ผมขอแนะนำ สวี อำเภอเล็กๆ ท่ามกลางธรรมชาติ ในจังหวัดชุมพร นั่งรถไฟยาวๆ อีกนิดก็ถึงสุราษฎ ผู้คนไม่วุ่นวาย ใช้ชีวิตแบบธรรมดาๆ แต่ในความธรรมดา มันโครตมีเสน่ห์บางอย่างเลย เวลาเดินช้าๆ ใช้ชีวิตอยู่กับตัวเองนานๆ อารามณ์ก็คล้ายๆ เราได้นั่งรถกลับมาหาครอบครัวที่ต่างจังหวัดอย่างไงอย่างงั้นเลย

ทริปเดินทางครั้งนี้ เริ่มจากการจองตั๋วรถไฟล่วงหน้าเป็นเดือนๆ  โดยวางแผนการเดินทางในคืนวันศุกร์หลังเลิกงาน เพื่อที่จะถึงเช้าวันเสาร์ แล้วนอนพัก 1 คืน  พอรุ่นเช้าอีกวันสายๆ ค่อยหารถเดินทางกลับกรุงเทพ
เรื่องที่น่าโชคดีที่สุดในทริปนี้ ผมพบกับคุณลุงใจดีทั้งสองท่าน ระหว่างที่แวะมาจิ๊บกาแฟยามเช้าหลังจากลงรถไฟ เดินหลงๆไม่รู้จะไปทางไหน ผมไปเจอร้านกาแฟร้านหนึ่ง เต็มไปด้วยชาวบ้านท้องถิ่นมาเสวนาถามไถ่สาระทุกข์ สุขดิบกันทุกเช้า เรื่องของเรื่องอาจจะคุยกันถูกคอครับ ท่านเลยอาสาพาพวกเราไปส่งที่พัก แถมยังให้เดินไปบอกรถที่จองไว้ทีแรก ว่า พอดีญาติมารับญาติจะไปส่งที่พักให้แทน 

ขับรถไปได้สักพัก ระหว่างทางก็ยังพาแวะจุดเช็คอินที่ต่างๆ ที่สำคัญๆ ของเมืองสวี ไล่ชมธรรมชาติสองข้างทาง มันเต็มไปด้วยความเป็นธรรมชาติที่ค่อนข้างสมบูรณ์ดีจริงๆ ยังพาไปชมโฮมสเตย์หลายๆที่ ขนาดไม่ได้ไปพักเจ้าของก็ยังออกมาต้อนรับกันดิบดี มันเป็นช่วงเวลาที่ประทับใจมากจริงๆครับ  
พอมาถึงที่พัก ยังคุยกับเจ้าของที่พัก และรู้สึกประทับใจในธรรมชาติของชาวบ้านของที่นี่ แต่แล้วหลังจากที่จะทำการเช็คอิน เพิ่งจะมารู้ทีหลังว่า เราจองที่พักผิดที่ จริงๆ ชื่อที่พักคล้ายๆกันมากและสลับหน้าหลังกัน  ไหนๆ เรามาพักที่นี่แล้วรู้สึกชอบ จึงตัดสินใจทิ้งเงินจองที่พักเดิมที่จองไว้ครับ ใครจะตามมาเช็คชื่อที่พักดูดีๆนะครับ  เพราะคนที่มาพักที่นี่สลับกับหลายๆครั้งแล้ว 
เหตุผลของการเดินทางครั้งนี้ ใจจริง อยากมาบามหมึก เพราะไม่เคยเห็น อยากออกเรือไปดูชาวบ้านทำประมง ไปดูวิถีชีวิตเขากลางทะเล  แต่ก็น่าเสียใจที่สภาพอากาศไม่เต็มใจในวันที่เราเดินทางมาพอดี แผนที่วางมาเป็นเดือนๆ ต้องชะงัก  แต่ครับในความโชคร้ายยังโชคดี เจ้าของที่พักเองพยายามหากิจกรรมให้นักเดินทางที่มาพักได้ทำกัน อย่างดี บอกได้เลยว่าเจ้าของที่พักสุดยอดจริงๆ  เอาจริงๆ แค่อยู่เฉยๆ ไม่ต้องทำอะไร ซึมซับกับบรรยากาศในหมูบ้านรอบๆด้าน หลับนิ่งๆพักผ่อนสักหน่อย ตื่นมาเห็นทะเล กินอาหารอร่อยๆ มันก็คุ้มค่ามากแล้ว ถ้าเทียบกับราคาที่พักไม่เท่าไร มันคุ้มค่ามากจริง