เราเป็นคนอ้วนค่ะแต่พยายามลดอยู่ที่บ้านจะเรียกเราอ้วนบ้างไออ้วนบ้างตามภาษาเพราะรู้ว่าเขาเอ็นดูวันนึงเขาเจอเพื่อนเขาพร้อมเราเขาพูดประมาณว่า“โอโหพี่ผอมมากเลยยพี่สองคนนี่ประกบกันขนาดเท่า(ชื่อเรา)คนนึงเลยนะเนี่ย” แล้วทั้งสองคนก็หัวเราะกันเราหัวเราะแบบหน้าเจื่อนมากๆคือเราเป็นคนอ้วนที่ต้องเจอการbullyแบบนี้แล้วบ้างแล้วก็ทนแต่ไม่คิดว่าแม่จะมาbullyเราเสียเองเราก็เลยพยามอธิบายพร้อมร้องไห้ประมาณว่าที่แม่พูดแบบนี้หนูเสียใจมากเลยนะไม่คิดว่าแม่จะพูดแบบนี้เขากลับโมโหว่า“ทำไมคิดกับแม่แบบนี้แม่เป็นแม่ถ้าแม่พูดแบบนั้นเราก็ต้องคิดบ้างสิว่าแม่อาจไม่ได้คิดร้ายแถม(ชื่อเรา)ก็ไม่ทีสิทธิมาโกรธแม่ด้วย(ทั้งๆที่เราแค่เสียใจ) แค่พูดกันเล่นสนุกๆคิดว่าแม่จะคิดร้ายรึไง”
ตามนี้ค่ะ
ก็เข้าใจว่าอาจพูดเล่นๆขำๆแต่เราไม่ขำพอบอกว่าเราไม่ชอบนะกลายเป็นเราไม่มีความอดทนต้องพูดให้มีคนมายอมรับผิดความรู้สึกของตัวเองแถมขุดเรื่องเก่าๆพูดประมาณว่าคิดว่าตัวเองรู้สึกเป็นคนเดียวหรือไงที(ชื่อเรา)เคยทำเรื่องแบบนี้พูดแบบนี่ฉันยังไม่พูดเลยเราก็เข้าใจแต่เราคิดว่าเขาเป็นแม่อาจจะพูดออกไปได้ว่าไม่ชอบแบบนี้นะเขาอาจจะเข้าใจแต่กลับว่าไม่เป็นอย่างงั้นแถมเขาก็พูดประมาณว่าทีฉันว่าพี่น้องแกเขายังไม่ว่าอะไรถ้าเป็นพวกนั้นคงได้มาพูดแบบแกว่าไม่ชอบแบบนู้นนี้เป็นสิบๆรอบแล้วมั้ง(ซึ่งตรงนี้ดูยังไงเราว่ามันไม่น่าใช่เรื่องที่ดีแปลว่าพี่น้องเราโดนแบบเราแต่ไม่เคยเรียกร้องอะไรเลย)แกก็หัดใส่ใจคนอื่นสะบ้างสิ่งที่พูดออกมาคิดว่ามันจะกระทบจิตใจคนฟังว่าทำให้เขาดูเป็นคนไม่ดีก็ควรไม่พูดไหมคิดว่าคนอื่นเขาจะเอาแต่ใส่ใจความรู้สึกแกคนเดียวรึไงซึ่งตอนนี้เรากลายเป็นคนผิดไปแล้วเราพยายามจบเรื่องก็เลยขอโทษเขารึว่าหลังจากนี้ถ้าเรารู้สึกอะไรก็ควรเก็บไว้ใช่มั้ยคะไม่ควรพูดอะไรออกไป