ขยะแขยงจนอินไม่ลงค่ะ
ปกติตัวร้ายแค่ไหนตายก็มีแง่มุมที่เห็นใจบ้างนะ
แต่เรื่องนี้รับไม่ได้ว่ะ
เขาแฮปปี้กันจริงดิ

เขียนบทมาให้แบบ เอยไม่ได้รักและผูกพันอะไรกับลูก ลูกไม่ได้เกิดจากความรักด้วยซ้ำ
แต่ทำกิ๊ฟขึ้นมา เพื่อทดแทนบุญคุณ สืบทอดวงศ์ตระกูล
ขนาดป๊าถามว่า ไม่ย้ายกลับมาบ้านเหรอ จะได้อยู่ใกล้ลูก เอยยังไม่คิดจะมาเลย
คนปกติ ถ้ารักลูก แล้วรู้ว่าตัวเองเหลือเวลาในชีวิตน้อย ก็คงอยากอยู่กับลูกนะ ได้มีโอกาสดูแลบ้างสักนิดก็ยังดี
นี่ดีที่ตายนะ ถ้าไม่ตาย ยังนึกสภาพไม่ออก ว่าครอบครัวนี้จะเป็นยังไง สงสัย ผัวอยู่กับผัว เมียอยู่กับเมียแหง

ริต้า ไปๆ มาๆ ก็ไม่ต่างจากแม่อุ้มบุญ แต่ซวยกว่าตรงอุ้มให้แล้วต้องเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว เลี้ยงลูกให้ไปตลอดชีวิตด้วย
บทมาแบบนี้ มันทำให้เอยเหมือนคนเห็นแก่ตัว เอาเปรียบความรักที่ริต้ามีให้ โดยไม่คิดถึงอนาคตริต้ากับลูก ไม่คิดว่า ถ้าปล่อยริต้าไปแบบไม่มีพันธะ ริต้าก็สามารถแต่งงานใหม่ มีลูกกับคนที่รักริต้าจริงๆ และพร้อมจะดูแลริต้ากับลูกไปตลอดชีวิตด้วยกัน นี่มองแค่ว่า ชั้นต้องมีลูกสืบทอดวงศ์ตระกูล ริต้ารักพี่ใช่มั๊ย งั้นก็ทำกิ๊ฟนะ เอาลูกเป็นตัวแทนพี่ไว้ดูแลแล้วกัน เพราะถ้าพี่ไม่ตาย พี่ก็คงไปอยู่กับพี่เหนือแหละ เอิ่มมม

ขอโทษทีมเอยนะคะ แต่บทมันทำให้คิดแบบนี้จริงๆ ทั้งที่บทแค่ทำให้เอยคุยกับริต้าให้ชัดว่าตัวเองเป็นมะเร็ง อาจตาย จะปล่อยริต้าไป แต่ริต้าเป็นคนขอมีลูกกับเอยเอง มันยังจะดูดีกว่าทำแบบนี้ เพราะนางฟ้าอย่างริต้า ยังไงก็ยอมมีลูกให้เอยแน่ๆ อยู่แล้ว