เรื่องมีอยู่ว่าช่วงนี้ใกล้สอบงานเลยเยอะมากๆ ทำให้เราต้องปั่นงาน เราก็ปั่นงานศิลปะมาประมาณ 2 ชั่วโมงละ ยังไม่ได้ตากผ้ากับรีดผ้าเลย แถมยังหิวข้าวมากๆ หิวจนท้องร้องแล้วร้องอีกแล้วแม่เราก็บอกว่ามีแพนเค้กแมคอยู่บนโต๊ะซึ่งเราอยากกินมากๆ แต่เราก็เป็นประเภทที่ทำงานให้เสร็จก่อนแล้วค่อยพักผ่อนเป็นอย่างสุดท้าย เราก็เลยรีบปั่น รีบตากผ้า รีบรีดผ้า พอทำอะไรๆเสร็จก็ไปนั่งกะว่าจะไถทวิตเตอร์แล้วกินแพนเค้กจนพ่อเดินลงมาหาของกิน นางก็ถามว่าเราจะกินอะไร เราก็บอกว่าแพนเค้ก นางก็บอกว่านางกินไปแล้ว ความรู้สึกเราตอนนั้นคือเหมือนโลกสลาย อยู่ดีๆก็หงุดหงิดแล้วก็เศร้า น้ำตาก็เริ่มคลอเบ้า พอพ่อเดินไปเราก็ไปอุ่นอย่างอื่นแทน แต่ยืนรออุ่นอารมณ์เราก็ไม่ได้ดีขึ้นเลยแถมน้ำตายังไหลเป็นเขื่อนอีกตะหาก คือเราอยากกินแพนเค้กมากๆจริงๆนะ ระหว่างที่ยืนน้ำตาแตกแม่ก็มาเห็นแล้วก็ถามเราว่าบ้าเหรอ ร้องไห้เนี้ย คืออะไรอ่ะ ทำไมร้องไห้ต้องเป็นบ้าด้วย พอเราถามกลับว่าบ้าเหรอ เราก็โดนด่าเฉย อารมณ์เราก็เลยแย่ลงกว่าเดิมอีกมันเศร้าแบบที่หยุดน้ำตาไม่ได้เลย
     
     หรือจะเป็นเพราะเราคิดมากเรื่องงานที่เหลือที่ยังไม่เสร็จ ไหนจะสอบที่เราเหมือนไม่คิดมากแต่ก็หวังให้คะแนนมันออกมาดี แถมวันสอบวันสุดท้ายดันมีปัจฉิมอีก เราไม่ชอบเลยอ่ะ มันเลิกเย็นเกินไปแถมเป็นวันศุกร์อีก กะๆแล้วน่าจะ 5-6 โมงเพราะเลิกสอบ 4 โมง ซึ่งมันเป็นวันศุกร์ไงทุกคน เราต้องกลับรถไฟฟ้าคนก็จะแน่นๆหน่อย แถมต้องนั่งรอวินมอเตอร์ไซค์ แล้วเราก็เป็นมนุษย์ที่ไม่ชอบพื้นที่ที่คนแออัดอ่ะ แล้วกับรถไฟฟ้าในวันศุกร์ตอนเย็นนี่ไม่ต้องพูดถึงเลยล่ะ 555 

****ขอบคุณที่มาฟังเราบ่นนะคะ บ่นก็บ่นไปเรื่อย ไม่มีสาระเลย แถมยังฟังดูปัญญาอ่อนอีก*****
****อาจจะมีตรงที่เขียนผิดนะคะ ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย ข่อมค่ะ****