ผมชอบผู้หญิงคนหนึ่ง เธอเป็นเพื่อนของเพื่อนต่อๆกันไปอีกที เคยเรียนโรงเรียนเดียวกันสมัยมอต้น
เป็นเพื่อนในเฟสบุ๊คและฟอลไอจีกันอยู่

เริ่มเลยนะครับ คือตัวผมก็เห็นเธอมานานแล้วครับ
แต่ก็ไม่ได้รู้สึกชอบคออะไรเป็นพิเศษ
จนมาประมาณปี60นี่แหละ ผมก็จำไม่ค่อยได้เท่าไหร่
ผมเริ่มชอบเธอ แต่ก็ไม่ได้รุกจีบอะไรนะครับ
มองเธอผ่านเฟสบุ๊คอย่างเดียว เพราะว่าผมรู้สึกว่าตัวผมเองมันห่างชั้นกับเธอมากเกินไป เวลาก็ผ่านไปเรื่อยๆจนยิ่งนานไปความรู้สึกที่ผมมีมันก็ชัดขึ้นเรื่อยๆ จนผมปักหลักแล้วว่าเนี้ยแหละคนนี้แหละที่จะเป็นแม่ของลูกผม555555 (ต้องคนนี้เท่านั้น)😂
แต่หนทางช่างยากเย็นมากครับ มองไปทางไหนก็มีทางตัน ก็เลยกลายเป็นว่าตลอดปีกว่าๆผมไม่ได้ทำอะไรเลยสักอย่าง จนถึงวันที่ 20 กันยายน 61
เธอปาตี้วันเกิดเธอกับเพื่อนๆเธออยู่
ถามเพื่อนในกลุ่มเธอ รู้สถานที่แล้ว (แต่ไกลบ้านผมมาก)
ผมเลยคิดว่าวันนี้แหละจะไปสารภาพรักต่อหน้าเธอ
ไปถึงผมก็นั่งดื่มกับเพื่อนที่ไปด้วยกันอยู่ห่างๆ
กล้าๆกลัวๆ สุดท้ายก็ไม่กล้า 5555
เลยฝากให้เพื่อนไปบอกแทน
แต่ก็อย่างที่คิดไว้ เธอไม่ได้ชอบผม
ผมก็ไม่คิดที่จะยอมแพ้แต่อย่างใด
และคิดว่าผมจะตามจีบเธอต่อไปจนกว่าเธอจะใจอ่อน
สรุปวันนั้นก็กลับบ้านแบบเฟลๆ
ต่อมาผมเริ่มทักแชทไป เธอก็ตอบบ้างไม่ตอบบ้าง
จนไม่ตอบอะไรเลย แรกๆผมก็คุยคนเดียวอยู่สองสามวัน แล้วผมก็หยุดเพราะคิดว่าเธอคงรำคาญ
โอเค๊ กลับมาจุดเดิมที่ทำได้แค่มอง
มืดบอดทุกทาง ทำได้แค่มองสตอรี่ จนพีคสุดคือเธอปิดบังสตอรี่ในไอจีเธอไม่ให้ผมเห็น เห็นแต่โพสกับแชร์
ผมก็เข้าใจนะ ได้เท่าไหร่เท่านั้น 😂😂
ทำใจและอาบรักข้างเดียวต่อไป
ไม่ว่าจะเจออะไรก็จะไม่ท้อ ถึงเธอมีแฟนผมก็จะรอ
วันที่ 14 กุมภา 62 ผมซื้อดอกไม้กับของกินที่เธอชอบแล้วแนบการ์ดไปหนึ่งใบ ในการ์ดเขียนไว้ว่า

“คือ... เราก็ชอบ—มาตั้งนานแล้วนะ เอ่ออคือ...เราก็ไม่รู้จะพูดจะบอกอะไร นี่ก็ไม่เคยทำอะไรแบบนี้ให้ใคร
ไม่ใช่เพราะว่าวันนี้มันคือวันพิเศษ แต่—คือคนพิเศษสำหรับเรา แล้ว—ก็คงไม่รู้ว่าเราเป็นใคร ถึงรู้เฟินก็คงไม่ชอบเรา... ถึงรู้อย่างงั้นก็เหอะ...แต่ก็เป็นไร
เราคงไม่รู้แล้วแหละ ว่าหลังจากนี้จะเกิดอะไรขึ้นบ้าง เรารู้สึกโชคดีและดีใจที่ได้เจอ—
ก็...ไม่มีอะไรและ 5555   
เอ้ยลืมไปอีกอย่างนึง  
เราจะบอกว่า
เราชอบ—นะ 🌱💚 “

สักพักนึง เธอถ่ายรูปดอกไม้อัพสตอรี่ในเฟสบุ๊คว่า
“ของใครไม่รู้ แต่ขอบคุณนะ”

ผมดีใจมากครับ แต่ก็คงเพราะเธอไม่รู้ว่าเป็นผมล่ะมั้ง
จนเวลาวนมาถึง วันเกิดเธออีกครั้ง
ผมเคยเห็นเธอแชร์ว่าอยากได้กระเป๋าอยู่ใบหนึ่ง
ผมเลยซื้อดอกไม้กับกระเป๋าให้เธอ แต่ฝากเพื่อนไปให้เธออีกทีนะครับ ไม่ได้ไปด้วยตัวเอง
แต่เหมือนครั้งนี้เธอจะรู้ว่าเป็นผม เธอไม่อยากรับของไว้ บอกให้เอาคืนไป เพื่อนผมทำวิธีไหนก็ไม่รู้ให้ไปจนเธอรับของขวัญไว้ ผมก็ได้แต่ทำใจและหวังว่าเธอจะใช้กระเป๋าใบนั้น เพราะดูเหมือนว่ารอบนี้จะไม่ค่อยเข้าท่า

30 มีนา 63
เพื่อนโทรหา ผมตื่นงัวเงียมาฟัง
เพื่อน : เห็นหรือยัง
ผม : เห็นอะไรวะ
แล้วเพื่อนก็ส่งรูปมารูปหนึ่ง
มันคือรูปของเธอกำลังตั้งสถานะกับผู้ชายคนหนึ่ง
ทีแรกผมก็ยังงัวเงียเพราะพึ่งตื่น ไม่ได้ดูอะไรชัดเจนนัก
เหมือนมีใครมาเตะปลั๊กไฟเลยครับ ช็อตไปทั้งตัว
แล้วเพื่อนก็ปลอบเราอยู่พักหนึ่ง
เพื่อนมาบอกอีกทีว่าเธอตั้งขำๆกับเพื่อนๆเธอ
แล้วเพื่อนมันเกิดมีไอเดียให้ผม ทักเฟสบุ๊คไปหาเธอบอกให้พิมพ์ไปประมาณว่า อกหักจากเธอ ที่เธอตั้งสถานะนั้น ตอนผมอ่านแผนเพื่อนผมคิดไว้เลยว่า
กูโดนบล็อคแน่ๆ กูโดนแน่ๆ
ผมก็ทำตามมันบอกทุกอย่าง ก็ไม่ได้โดนบล็อคเหมือนอย่างที่คิด แต่เธอบอกในแชทไว้ว่า”เลิกยุ่งกะเราเถอะ”
แล้วเธอก็ไปโพสในเฟสบุ๊คอีกทีว่า
“โรคจิตป่ะคะ ยุ่งกับชีวิตกูจัง”
โพสนี้มันทำให้ผมหน้าชาไปเลย รู้สึกโกรธมากครับ
ผมไม่โอเคกับคำๆนี้เลย โดนบล็อคมันยังรู้สึกดีสะกว่าอีก โกรธมากครับ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ และก็คิดว่าจะหยุดและพอแค่นี้ เธอดูถูกเกินผมเกินไป สิ่งที่ผมทำให้ไปมันมาจากใจผมจริงๆ และไม่เคยคิดล่วงเกินอะไรใดๆทั้งสิ้น ผมให้เกียรติเธอทุกอย่าง แต่แบบนี้ผม
รับไม่ไหว...

ปัจจุบัน 15 กุมภา 63
เพื่อนโทรหาผม และบอกให้ผมไปตอบแชทมันด่วน
เพื่อน :  กูมีของขวัญย้อนหลังวันวาเลนไทให้
ผม : อะไร
เพื่อน : รูป1 รูป2
มันคือรูปเธอคนนั้นที่สะพายกระเป๋าที่ผมซื้อให้อยู่
ผม : ขอบคุณมากเพื่อน มันเป็นของขวัญที่ดีนะ
ผมดีใจครับ และมองรูปเธออยู่แบบนั้นอยู่พักใหญ่
ผมเย็นลง และลึกๆแล้วผมก็ยังรู้สึกกับเธอเหมือนเดิม

จากมุมมองของทุกคน
ผมควรพอหรือควรพยายามต่อไปครับ ?