สวัสดีคะ
เนื่องจากตอนนี้ทุกข์ใจและหาคำตอบไม่ได้ว่าจะอยู่ต่อไปหรือถอยดีค่ะ สืบเนื่องจากส่วนตัวเราเป็นผุ้หญิง ทำงานได้เงินเดือนประมาณหนึ่งแสน มีภาระเป็นผ่อนบ้าน รถสองคัน โดยทั้งหมดเป็นชื่อเราเองค่ะ เพราะแฟนติดแบล็กลิสไม่สามารถทำธุรกรรมใดๆได้ แฟนมีเงินเดือนเข้าประมาณเดือนละห้าถึงหกหมื่น แต่มีค่าหักก่อนจ่ายเป็นหนี้ก้อนหนึ่งที่เคยร่วมกับภรรยาเก่าไว้เดือนละสองหมื่น ทำให้แต่ละเดือนได้เงินสุทธิอยู่ที่ประมาณสามหมื่นปลายถึงสี่หมื่น โดยหนี้ก้อนนี้คาดว่าจะใช้หมดภายในสามปี เราทั้งสองคนยังไม่แต่งงานแต่อยู่ร่วมกันมาราวห้าปี สาเหตุที่ไม่แต่งเพราะฝ่ายชายไม่มีเงินเก็บมาขอ ซือแหวน หรือจัดงานแต่ง เพราะลำพังค่าใช้จ่ายแต่ละเดือนก็อยู่ราวสามถึงสี่หมื่นแล้ว เหลือให้เค้ากินแค่ไม่กี่พันบาท ซึ่งพอเล่าก็รู้สึกรันทนใจตัวเองเหมือนกัน ยิ่งนับวัน เราเองก็ต้องซับพอทเค้าในค่าใช้จ่ายนอกเหนือต่อเดือนเช่า ค่าประกันรถ ค่าส่วนกลาง และอื่นๆ ไม่รวมถึงค่ากินอยุ่ที่เราก็ซื้อของเข้าบ้านและกินข้าวนอกบ้านเป็นครั้งคราว พุดง่ายๆเราคือสายเปย์ให้เค้า จนถึงตอนนี้ค่าใช้จ่ายก็มากขึ้นๆ ลำพังตัวเรารับไหว แต่เค่าไม่ไหว เราก็ต้องค่อยช่วยอยู่ร่ำไป เราคิดว่ามันไม่ยุติธรรม เราอาจะได้โอกาสดี ได้งานดี เงินเยอะ แต่ที่ผ่านมาเราก็สู้เองมาตลอด ถีบตัวเองมาถึงขั้นนี้โดยไม่มีต้นทุนที่ดีอะไร ปัญหาอยู่ตรงที่ เราจะทนแบบนี้ต่อไปดีไหม เพราะถ้าคิดอย่างคนเห็นแก่ตัว เราเหนื่อย เราก็ควรใช้เงิน แต่ทุกวันนี้ไม่มีเงินเก็บถึงแสนด้วยซ้ำ แถมครอบครัวแม่และพี่ ก็ไม่สบาย อยุ่อย่างประหยัดเพื่อเรา แต่เรากลับต้องคอยช่วยเหลือเค้า ในส่วนที่เป็นค่าใช้จ่ายรวมโดยเสมือนถูกบังคับ จะคิดก็ได้ว่าเราเป็นคุ๋ชีวิตต้องช่วยกัน แต่เรากลับรุ้สึกผิดที่ยังทำให้ครอบครัวเราเองสบายไม่ได้ แต่ถูกบังคับทางอ้อมต้องมารับค่าใช้จ่ายอีกคนนึง จึงอยากให้ช่วยแสดงความเห็นจากการที่เราสรุปได้ดังนี้ค่ะ
1. แฟนเป็นคนดี ไม่กินเหล้า สูบบุหรี่ หรือเจ้าชุ้ แอบดูหนังโป๊เถื่อนๆบ้าง ซึ่งรับไม่ได้ แต่ก็เข้าใจความเป็นชายอยุ่ก็เลยไม่สนอะไร
2. อยากมีลูก แต่ถ้าคิดว่าเค้าเป็นแบบนี้ เกรงว่าจะรับภาระอยู่คนเดียวแน่ๆ
3. มองไม่เห็นทางสว่างเพราะเค้าทนทำงานเงินเดือนน้อยๆ และไม่ขวนขวายอะไรเลย แต่ข้อดี คือใช้เงินน้อยมาก
ช่วยคิดหน่อยคะว่าจะทนให้หนี้เค้าหมด หรือบอกลาเลยดี เพราะเราอายุก็มากขึ้นเกือบจะสี่สิบไม่กี่ปี ถ้าจะไม่มีคู่ ก็จะขอออมเงินเผื่อเกษียณไปเลย