พี่ขอนำให้หนูลองเสิชดูหลักสูตรการเรียนของคณะจิตวิทยา ที่มหาลัยที่หนูสนใจค่ะ มันจะมีวิชาหลากหลายมาก ถ้าเราเห็นว่าวิชาเหล่านั้นมันน่าสนใจ น่าไปต่อ น่าค้นหา แบบนี้ก็ถือว่าดี ถือว่าเราไปต่อทางนี้พอไหว ให้ดูเป็นแนวทางประกอบการตัดสินใจ บางทีการเห็นภาพกว้าง ๆ ก็อาจจะพอเดาได้ว่าเราต้องรับมือกับเนื้อหาประมาณไหนได้บ้าง อาจจะไปส่องรีวิวของพี่ ๆ ว่าเขาเรียนวิชานี้แล้วเป็นยังไง อะไรประมาณนี้ค่ะ

พี่ดีใจกับหนูด้วยนะคะที่พอจะจับความสนใจของตัวเองออก ถ้าหนูอยากเป็นนักจิตวิทยา พี่ว่าการเป็นที่ไว้ใจแก่ผู้อื่นจนสามารถระบายกับเราได้อย่างสบายใจ ถือว่าเป็นคุณสมบัติที่ดีของนักจิตวิทยาเลยค่ะ

ส่วนเรื่องศาสตร์ที่จะเรียนแล้วไม่กระทบกับปัญหาด้านจิตใจประเภทซึมเศร้า พี่ว่ามันก็แอบหายากนะคะ เพราะทุกสายวิชามันก็จะมีจุด ๆ หนึ่งที่เราจะเครียดกับมัน ท้อแท้กับมัน คนเราก็จะมีความกดดันตัวเองเป็นธรรมดา แต่อยู่ที่ว่าเราจะสามารถรับมือและจัดการกับอารมณ์ความรู้สึกตอนนั้นได้ขนาดไหน พี่คิดว่าวิชาการจากสายจิตวิทยาอาจจะไม่ค่อยช่วยหนูจัดการกับภาวะนั้นมากนะคะ คงพอให้รู้ว่า อ๋อ มันเกิดขึ้นจากตรงไหน อะไรเป็นตัวกระตุ้น หรืออะไรอีกพี่ก็ไม่ทราบ แต่สิ่งที่ช่วยแน่ ๆ คือประสบการณ์ค่ะ เมื่อวันเวลาผ่านไปหนูก็จะสามารถค่อย ๆ จัดการมันได้เอง วันนี้อาจจะจัดการไม่ได้ พรุ่งนี้ไปทำอันนู้นอันนี้ เจอคนแบบนู้นแบบนี้ หนูอาจจะค้นพบวิธีจัดการอารมณ์ความรู้สึกนั้นได้เหมือนกันค่ะ อาจจะได้บ้างไม่ได้บ้างก็แล้วแต่วัน วันต่อไปอาจจะเจอก็ได้ค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ ขอให้มีความสุขในทุกวันค่ะ