เรื่องมีอยู่ว่า​ ตอนนี้เราคบกับแฟนเราจนหมั้นกันแล้ว​ ก็มีเรื่องทะเลาะกันบ้างไม่ลงลอยกันบ้างในบางเรื่อง​ แต่เรารู้สึกว่าบางครั้งเราก็ไม่ไหว​ ทำทุกอย่างที่เขาต้องการ(ปล.​แฟนเรามีลูกติด)​ เราก็ดูแลลูกเขาและตัวเขาอย่างดี​ ทำหน้าที่ทุกอย่าง​ แต่เรารู้สึกเหนื่อย​ เหมือนเราไม่ไหวท้อที่ต้องทำอะไรที่ไม่ใช่ตัวเอง​ บางครั้งก็อยากพอที่ต้องดูแลเขาแต่เรารู้สึกว่าเขาเหมือนไม่ค่อยจะแคร์เรา​ ไม่ใส่ใจบางครั้งก็เหมือนใส่ใจ​ เราอยากจะถอย​ อยากจะพอ​ แต่เราก็รักเขามาก​เรารู้สึกเหมือนขาดเขาไม่ได้​ เราต้องทำยังไงกับความรู้สึกครั้งนี้​ ลังเลว่ารักครั้งจะไปต่อหรือควรหยุดอยู่แค่นี้พอ​ พ่อแม่เขาก็พูดกับเขาอีกว่า​ ลูกเขาอยู่กับเขาไปตลอดชีวิต​ แต่เราไม่อยู่กับเขาหรอก​ ทำไมพ่อแม่เขาถึงว่าแบบนั้นกับเรา​ ทั้งๆที่เรื่องงานบ้านเราไปอยู่ล้านเขาเราทำทุกอย่าง​ พ่อแม่เรารู้ว่าเราทะเลาะกับแฟนพวกท่านไม่เคยพูดเลยว่าให้เลิก  พ่อแม่เราแค่ถามว่ามีความสุขไหม​ ไหวหรือเปล่าแค่นั้น​ เราคิดมาตลอดถ้าไม่ชอบเราทำไมต้องยอมให้เราหมั้นกัน​ ทำไมต้องทำดีต่อหน้าแล้วพอเราไม่อยู่กับพูดแต่เรื่องไม่ดีของเรา​ ต้องทำยังไงดี