ผมเป็นหัวหน้าชมรมหนึ่งคือเป็นชมรมที่ต้องมาซ้อมเป็นประจำถึงจะสามารถเก่งขึ้นมาได้มากซึ่งปีที่ผ่านมารุ่นพี่ที่เคยเป็นหัวหน้าชมรม(เป็นคนที่เก่งที่สุดในชมรมและเป็นคนสอนผมอีกด้วย)จบแล้วแล้วผมอยู่ม.4 ผมก็ปั่นเด็กสร้างมาอย่างดีแต่ละคนแต่น้องๆแต่ละคนก็เก่งแต่ไม่ค่อยตั้งใจซ้อมเพราะชมรมผมต้องซ้อมถึงเก่งอย่างที่บอก(ไม่ว่าจะเก่งแค่ไหนเจอคนซ้อมมาเป็นอย่าดีเขาก็มีโอกาสชนะมากกว่า) แล้วปัญหามีอยู่ว่าเวลาผมนัดน้องๆมาซ้อมโรงเรียนซึ่งจะมีรุ่นพี่ที่เป็นรุ่นเดียวกันกับผมมาหาแล้วพาออกไปข้างนอกพาไปกินเหล้าสูบยา(เป็นเพื่อนที่รู้จักตั่งแต่ป.1)เลยทำให้น้องๆที่มาไม่ได้ซ้อมแล้วผมห้ามก็ไม่เคยฟังพอผมแอบบอกครูประจำชมรม(เพราะครูก็พอรู้เรื่องนี้บางและพยายามถามผม)ทำให้พวกนั้นระวังตัวมากขึ้นแอบออกไปไม่บอกผมบางคืนมาซ้อมนัดมา4-8คนสุดท้ายเหลือผมซ้อมอยู่คนเดียวสุดท้ายได้เข้าห้องปกครองทั้งชมรมแต่มีผมคนเดียวที่ไม่ได้เข้าแล้วห้องปกครองยื่นคำขาดคือถ้าเป็นแบบนี้อีกจะยุบชมรม(ไม่บอกครูก็ไม่ได้เพราะครูรู้เรื่องมานิดนึงละและผมเป็นคนที่ครูไว้ใจสุดและที่ไม่บอกครูก่อนหน้านี้เพราะรักเพื่อนและไม่อยากให้ชมรมหายไป)อันนี้แค่บางส่วนยังไม่ใช่ทั้งหมด

ผมเลยคิดถึงอนาคตชมรมที่รุ่นพี่สร้างชื่อเสียงมาหลาย10ปีว่ามันจะจบลงพร้อมรุ่นเราเหรอ?
ทำยังไงน้องถึงจะรักชมรมเหมือนที่ผมรักชมรมนี้มากๆและผมต้องการรักษาไว้

ผมมองตัวเองผมก็เป็นรุ่นพี่ที่ใช้ได้อยู่นะไม่กินเหล้าสูบยาไม่ทำอะไรไม่ดีเกรดก็อยู่ในระดับที่ดีแล้วผมยังเป็นอันดับต้นๆของประเทศ(ในการแข่งผมเข้าไปในสนามใครก็จำผมได้)ในการแข่งขันขยันซ้อมมาก(ซ้อมแบบไม่ให้พลาดเลย55+)จนไม่ค่อยว่างทำอย่างอื่น(บางครั้งก็พาน้องคลายเครียดเล่นเกมกัน)ผมแทบจะหาทุกอย่างเพื่อมาสอนรุ่นน้องบางอย่างผมไม่รู้รุ่นน้องมาถามผมบอกแปปนึง(แอบเข้าgoogle)แล้วตอบ