เรื่องมันเริ่มจาก เมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว เราสมัครงานมาเป็น ผจก ของบริษัทคนไทยที่เค้าจะมาเปิดสปาในเขมร จริง ๆ เราไม่รู้อะไรเกี่ยวกับสปาเลย แบคกราวเป็นศูนย์ อาศัยกล้า ๆ บ้านิดหน่อย ประกอบกับเราใช้ภาษาฝรั่งเศสพอได้ เราตกลงเซ็นสัญญาทำงานไปแค่สามปี ไป ๆ มา ๆ เราอยู่จนบริษัทหมดสัญญาเช่าตึก และเค้าตัดสินใจปิดสาขานี้ รวม ๆ แล้วก็ 12 ปี

 เราไม่เคยมีฝันว่าอยากจะเป็นเจ้าของกิจการ ไม่เคยวางแผน บางทีสถานการณ์มันก็เลือกคนหรือเปล่าไม่รู้นะ หลายครั้งที่เราเห็นคนที่มีฝัน พยายามทำตามความฝัน และทำมันออกมาได้ เราชื่นชมพวกเค้านะ อ่านกระทู้หลาย ๆ คนในนี้ เราอยากบอกพวกเค้าว่า ขอบคุณมากที่หลายครั้ง เรื่องราวของพวกคุณสร้างกำลังใจ แรงบันดาลใจ และความสุขให้คนที่ได้นั่งอ่านมัน 

อ่ะกลับมาต่อเรื่องของเรา สุดท้ายเรามานั่งคิดกับตัวเอง ว่าเราจะทำอะไรต่อ ให้เรากลับ กทม เราคงอยู่ไม่ได้ เพราะเราต่อสู้กับการจราจรไม่ไหวจริง ๆ 

ก็เลย....เอาวะ มันมาสายนี้แล้วอ่ะ พนักงานนวดก็มีในมือ ลูกค้าก็พอจะรู้บ้าง ลองเริ่มต้นใหม่เอง อย่างมากก็เจ๊ง คิดแบบนี้จริง ๆ 

ที่เราเขียนกระทู้นี้ขึ้นมาก็แค่อยากแชร์เรื่องราวบางมุม ที่เผอิญเป็นเป็นต่างบ้านต่างเมือง ต่างภาษา เผื่อว่ามีใครผ่านมาอ่าน และได้นำความผิดพลาดของเราไปคิด มันอาจจะช่วยให้คุณวางแผนก่อนที่คุณจะทำอะไรได้มากขึ้น ไม่ทำตามอารมณ์ หรือความรู้สึกมากเกินไปเหมือนเรา  ..... (ถึงตอนนี้เราก็ยังไม่เจ๊งนะ แต่ COVID-19 ก็ทำเอาแย่อยู่) 

เราเริ่มหาโลเคชั่น.......
มาเจอบาร์ ที่คนอังกฤษเช่าที่ของคนเขมร เค้าเปิดได้แค่ปีกว่า แล้วประกาศให้เช่าช่วงต่อ สงสัยนางจะเจ๊ง เราก็หน้ามืดตามัว เจรจาไปมา กับเจ้าของที่ เลยได้สัญญาเช่าต่อ จริง ๆ เค้าเซ็นกันไว้ที่ 10 ปี แต่เราคิดว่ามันเป็นการลงทุนที่มากสำหรับเราอยู่ ได้เวลานานก็น่าจะคุ้ม เราเลยต่อรองได้มา 15 ปี..... ตอนนี้มานั่งกลุ้ม เราจะอยู่ถึงมั้ยเนี่ย อีกตั้งนาน...เฮ่อออ 


   

คือเราก็ไม่มีความรู้เรื่องก่อสร้าง เรื่องแบบแปลนใด ๆ เลยยยย เคยผ่านพวกงานซ่อม ต้องดีลกับผู้รับเหมามาบ้าง แต่แบบจริงจังอ่ะ ยังไม่เคย  อันนี้คุณ ๆ ไม่ควรเอาเป็นแบบอย่าง แต่.....จะบอกว่า เราโชคดี ที่คนออกแบบ และคอยให้คำปรึกษาเรา เป็นเพื่อนของเราเอง อันนี้ต้องยกความสำเร็จให้นางรับไปเลย แต่ปัญหามันอยู่ที่ว่า นางอยู่เวียดนาม เวลาที่ติดขัด เราก็เลยต้องแก้หน้างานเอง  แล้วคอยขอคำปรึกษาจากเพื่อนเรื่อย ๆ 

 อันนี้คือขนาดที่เราวัดและอธิบายให้คนออกแบบดู....อายอ่ะ มันง่อยมาก

มองจากถนนเข้ามาร้าน อันนี้เป็นแปลนชั้นล่าง บันไดขึ้นชั้นสองอยู่ข้างนอกตัวร้าน ทางด้านซ้ายมือ ส่วนด้านขวาริมสุด มันเป็นส่วนต่อเติมข้างร้าน ถ้าเลื่อนไปดูรูปด้านบน มันคือส่วนที่เป็นประตูเหลือง ๆ ด้านในเค้าวางโต๊ะพูลให้ลูกค้าเล่น

 

มุมนี้จากหน้าร้านมองตรงเข้ามา ด้านขวาเป็นเคาเตอร์ บาร์ ฝั่งซ้ายนี่เดินทะลุออกไปก็เชื่อมต่อไปที่โต๊ะพูล 


ฝั่งโต๊ะพูลเหมือนจะต่อเติมออกมาให้มันเต็มถึงรั้วข้างบ้านน่ะ ตรงนี้ไม่มีชั้นบน เพดานห้องมุงเป็นเสื่อ ๆ อะไรไม่รู้ เก่ามากกก 

มาในส่วนของชั้นบน

บันไดอยู่ซ้ายมือนะ โซนหน้าประตูเป็นนอกชาน พอเปิดประตูเข้ามาก็เป็นโถงโล่ง ๆ ส่วนทางด้านบนขวามือของแบบเป็นห้องเหมือนห้องนอนห้องนึง 

ด้านหลังสุดเป็นห้องน้ำเหมือนเดิม




แปลนที่เราวาดมือให้เพื่อนมาเอาเป็นข้อมูลเบื้องต้น เค้าแค่อยากได้ขนาดของตัวบ้าน ระยะห่างระหว่างเสา แล้วช่วงหน้าต่าง จากนั้นก็ค่อยมาคิดกันต่อในเรื่องของคอนเซ็ปว่าจะเป็นยังไง 

แถมรูปสภาพห้องน้ำ เราเห็นแล้วท้อเลย มองไม่ออกว่าจะเป็นยังไง คือสำหรับเรา มันโทรมจัง

ขั้นตอนต่อไปคือ เรากับเพื่อนมานั่งคุยกันว่าคอนเซ็ปจะเป็นยังไงดี จากที่ดูคู่แข่งร้านอื่น ๆ เค้าทำร้านออกมาโทนน้ำตาล ๆ หนัก ๆ เป็นไม้ ๆ เราอยากได้อะไรที่ให้ความรู้สึก สว่าง ๆ คลีน ๆ เบา ๆ มากกว่า เลยได้รูปแบบนี้ออกมา

Credit from Google, pinterest
 
เราก็หารูป อารมณ์และโทนที่เรา อยากได้มา แล้วสรุปออกมาเป็นคอนเซ็ปร้าน ซึ่งเกิดเป็น rendering work ซึ่งงานส่วนนี้เนี่ย รายละเอียดพวกเรา พยายามลงไปให้มากที่สุด ไม่ว่าจะเป็น function การใช้สอยของแต่ละพื้นที่ work flow ในการรับลูกค้า ปัญหาที่อาจจะเกิดตามมา คือเราตั้งสมมติฐานสถานการณ์กันเยอะมาก เช่น ถ้าลูกค้าเสียงดังส่วนนี้เราจะทำยังไง พนักงานควรเดินทางใหนไม่ให้ดูวุ่นวาย ฯลฯ กว่าจะได้ต้นแบบออกมาคือ ปาเข้าไป 12 แบบ ซึ่งเรากับเพื่อนคุยกันผ่านทางเมลล์อย่างเดียวเลย ส่งกลับไปกลับมา กันอยู่อย่างนั้น ช่วงแรก ๆ ลำบากมาก เพราะว่าศัพท์ทางสถาปนิก อะไรต่าง ๆ นานา มาหมด เราเพิ่งรู้จักคำว่า BOQ โน่นนี่นั่น ก็ตอนนี้เอง เพื่อน ๆ ที่กำลังจะเริ่มการก่อสร้างอะไร ควรจะหาอ่าน เก็บความรู้ไว้บ้างนะ จริง ๆ ต้องขอบคุณที่โลกนี้มีกูเกิล และพันทิป เราได้อะไรจากตรงนี้เยอะมาก 

อันนี้คือ แบบ ที่ทำออกมาให้ผู้รับเหมา ประเมินราคา และก่อสร้าง เราไม่ได้ลงหมดนะ เอาแต่บางส่วนพอกรุบกริบเนาะ



 
 


 

รูปที่ทำออกมา เราว่ามันดูสวยในสายตาเรานะ แต่จะทำได้ตามแบบหรือเปล่าเนี่ย มาลุ้นกัน..... จะบอกว่า บันเทิงมาก งานก่อสร้าง สุด ๆ แห่งความเครียดที่เคยเจอ.... เรื่องที่เล่า อาจจะมีข้ามไปข้ามมาบ้าง อย่าถือสาเด้อ เพราะว่างานมันเสร็จว่าประมาณสองปีกว่าละ เราแค่อยากมาเล่าสู่กันฟัง เผื่อว่าเราจะช่วยอะไรใครได้บ้าง จากสิ่งที่เราผ่านมา ยินดีนะ ถ้ามีอะไรที่เราทำผิดกฎ เขียนผิด สะกดตกหล่น ขอโทษล่วงหน้านะจ๊ะ