เมื่อวานวันที่14กุมภาพันธ์เป็นวันแห่งความรักของใครหลายคนแต่ไม่ใช่เรา..คือวันนี้เรานั่งเรียนอยู่เรารู้สึกว่าเราอยากกลับบ้านให้เร็วที่สุดเซ้นเราบอกว่าเหมือนมีบางอย่างกำลังจะเกิดขึ้นแล้วพอเลิกเรียนพ่อเราก็มารับบอกว่าจะพาไปกินข้าวนอกบ้านให้โทรหาแม่แต่โทรกี่สายแม่ก็ไม่รับพอมาถึงบ้านก็เห็นแม่กำลังถูบ้านอยู่ ก้าวแรกที่เราก้าวเข้าบ้านแม่ตะโกนเรียกเรา บอกว่าส้มโอถ่ายเป็นมูกเลือดไม่กินข้าวมา2วันแล้ว ส้มโอคือหมาที่เราเลี้ยงมาตั้งแต่เด็กเราก็มองไปที่ส้มโอ แวบแรกที่มองคือส้มโอจะไปแล้วมันพยายามจะเดินมาหาเรานะแต่มันเหมือนจะไม่มีแรงแล้ว พอส้มโอลุกเลือดก็ออกจากก้นส้มโอเป็นมูกเลือดไหลทั่วบ้านไปหมด พอประมาณ1ทุ่มเห็บก็เริ่มออกจากตัวส้มโอแม่เราก็บอกว่าให้ไปดูใจส้มโอก่อน เราก็เดินไปหาส้มโอมันก็มองหน้าเราเหมือนมันอยากจะเดินมาหาเราแต่เหมือนสมองจะไม่สั่งการอะไรแล้วเรามองหน้ามันสักพักแล้วเหมือนมันสื่อจิตมาว่า มันจะไปหลายวันแล้วแต่มันทนไม่อยากไปเพราะเป็นห่วงมันทนมาจนถึงวันนี้รอทุกคนกลับมาบ้านพร้อมหน้าพร้อมตากัน เราก็บอกส้มโอไปว่าไม่ต้องห่วงแล้วนะ ถ้ามันเจ็บทรมานก็ไปเถอะนะ รักส้มโอมากๆขอให้ไปเกิดในที่ๆมีแต่คนรักคนเอ็นดูอย่าได้เกิดเป็นสัตว์อีกเลย เราพูดจบก็ๆปอาบน้ำ เชื่อไหมคะ พอลงมาส้มโอตายแล้ว ตายแบบตาไม่ปิด แม่เราบอกว่าส้มโอเป็นห่วงเรา
เราอยากบอกว่าเราเคยเลี้ยงหมาที่ชื่อส้มโอมาแล้วตัวนึงแล้วก็ตายเพราะไม่สบายพาไปหาหมอๆฉีดยาแล้วไวรัสขึ้นสมองก่อนตายส้มโอเห่าเรียกเราให้ไปหาแต่เราไปไม่ทันไปถึงก็น้ำลายฟูมปากแล้วเรารเองไห้หนักมากเราจึงเผลอเอ่ยปากไปว่ามาเกิดมาอยู่กับเราอีกๆด้ไหมเราทำใจไม่ได้หลังจากส้มโอตายผ่านไปสัก2-3เดือนก็มีลูกหมาพึ่งคลอดออกมาเราเห็นแวบแรกคือรู้เลยว่าเป็นส้มโอและได้เลี้ยงมันอีกครั้งเรารักและดูแลมันให้ดีที่สุด ใครจะไปรู้ละคะภายใรเรื่องดีอาจจะมรเรื่องเลวร้ายกำลังตามมาคือส้มโอตายก่อนอายุขัยอีกแล้วตายด้วยโรค2ชาติเราทำใจไม่ได้เลยเราคิดนะว่ามันมาเกิดชาตินี้เราจะเลี้บงมันให้ตายตามอายุของมันไม่อยากให้มันตายด้วยโรคร้าย เราคิดถึงมันมากๆร้องไห้คิดถึงมันตลอดเวลาเลย เป็นห่วงอยากรู้ว่าเป็นยังไงทำอะไรอยู่ที้ไหนไปเกิกหรือยัง
หมาพอตายมันจะอยู่ที่ไหนคะจะเป็นวิญญาณวนเวียนไหมและต้องทำยังๅงให้เค้าหลุดพ้น