ก็อย่างว่าอนิเมะในปัจจุบัน เอะอะๆก็พระเอกเก่งๆ โผล่มาก็เก่งเลย ไม่ต้องฝึกฝนพยายามไรกันละ บางคนก็ขี้เก๊กเกิ๊น โดยเฉพาะไอ่พวกเย็นชานี่น้า แล้วก็สร้างฮาเร็มไปตามระเบียบ หลายเรื่องมากที่ลักษณะแบบนี้ผมเห็นละเชียร์ตัวร้ายตลอด รู้สึกแหยงๆมัน ไม่ได้หมายความผมไม่ชอบนะก็ดูจนจบหลายเรื่องแต่มันเหมือนขาดเสน่ห์อะไรบางอย่างไป ไหนล่ะความพยายาม ความผิดหวัง ความเสียใจ สู้กันแบบเต็มที่ วันๆเอาแต่โชว์พาวทำหน้านิ่งๆกระดิกนิ้วแล้วตัวร้ายตาย แล้วก็สร้างฮาเร็ม วอทท!!! ถ้าเทียบกับอนิเมะพวกโชเน็นที่แรกๆมาพระเอกจะไม่เก่งเลย แต่แล้วก็ฝึกฝนพยายามค่อยๆปลดล็อกพลังใหม่ๆมา มีเศร้าเวลาแพ้ เสียใจที่ไม่แข็งแกร่งพอ แล้วก็ฝึกฝนตัวเองเสมอ มันรู้สึกอินกว่าเยอะ เหมือนว่าเราได้ร่วมเดินทางมากับตัวละครนั้นๆ มองดูการเติบโต ทำไมปัจจุบันอนิเมะไม่ค่อยทำแนวๆนี้ออกมาเลยหรอครับ ที่พอเห็นแนวๆนี้ก็ต้องไปหวังพึ่งตะกูลโชเน็นอย่างเดียว
ทำไมอนิเมะสมัยนี้ถึงนิยมให้พระเอกเก่งเว่อร์ๆกันครับ