อยากจะขอคำปรึกษาค่ะ
เรื่องมีอยู่ว่า เรามีลูก 1 คนกับอดีตสามีที่หย่าร้างกันไปแล้ว (ลูก5ขวบ) ลูกจะอยู่กับเราเป็นหลัก และ ไปอยู่กับพ่อบ้างตามโอกาสต่างๆ หรือ ลูกบ่นคิดถึงอยากไปหาพ่อเอง เราไม่ปิดกั้นก็ให้ไปหาตามความเหมาะสม
(จริงๆเรื่องที่ทำให้เรากับอดีตสามีหย่ากันก็หนักหนามากอยู่สำหรับชีวิตคู่ แต่เราก็ใจดีสู้เพื่อให้ลูกไม่รู้สึกว่าขาดความรักจากพ่อ)
ในเรื่องค่าใช้จ่ายต่างๆในชีวิตประจำลูก ทั้งสองบ้านจะดูแลเมื่อลูกไปหา พ่อเด็กไม่ได้ให้เงินเราเป็นรายเดือน รายปี มีแต่ค่าเทอม และ ค่าเรียนพิเศษ ที่พ่อเด็กหารกับเราคนละครึ่ง (เราไม่ฟ้องค่าเลี้ยงดูอะไร ถ้าให้ก็เอา ไม่ให้ก็ไม่เอาซึ่งมีแต่คนว่าเราโง่ที่ไม่เรียกร้อง)
ปัจจุบันพ่อเด็กได้มีครอบครัวใหม่ และ กำลังมีลูกด้วยกัน พ่อเด็กมีแฟนใหม่ซึ่งมีลูกติดเช่นกัน ลูกแฟนใหม่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน แต่อีกไม่กี่ปีอาจจะต้องมาอยู่ร่วมบ้านเดียวกันแน่นอน
ส่วนเราเองมีแฟนใหม่ แต่อยู่ไกลกันนานๆเจอกันที
(แฟนนะคะ ไม่ใช่สามี ไม่ได้อยู่ด้วย แพลนอนาคตสำหรับคู่เรายังไม่มีค่ะ)
ปัจจุบันด้วยปัญหาครอบครัวส่วนตัวที่เรามีในเมืองไทย และ ความไม่อยากอยู่เมืองไทยแค่ 2 คนแม่ลูก
เราต้องการไปอยู่ต่างประเทศ เรามีที่อยู่ ที่รองรับเราและลูก (ไม่ได้จะไปมีสามีใหม่ที่นู่นนะคะ) ลูกเราค่อนข้างหวงเรา ทุกวันนี้จะคุยเพื่อนแฟนก็แอบๆคุย ต้องขออนุญาตลูกคุย หากจะมีครบครัวใหม่ เราคงต้องคิดหนักมากๆๆ
ทีนี้ปัญหาคือ พ่อเด็กไม่อนุญาตให้เราพาลูกไป ซึ่งเราเองเป็นคนดูแลลูกทุกสิ่งอย่างของลูก ตั้งแต่เกิดมาเราถามหาสิทธิที่เราพึ่งมี และบอกถึงปัญหาที่เรามี แต่พ่อเด็กไม่ยอมรับฟัง และ บอกเราว่าจะไปก็ไป อย่าเอาลูกไป เขาจะดูแลเอง ในมุมมองของเรา การที่เขามีครอบครัวใหม่ ลูกใหม่ และ อนาคตก็ต้องดูแลลูกติดของแฟนใหม่อีก
เราเลยอยากเฟสลูกเราออกจากตรงจุดนี้ ในวัยที่เราสามารถไปทำงานได้อย่างสบาย และในวัยของลูกที่ไปเรียนหนังสือเริ่มต้นภาษาได้อย่างสบาย พร้อมๆกับพาตัวเองไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ด้วย แต่เราโดนด่าว่าเห็นแก่ตัว จะพรากลูกไปจากเขา
คำถามคือ
1.เราเห็นแก่ตัวจริงหรือ?
2.หากเราพาลูกไปจากตรงนี้เราเป็นคนที่ผิดไหม?
3.เรามีปัญหาของเราเองเรื่องครอบครัวเมืองไทย เราต้องการจัดการชีวิตตัวเองพร้อมๆกับไม่ทิ้งลูกไว้ให้ใคร เพราะเราเองมีความสามารถในการดูแลอยู่แล้ว
4.หากเราจัดการชีวิตตัวเอง แต่พ่อเขาต้องห่างลูก ความผิดนี้มันอยู่จะตกอยู่ที่เราหรอคะ?
5.เราผิดจริงๆหรือ ขอคำแนะนำ
ขอคำปรึกษาถึงทางออกหน่อยค่ะ
6.ครอบครัวไหนเคยประสบปัญหาเดียวกันกับเราบ้าง
ช่วยชี้แนะเราที
ขอบคุณมากค่ะ
รักลูกเหมือนกัน แต่ชีวิตลูกที่หารคนละครึ่งไม่ได้ ทำยังไงดี?
เรื่องมีอยู่ว่า เรามีลูก 1 คนกับอดีตสามีที่หย่าร้างกันไปแล้ว (ลูก5ขวบ) ลูกจะอยู่กับเราเป็นหลัก และ ไปอยู่กับพ่อบ้างตามโอกาสต่างๆ หรือ ลูกบ่นคิดถึงอยากไปหาพ่อเอง เราไม่ปิดกั้นก็ให้ไปหาตามความเหมาะสม
(จริงๆเรื่องที่ทำให้เรากับอดีตสามีหย่ากันก็หนักหนามากอยู่สำหรับชีวิตคู่ แต่เราก็ใจดีสู้เพื่อให้ลูกไม่รู้สึกว่าขาดความรักจากพ่อ)
ในเรื่องค่าใช้จ่ายต่างๆในชีวิตประจำลูก ทั้งสองบ้านจะดูแลเมื่อลูกไปหา พ่อเด็กไม่ได้ให้เงินเราเป็นรายเดือน รายปี มีแต่ค่าเทอม และ ค่าเรียนพิเศษ ที่พ่อเด็กหารกับเราคนละครึ่ง (เราไม่ฟ้องค่าเลี้ยงดูอะไร ถ้าให้ก็เอา ไม่ให้ก็ไม่เอาซึ่งมีแต่คนว่าเราโง่ที่ไม่เรียกร้อง)
ปัจจุบันพ่อเด็กได้มีครอบครัวใหม่ และ กำลังมีลูกด้วยกัน พ่อเด็กมีแฟนใหม่ซึ่งมีลูกติดเช่นกัน ลูกแฟนใหม่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน แต่อีกไม่กี่ปีอาจจะต้องมาอยู่ร่วมบ้านเดียวกันแน่นอน
ส่วนเราเองมีแฟนใหม่ แต่อยู่ไกลกันนานๆเจอกันที
(แฟนนะคะ ไม่ใช่สามี ไม่ได้อยู่ด้วย แพลนอนาคตสำหรับคู่เรายังไม่มีค่ะ)
ปัจจุบันด้วยปัญหาครอบครัวส่วนตัวที่เรามีในเมืองไทย และ ความไม่อยากอยู่เมืองไทยแค่ 2 คนแม่ลูก
เราต้องการไปอยู่ต่างประเทศ เรามีที่อยู่ ที่รองรับเราและลูก (ไม่ได้จะไปมีสามีใหม่ที่นู่นนะคะ) ลูกเราค่อนข้างหวงเรา ทุกวันนี้จะคุยเพื่อนแฟนก็แอบๆคุย ต้องขออนุญาตลูกคุย หากจะมีครบครัวใหม่ เราคงต้องคิดหนักมากๆๆ
ทีนี้ปัญหาคือ พ่อเด็กไม่อนุญาตให้เราพาลูกไป ซึ่งเราเองเป็นคนดูแลลูกทุกสิ่งอย่างของลูก ตั้งแต่เกิดมาเราถามหาสิทธิที่เราพึ่งมี และบอกถึงปัญหาที่เรามี แต่พ่อเด็กไม่ยอมรับฟัง และ บอกเราว่าจะไปก็ไป อย่าเอาลูกไป เขาจะดูแลเอง ในมุมมองของเรา การที่เขามีครอบครัวใหม่ ลูกใหม่ และ อนาคตก็ต้องดูแลลูกติดของแฟนใหม่อีก
เราเลยอยากเฟสลูกเราออกจากตรงจุดนี้ ในวัยที่เราสามารถไปทำงานได้อย่างสบาย และในวัยของลูกที่ไปเรียนหนังสือเริ่มต้นภาษาได้อย่างสบาย พร้อมๆกับพาตัวเองไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ด้วย แต่เราโดนด่าว่าเห็นแก่ตัว จะพรากลูกไปจากเขา
คำถามคือ
1.เราเห็นแก่ตัวจริงหรือ?
2.หากเราพาลูกไปจากตรงนี้เราเป็นคนที่ผิดไหม?
3.เรามีปัญหาของเราเองเรื่องครอบครัวเมืองไทย เราต้องการจัดการชีวิตตัวเองพร้อมๆกับไม่ทิ้งลูกไว้ให้ใคร เพราะเราเองมีความสามารถในการดูแลอยู่แล้ว
4.หากเราจัดการชีวิตตัวเอง แต่พ่อเขาต้องห่างลูก ความผิดนี้มันอยู่จะตกอยู่ที่เราหรอคะ?
5.เราผิดจริงๆหรือ ขอคำแนะนำ
ขอคำปรึกษาถึงทางออกหน่อยค่ะ
6.ครอบครัวไหนเคยประสบปัญหาเดียวกันกับเราบ้าง
ช่วยชี้แนะเราที
ขอบคุณมากค่ะ