หลังจากทำงานมา 15 ปี เมื่อเช้าบริษัทเรียกประชุมว่ากำลังจะปิดกิจการวันศุกร์นี้ โดยจะจ่ายค่าชดเชยตามกฎหมายให้ทุกคน
ความรู้สึกคือ ตันไปหมด มันเคว้ง มันตื้อ มันมืด แต่ดีตรงที่ไม่มีหนี้สินอะไรต้องผ่อน แต่เราใจหายนะที่จู่ๆบริษัทที่ผูกพันธ์กำลังจะจบลง
 
ส่วนตัวเรา อีกมุมเล็กๆก็รู้สึกโล่งหัว หัวมันโล่งๆเหมือนกันนะ เหมือนหลังจากนี้ฉันจะเป็นอิสระในการตื่นนอนแล้ว (เหรอ)555
เพราะชีวิตที่ผ่านมาของเรา ทำงานมาตลอด งานแต่ละวันก็เครียด เงินเดือนเยอะก็หน้าที่เยอะ โคตะละมหึมา แต่หลังจากนี้ก็คงจะโล่งหัวสักที 
ถ้าถามถึงชีวิตว่าจะเอายังไงจะทำอะไรต่อดีหลังจากนี้ เรารู้สึกว่าเราอ่ะบ้าน รถก็มีแล้ว และที่สำคัญคือโสด
พี่น้องมีครอบครัวหมดแล้วแต่ยกเว้นเราเนี่ยแหละ จะขึ้นคานแล้ว น้องยังแซวทุกวัน55555 
 
แต่หลังจากนี้ยังไม่รู้เลยว่าจะทำอะไรต่อหลังจากออกจากงาน  แต่ที่แน่ๆอาจจะหาอะไรทำกิ้กก้อก จักรยานที่ซื้อให้แม่สงสัยเราจะเอาออกมาใช้เองตอนกลับไปอยู่บ้านแล้วล่ะ ร่างกายเสื่อมโทรมจากการทำงานมานาน กลับบ้านไปจะต้องฟื้นฟูกันยาวๆเลย
เงินเก็บมีหลักล้าน มีพอร์ตหุ้น กินปันผลมาตลอด และโชคดีตรงที่พ่อแม่เป็นข้าราชการ ชีวิตเราเลยเหมือนล้มบนฟุก
แต่ที่แน่ๆบอกกับตัวเองว่าฉันเหนื่อย ฉันพอแล้วกับชีวิตสังคมออฟฟิศ ฉันจะกลับบ้านต่างจังหวัดและหาอะไรทำเพื่อเลี้ยงตัวเองต่อไป 
 
ทั้งนี้ เราขอเป็นกำลังใจให้มนุษย์เงินเดือนทุกท่าน จงทำหน้าที่ให้เต็มที่นะ ในเศรษฐกิจแบบนี้จะหางานทำต่อก็คงยากจริงๆ สู้ๆ