ผมเป็นผุ้มีศรัทธาในพุทธศาสนาอย่างยิ่ง  เจตนาที่เขียนเรื่องเพราะหวังว่าสักวันหนึ่งเกิดการเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีกับวัด เคยอ่านจดหมายของท่านเจ้าอาวาส เกี่ยวกับวัตถุประสงค์ของการขอรับบริจาค เพื่อช่วยเหลือคนยากไร้ ผู้มีรายได้น้อย แต่จากประสบการณ์ที่ได้ไปซื้อที่มาจากการรับบริจาคของทางวัดสวนแก้ว แทนที่ทางวัดจะนำของบริจาคขายให้กับคนทั่วไป  ทางวัดให้มูลนิธิของทางวัดเป็นผู้จัดการของรับบริจาค เปลี่ยนไปใช้การประมูลในพื้นที่รับบริจาคและประมูลของเป็นส่วนใหญ่ มีของที่บริจาคบางชิ้นที่นำไปขายอยู่หน้าวัดก็จริง แต่มีจำนวนน้อยและส่วนมากเป็นของที่ไม่ค่อยมีมูลค่า
 
ของที่รับบริจาคมี เครื่องใช้ไฟฟ้า ตู้เย็น เตาอบ คอมพิวเตอร์ ปรินเตอร์ ที่บริจาคจากธนาคารใหญ่แห่งหนึ่งทุกปี หน่วยงานราชการโละครุภัณฑ์ และ คนทั่วไป ถูกประมูลโดยพ่อค้า แม่ค้า คนกลาง ในราคาประมูลหลักพันจนถึงหลักหมื่น หลังประมูลเสร็จทันทีคนประมูลจะเอามาขายคนที่มีรายได้น้อย ที่ไม่มีโอกาสประมูล ต้องไปรอซื้อต่อจากคนพวกนี้ จากการสอบถามทางวัดไม่ขายโดยตรงให้กับผู้มีรายได้น้อย และจากประสบการณ์การขอซื้อต่อจากผู้ประมูลราคาก็แพงเหมือนขายที่ร้านค้ามือสองไม่ได้ถูกเลย
 
ในวันที่ไปรอซื้อต่อจากผู้ประมูล บางรายการไม่มีผู้ยื่นประมูลเมื่อจบ แต่กลับมีคนที่ได้สินค้าประมูลนั้นไปได้ เมื่อประมูลเสร็จ หรือขนของไปขายต่อในร้านในวัดหรือบริเวณรอบๆ วัด จากการที่ได้ไปคุยกับคนที่ร่วมรอซื้อของต่อจากผู้ประมูลซึ่งหลายๆ คนก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่าวัดไม่เหมือนเดิม มันเป็นธุรกิจไปแล้ว และไม่เป็นไปตามวัตถุประสงค์แต่เดิมคือ การช่วยเหลือผู้ยากไร้ และผู้มีรายได้น้อย