย้ำประโยคนี้ให้เขาฟังหลายครั้งก่อนจะปล่อยเขาขึ้นห้องพัก ด้วยความเหนื่อยล้าจากการเดินทาง ชายหนุ่มจึงทำตามที่เธอบอก พอไปถึงห้องตัวเองเขาก็รีบอาบน้ำนอนทันที

แต่กระนั้น ชายหนุ่มกลับนึกสงสัยในสิ่งที่พนักงานสาวพูด ทำไมเธอถึงต้องย้ำนักย้ำหนาว่าห้ามไปยุ่งกับห้องนั้น ในคืนต่อมา ด้วยความอยากรู้ที่มี เขาจึงตัดสินใจเดินไปที่ห้องนั้น เขาลองหมุนลูกบิดประตูดู แต่แน่นอนว่ามันถูกล็อกอยู่ เขาจึงก้มลงแล้วมองผ่านรูกุญแจ ทันทีที่มองเข้าไป มีสายลมเย็นเยือกพัดผ่านรูนั้นออกมากระทบดวงตา ภาพที่เขาเห็นคือภาพของห้องนอนปกติ เหมือนห้องที่เขาพักอยู่ เพียงแต่ตรงมุมห้อง เขามองเห็นร่างของหญิงสาวคนหนึ่ง กำลังยืนพิงกำแพงโดยหันหลังให้ เธอมีผิวขาวซีดผิดมนุษย์ ซึ่งทำให้เขาแปลกใจเป็นอย่างมาก "ผู้หญิงคนนี้เป็นใครกันนะ หรือจะเป็นลูกสาวเจ้าของโรงแรม" ชายหนุ่มได้แต่คิดด้วยความสงสัย และด้วยสัญชาตญาณ เขาเกือบพลั้งมือไปเคาะประตูห้อง แต่ก็นึกขึ้นได้ว่าอย่าไปยุ่งดีกว่า

ทันใดนั้นเอง หญิงสาวในห้องก็หันหน้ามาทางเขาอย่างรวดเร็ว ทำให้ชายหนุ่มสะดุ้งเฮือกก่อนจะผงะออกจากประตู เมื่อตั้งสติใด้ เขาจึงค่อย ๆ ย่องออกไปจากตรงนั้นอย่างช้า ๆ โดยหวังว่าหญิงสาวจะไม่รู้ตัวว่ามีคนแอบดูอยู่ ในวันต่อมา ชายหนุ่มตัดสินใจกลับไปที่ห้องนั้นอีกครั้งแล้วมองผ่านรูกุญแจ แต่คราวนี้ ภาพที่เขาเห็นคือสีแดง เขามองไม่เห็นอย่างอื่นเลยนอกจากสีแดงเต็มไปหมด ชายหนุ่มคิดว่าหญิงสาวในห้องคงรู้ตัวว่าถูกแอบมอง จึงหาอะไรมาปิดรูกุญแจไว้ ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกผิดที่ทำหญิงสาวไม่สบายใจ และได้แต่หวังว่าเธอคงไม่ไปบอกกับพนักงานโรงแรมเรื่องนี้

เมื่อคิดใด้ดังนั้น ชายหนุ่มจึงเดินลงมาที่เคาน์เตอร์เพื่อสอบถามข้อมูลเพิ่มเติม เขาได้เจอกับพนักงานสาวคนเดิม เมื่อเธอได้ฟังที่เขาพูด พนักงานสาวจึงถอนหายใจ ก่อนจะถามชายหนุ่มไปว่า "มองผ่านรูกุญแจไปแล้วใช่มั้ย?"

ชายหนุ่มพยักหน้า จากนั้นพนักงานสาวจึงเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในห้องนั้นให้เขาฟัง เธอเล่าว่า เมื่อนานมาแล้ว มีชายคนหนึ่งลงมือฆาตกรรมภรรยาตัวเองในนั้น และไม่ว่าใครก็ตามที่เข้าพักที่นั่น ไม่มีใครทนความเฮี้ยนของมันได้เลยสักคน ว่ากันว่า ดวงวิญญาณจะปรากฎให้เห็นในรูปของหญิงสาวที่ตัวขาวซีดตลอดทั้งร่าง
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

จบ...
---

ก็จบไปแล้วนะครับสำหรับเรื่องราวทั้งหมด ยอมรับเลยว่าตอนนั้นผมยังเป็นเด็กมัธยมคนนึงที่กลัวผีอยู่ไม่น้อย พออ่านเรื่องนี้จบแล้วนึกภาพตามผมนี่ขนลุกซู่เลยครับ ไม่อยากเจอเรื่องแบบนี้กับตัวเองเลย พอหลังจากนั้นมาเรื่องนี้กับเรื่องสั้นเรื่องอื่น ๆ ก็ทำให้ผมเริ่มอยากเขียนเรื่องสั้นเป็นของตัวเอง และทุกครั้งที่มีโอกาสได้เล่าเรื่องผี ผมจะเล่าเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกครับ เพราะมันเป็นเรื่องเดียวที่ผมนึกได้ ซึ่งแน่นอนว่าใครที่ได้ฟังผมเล่าก็ขนลุกพอ ๆ กันครับ 

คิดเห็นติชมอย่างไรอย่าลืมคอมเมนต์ไว้นะครับ ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านกันครับ สวัสดีครับ

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่