เรื่องมีอยู่ว่า ผมกับเเฟนคบกันตอนผม15แฟนผม14เขาเป็นน้องผม1ปีครับ
คือคบกันตอนผม ม.3 เขา ม.2 ผมกับเขาคือรักครั้งแรกกันเลยครับ คบกันมาได้ ประมาณจะ3ปี ทางบ้านผมพ่อแม่มีปัญหาแยกทางกัน มันเลยเป็นเหตุให้ผมออกโรงเรียนกลางคันครับ ผมเลยตัดสินใจมาออกมาช่วยแม่ทำงาน เวลาทำนาก็ช่วยลุงทำนาครับเพื่อแบ่งเบาภาระท่าน พออายุผมครบ18ผมก็มาทำงานที่ กทม เป็นpcขายของที่ห้างแห่งหนึ่งครับ จากนั้นไม่นานแฟนผมจบ ม.6 เขาก็ย้ายมาเรียนที่ กทม ครับ เพราะพ่อแม่เขาทำธุกิจอยู่ กทม แล้วเขาก็จะได้มีเวลาไปเที่ยวหรือดูหนังตามประสาคู่รักกับผมบ้าง
ส่วนผมก็ต้องทำงานเก็บเงินส่งให้แม่ที่บ้านครับ แม่ผมก็ขายของขายอาหารที่โรงเรียนครับ แม่ผมอยู่บ้านกับยายกับพี่ชายแม่ และแม่ผม 3คนครับ
ผมคบกันแฟนผมพ่อแม่เขาก็รับรู้หมดครับ พอแม่เขาใจดีคุยดีครับ บอกผมแค่ว่า ขอแค่ให้รักลูกสาวแม่จริงนะลูก ขอแค่อย่ามาหลอก ผมยังจำคำพูดแม่แฟนผมได้ครับ
แต่ตอนนั้นยิ่งคบกันยิ่งคุย ผมทำไมรู้สึกว่าผมมันไม่คู่ควรกับเขาครับ ผมอธิบายความรู้สึกผมไม่ถูกมากครับ คือ แบบการใช้ชีวิตความเป็นอยู่ของผม ต้องเช่าห้องจ่ายค่าเช่า ทำงานเก็บตังค์
แต่แตกต่างจากเขา พ่อแม่เขาเปิดอาพาทเม้นให้คนเช่า หลายอย่าง เขาไปเที่ยวครอบครัวเขาขับรถยนต์ถ่ายรูปเที่ยวทะเล คือผมแบบเก็บมาคิดบั่นทอนตัวเองมากครับ
แล้วมองมาที่เรา พาแฟนไปเที่ยว ขับมอไซค์พาเขาตากแดดตากลม คือ มองหาอนาคตไม่เจอไม่รู้วันข้างหน้าจะดูแลน้องเขายังไงครับ ลำพังตัวเองยังเอาไม่รอดเลยครับ ผมไม่รู้ว่าความคิดแบบนี้ทำไมมันเกิดขึ้นในหัวผมช้าจังทำไมไม่เกิดให้เร็วกว่านี้
คือแบบชีวิตความเป็นอยู่เรามันเเย่ครับดูแลตัวเองยังลำบาก
แล้วก็ถึงวัน1 เป็นวันที่ผม ตัดสินใจบอกเลิกกับแฟนผมครับ แต่ผมไม่ได้บอกเหตุผลว่าผมไม่คู่ควรไม่สามารถดูแลเขาได้
ผมเลือกที่จะโกหกเขาว่าผมมีคนใหม่ครับ
เพราะผมมองหาอนาคตตัวเองไม่เจอจริงๆครับ
ผมเลยตัดสินใจเลิกกับเเฟน เลิกกันมาได้หลายปีแล้ว
แล้วผมก็บล็อคเฟสเขาครับเปลี่ยนเบอร์ แต่เขาก็พยายาม สมัครเฟสใหม่เเอดมา คุยครับ แม่เขาก็โทรมาคุยกับผม เเม่เขาพูดดีมากครับ บอกผมว่าลูกมีคนใหม่หรอลูกหรือมีอะไรทะเลาะกันแม่เห็นน้องร้องให้มาหลายวันแล้ว ผมก็บอกแม่เขาไปว่า ผมไม่อยากให้น้องเขาต้องมาลำบากครับ ผมขอโทษครับแล้วผมก็ตัดสายแม่เขาไปเลยครับ แต่ตอนนั้นผมเสียใจมากและเมาด้วยครับ เพื่อนๆที่ทำงานเขาก็ปลอบใจเขาว่าผมทำสิ่งที่ตัวเองคิดว่าถูกแล้วปลอบแบบรุ่นพี่ปลอบเดกน้อยคนหนึ่ง
เเล้วจากนั้นก็ไม่ได้ติดต่อกับแฟนผมเลย ครับ จนผ่านมานานมากหลายปี
และแล้วเมื่อเดือนมกราที่ผ่านมา มันเหตุบังเอิญหรืออะไรไม่รู้ครับ ผมไปเจอน้องเขาในห้างที่ทำงานครับผมก็กำลังก้มจัด อุปกรณ์พวกสว่านเครื่องมือช่างอยู่พอเงยหน้ามาเจอกันเลย คือผมได้แต่มองหน้าเขาเเล้วน้ำตามันจะใหลครับพูดอะไรไม่ออก เขาก็เดินเขามาถามสบายดีใหม ผมก็ได้ยิ้มแล้วตอบว่าสบายดีแล้ว.....สบายดีใหม แต่ผ่านไป4-5วัน ก็มีแมสเเสดทักมาในเฟสผม ครับ ว่าเขายังรักผมเสมอผมก็ถามเขาว่าที่ผ่านมาไม่โกรธผมหรอเขาบอกเขาไม่เคยโกรธครับ เราก็ได้คุยกันครับ แต่เขาก็เหมือนจะมีคนเข้ามาคุย คนนั้นเขาดีกว่าผมทุกอย่างครับ จบตำรวจด้วยมั้ง เขาเพิ่งคบกันแฟนผมได้1ปี
แถมเขากำลังจะมั้นกันด้วยครับแต่ไม่รู้ตอนใหนไม่ได้ถาม ผมก็แสดงความยินดีกับเขาไป แต่ในใจผมรู้สึกเสียใจมากครับ แล้วตั้งแต่วันนั้น แฟนเก่าผมเขาก็ทักมาถามกินข้าวยังทำอะไรผมก็ได้ตอบบ้างถามบ้างคุยกันแบบพี่แบบน้อง
จนเมื่อวานนี้ แฟนเก่าผม บอกผมว่าเขาจะไม่มั้นกับแฟนเขา
เขาบอกอยากให้ผมกับเขากลับมาคบกัน ผมไม่ได้ว่าผมหล่อหรือหน้าตาดีนะครับมันอาจจะเป็นความผูกพัน เลยทำให้เขาพูดแบบนั้นออกมา
ผมก็ได้ตอบเขาไปว่า คิดให้ดีเเฟน..คนนั้นเขา.ก็รักเรา ถ้าทำแบบนี้เขาจะไม่เสียใจหรอ แต่เขาตอบผมมาว่า เเฟนเขาที่คบอยู่ไม่ได้คุยกับแฟนผมแค่คนเดียวครับ แฟนผมบอกว่าเขาคุยกับผญ คนอืน ครับ ผมก็ได้แต่ปลอบใจเขาแล้วให้เขานอนพักครับ ผมเลยอยากจะถาม เพื่อนๆพี่ว่าๆ ผมควรจะทำยังไงดีครับ อยากจะรู้ว่า สิ่งที่ผมทำในอดีตมันแย่ใหม มันพอจะมีโอกาสให้ผมกลับไปแก้ตัวใหมครับ ผมว่าตอนนี้ผมมีงานทำผมว่า ผมสามารถดู แลเขาได้ครับ
ผมก็อายุ25แล้วสิงหาคมก็26แล้วครับผมว่าผมสามารถดุแลเขาได้แล้วครับแต่ผมแค่อยากถามว่าความผิดที่ผมเคยทำ พ่อแม่เขาจะให้อภัยผมใหม ตอนนั้นผมยังเดกแค่อายุ21ผมยังน้อยผมพูดอะไรไปแบบไม่คิด แต่ตอนนี้ผมอยากกลับไปแก้ไขมันครับ เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมา4ปี ผมไม่มีใครเลยครับ
ผมควรจะเอาเเฟนผมกลับมาใหมครับ ผมว่าตอนนี้ผมพร้อมครับ พร้อมที่จะดูแลเขา
ผมเพิ่งเขียนกระทู้นี้เป็นครั้งแรกครับ
ตอนนี้ผมนอนไม่หลับเลยครับ สมองมันอื้อไปหมด
มันกลัวหลายๆอย่าง ไม่รู้จะปรึกษาใคร
แต่ผมผิดผิดมากที่ทิ้งเขาไป ทำให้เขาเสียใจ ผมระอายใจมากครับ แต่ที่ทำไป ก็เพราะอยากให้เขาได้เจอคนดีๆครับตอนนั้น แต่ตอนนี้ ผมว่า ผมก็คนหนึ่งที่สามารถ ดูแลเขาได้ ไม่ได้น้อยหน้าใครครับ ผมว่าชีวิตตอนนี้ พร้อมที่จะเริ่มต้นและดูแลใครสักคนได้
ขอบคุณที่อ่านจบนะครับผมขอบคุณมากครับ
เลิกกับแฟนเพราะเราไม่คู่ควรกับเขาผมทำถูกใหมครับ?แต่ถ้าเหตุบังเอิญมันทำให้กลับมาเจอกันอีกผมควรจะทำยังไงดีครับ?
คือคบกันตอนผม ม.3 เขา ม.2 ผมกับเขาคือรักครั้งแรกกันเลยครับ คบกันมาได้ ประมาณจะ3ปี ทางบ้านผมพ่อแม่มีปัญหาแยกทางกัน มันเลยเป็นเหตุให้ผมออกโรงเรียนกลางคันครับ ผมเลยตัดสินใจมาออกมาช่วยแม่ทำงาน เวลาทำนาก็ช่วยลุงทำนาครับเพื่อแบ่งเบาภาระท่าน พออายุผมครบ18ผมก็มาทำงานที่ กทม เป็นpcขายของที่ห้างแห่งหนึ่งครับ จากนั้นไม่นานแฟนผมจบ ม.6 เขาก็ย้ายมาเรียนที่ กทม ครับ เพราะพ่อแม่เขาทำธุกิจอยู่ กทม แล้วเขาก็จะได้มีเวลาไปเที่ยวหรือดูหนังตามประสาคู่รักกับผมบ้าง
ส่วนผมก็ต้องทำงานเก็บเงินส่งให้แม่ที่บ้านครับ แม่ผมก็ขายของขายอาหารที่โรงเรียนครับ แม่ผมอยู่บ้านกับยายกับพี่ชายแม่ และแม่ผม 3คนครับ
ผมคบกันแฟนผมพ่อแม่เขาก็รับรู้หมดครับ พอแม่เขาใจดีคุยดีครับ บอกผมแค่ว่า ขอแค่ให้รักลูกสาวแม่จริงนะลูก ขอแค่อย่ามาหลอก ผมยังจำคำพูดแม่แฟนผมได้ครับ
แต่ตอนนั้นยิ่งคบกันยิ่งคุย ผมทำไมรู้สึกว่าผมมันไม่คู่ควรกับเขาครับ ผมอธิบายความรู้สึกผมไม่ถูกมากครับ คือ แบบการใช้ชีวิตความเป็นอยู่ของผม ต้องเช่าห้องจ่ายค่าเช่า ทำงานเก็บตังค์
แต่แตกต่างจากเขา พ่อแม่เขาเปิดอาพาทเม้นให้คนเช่า หลายอย่าง เขาไปเที่ยวครอบครัวเขาขับรถยนต์ถ่ายรูปเที่ยวทะเล คือผมแบบเก็บมาคิดบั่นทอนตัวเองมากครับ
แล้วมองมาที่เรา พาแฟนไปเที่ยว ขับมอไซค์พาเขาตากแดดตากลม คือ มองหาอนาคตไม่เจอไม่รู้วันข้างหน้าจะดูแลน้องเขายังไงครับ ลำพังตัวเองยังเอาไม่รอดเลยครับ ผมไม่รู้ว่าความคิดแบบนี้ทำไมมันเกิดขึ้นในหัวผมช้าจังทำไมไม่เกิดให้เร็วกว่านี้
คือแบบชีวิตความเป็นอยู่เรามันเเย่ครับดูแลตัวเองยังลำบาก
แล้วก็ถึงวัน1 เป็นวันที่ผม ตัดสินใจบอกเลิกกับแฟนผมครับ แต่ผมไม่ได้บอกเหตุผลว่าผมไม่คู่ควรไม่สามารถดูแลเขาได้
ผมเลือกที่จะโกหกเขาว่าผมมีคนใหม่ครับ
เพราะผมมองหาอนาคตตัวเองไม่เจอจริงๆครับ
ผมเลยตัดสินใจเลิกกับเเฟน เลิกกันมาได้หลายปีแล้ว
แล้วผมก็บล็อคเฟสเขาครับเปลี่ยนเบอร์ แต่เขาก็พยายาม สมัครเฟสใหม่เเอดมา คุยครับ แม่เขาก็โทรมาคุยกับผม เเม่เขาพูดดีมากครับ บอกผมว่าลูกมีคนใหม่หรอลูกหรือมีอะไรทะเลาะกันแม่เห็นน้องร้องให้มาหลายวันแล้ว ผมก็บอกแม่เขาไปว่า ผมไม่อยากให้น้องเขาต้องมาลำบากครับ ผมขอโทษครับแล้วผมก็ตัดสายแม่เขาไปเลยครับ แต่ตอนนั้นผมเสียใจมากและเมาด้วยครับ เพื่อนๆที่ทำงานเขาก็ปลอบใจเขาว่าผมทำสิ่งที่ตัวเองคิดว่าถูกแล้วปลอบแบบรุ่นพี่ปลอบเดกน้อยคนหนึ่ง
เเล้วจากนั้นก็ไม่ได้ติดต่อกับแฟนผมเลย ครับ จนผ่านมานานมากหลายปี
และแล้วเมื่อเดือนมกราที่ผ่านมา มันเหตุบังเอิญหรืออะไรไม่รู้ครับ ผมไปเจอน้องเขาในห้างที่ทำงานครับผมก็กำลังก้มจัด อุปกรณ์พวกสว่านเครื่องมือช่างอยู่พอเงยหน้ามาเจอกันเลย คือผมได้แต่มองหน้าเขาเเล้วน้ำตามันจะใหลครับพูดอะไรไม่ออก เขาก็เดินเขามาถามสบายดีใหม ผมก็ได้ยิ้มแล้วตอบว่าสบายดีแล้ว.....สบายดีใหม แต่ผ่านไป4-5วัน ก็มีแมสเเสดทักมาในเฟสผม ครับ ว่าเขายังรักผมเสมอผมก็ถามเขาว่าที่ผ่านมาไม่โกรธผมหรอเขาบอกเขาไม่เคยโกรธครับ เราก็ได้คุยกันครับ แต่เขาก็เหมือนจะมีคนเข้ามาคุย คนนั้นเขาดีกว่าผมทุกอย่างครับ จบตำรวจด้วยมั้ง เขาเพิ่งคบกันแฟนผมได้1ปี
แถมเขากำลังจะมั้นกันด้วยครับแต่ไม่รู้ตอนใหนไม่ได้ถาม ผมก็แสดงความยินดีกับเขาไป แต่ในใจผมรู้สึกเสียใจมากครับ แล้วตั้งแต่วันนั้น แฟนเก่าผมเขาก็ทักมาถามกินข้าวยังทำอะไรผมก็ได้ตอบบ้างถามบ้างคุยกันแบบพี่แบบน้อง
จนเมื่อวานนี้ แฟนเก่าผม บอกผมว่าเขาจะไม่มั้นกับแฟนเขา
เขาบอกอยากให้ผมกับเขากลับมาคบกัน ผมไม่ได้ว่าผมหล่อหรือหน้าตาดีนะครับมันอาจจะเป็นความผูกพัน เลยทำให้เขาพูดแบบนั้นออกมา
ผมก็ได้ตอบเขาไปว่า คิดให้ดีเเฟน..คนนั้นเขา.ก็รักเรา ถ้าทำแบบนี้เขาจะไม่เสียใจหรอ แต่เขาตอบผมมาว่า เเฟนเขาที่คบอยู่ไม่ได้คุยกับแฟนผมแค่คนเดียวครับ แฟนผมบอกว่าเขาคุยกับผญ คนอืน ครับ ผมก็ได้แต่ปลอบใจเขาแล้วให้เขานอนพักครับ ผมเลยอยากจะถาม เพื่อนๆพี่ว่าๆ ผมควรจะทำยังไงดีครับ อยากจะรู้ว่า สิ่งที่ผมทำในอดีตมันแย่ใหม มันพอจะมีโอกาสให้ผมกลับไปแก้ตัวใหมครับ ผมว่าตอนนี้ผมมีงานทำผมว่า ผมสามารถดู แลเขาได้ครับ
ผมก็อายุ25แล้วสิงหาคมก็26แล้วครับผมว่าผมสามารถดุแลเขาได้แล้วครับแต่ผมแค่อยากถามว่าความผิดที่ผมเคยทำ พ่อแม่เขาจะให้อภัยผมใหม ตอนนั้นผมยังเดกแค่อายุ21ผมยังน้อยผมพูดอะไรไปแบบไม่คิด แต่ตอนนี้ผมอยากกลับไปแก้ไขมันครับ เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมา4ปี ผมไม่มีใครเลยครับ
ผมควรจะเอาเเฟนผมกลับมาใหมครับ ผมว่าตอนนี้ผมพร้อมครับ พร้อมที่จะดูแลเขา
ผมเพิ่งเขียนกระทู้นี้เป็นครั้งแรกครับ
ตอนนี้ผมนอนไม่หลับเลยครับ สมองมันอื้อไปหมด
มันกลัวหลายๆอย่าง ไม่รู้จะปรึกษาใคร
แต่ผมผิดผิดมากที่ทิ้งเขาไป ทำให้เขาเสียใจ ผมระอายใจมากครับ แต่ที่ทำไป ก็เพราะอยากให้เขาได้เจอคนดีๆครับตอนนั้น แต่ตอนนี้ ผมว่า ผมก็คนหนึ่งที่สามารถ ดูแลเขาได้ ไม่ได้น้อยหน้าใครครับ ผมว่าชีวิตตอนนี้ พร้อมที่จะเริ่มต้นและดูแลใครสักคนได้
ขอบคุณที่อ่านจบนะครับผมขอบคุณมากครับ