เราเคยชอบคนๆนึงมากก เขาก็ชอบเราด้วย เราทั้งสองคุยกัน ทำทุกอย่างเหมือนแฟนกัน อยู่ดีๆเขากลับไปคบกับอีกคน เราเลยถามว่าทำไมเป็นแบบนี้ คำตอบเขาคือ เขาไม่กล้าปฎิเสธคนนี้ เขามาขอคบเลยไม่กล้าปฎิเสธ หลังจากนนั้นเราถอยออกมา แต่เขากลับไม่ปล่อยเรา เอาง่ายๆ เขาจับปลาสองมือค่ะ แต่เราก็ออกมาอยู่ดี จนเพื่อนของเขามาบอกว่า เขาร้องไห้ เพ้อหาตลอด เราก็ไม่สนใจ ตั้งแต่นั้นมาเราไม่ติดต่อ ไม่คุย ไม่เจอจนผ่านมา 4 ปี ตลอด 4ปีที่ผ่านมาเราก็มีคนคุยนะ แต่เราก็รู้สึกว่าเราเบื่อ เราเลยเทๆ เทคนที่เขามา จนมาเจอคนคนนึงที่เขาดีกับเราทุกอย่างเทคแคร์เรา เรารู้สึกดีมาก รู้สึกปลอดภัยเวลาอยู่ใกล้เขา แล้วนานไปเขากลับเปลี่ยนไป เราเลยลองไปคุยกับเพื่อนเขาดู เพื่อนเขาบอกเราว่า ให้เวลาเขาหน่อย เขายังไม่ลืมแฟนเก่า อ้าววว อีนี่ก็ร้องไห้ใหญ่เลยจ้า ในใจคิดว่า ไม่ลืมแฟนเก่าแล้วมาคุยด้วยทำไม ลืมแฟนเก่าไม่ได้ไม่พอ บอกให้เรารอ แถมยังเป็นคนทิ้งเราอีก แต่ว่าตลอดที่ผ่านมาจะว่าเรางี่เง่า น่าเบื่อ หรือล้ำเส้นของคนคุยมากเกินไป ก็ยอมรับนะ ก็เรามีเขาแค่คนเดียว และทุกครั้งที่ทำผิดหรือคิดว่าตัวเองล้ำเส้นเกินไป เราก็เป็นฝ่ายขอโทษตลอด เพื่อที่จะรักษาเขา จนเราเลิกคุยกัน ตอนนี้เขามีความสุขมากก แต่เราสิเสียใจอยู่ฝ่ายเดียว เหมือนเขามาเปลี่ยนเรา เเล้วเขาก็เปลี่ยนไป  ตอนนี้เราก็เสียใจแหละ แต่ก็ไม่มาก ไม่โหยหาเหมือนแต่ก่อน  นี้เรียกว่ามูฟออนได้ครึ่งนึงยังคะ
 
 
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ