ยกตัวอย่างเรา เราคิดว่าชีวิตด้านอื่นๆของเรา เช่นพวกการเรียนการศึกษา การงาน ครอบครัว เรารู้สึกว่าโชคดีและไม่ค่อยมีปัญหาอะไร
หน้าตาเราก็คิดว่าใช้ได้ หมาเห็นก็กระดิกหางให้ แมวเห็นก็ยังมีกระโดดใส่ 
 
แต่กับเรื่องความรักเรื่องเดียวนี่แหละที่แลดูอับโชคมาก 555+ 
มักไม่ค่อยสมหวัง เจอแต่เรื่องแย่ๆ บางทีก็แย่มากตลอด
หรือบางทีขนาดถึงกับว่าได้เจอคนที่ดีแล้ว แต่ก็มีอันต้องพลัดพรากจากกันไป
 
พยายามอยู่โสดๆแบบมีความสุขหรือเลียนแบบ self-partnered แบบเอ็มม่า วัตสันก็แล้ว
แต่ก็รู้สึกเหมือนขาดอะไรที่สำคัญมากๆไป
เพราะเป้าหมายในชีวิตอันดับแรกของเราคือการได้มีครอบครัวเป็นของตัวเอง
ได้มีคู่ชีวิตที่อยู่ด้วยกัน ช่วยเหลือกันไปนานๆ ส่วนเรื่องงานก็รองลงมา
แต่ในชีวิตจริงสิ่งที่ได้กลับตรงกันข้ามกับสิ่งที่หวังตลอด
 
เราควรต้องทำใจยอมรับในโชคชะตาว่าชีวิตคงไม่มีความสุขสมบูรณ์ในทุกเรื่องเป็นวิธีคิดที่ถูกแล้วหรือเปล่าคะ
 
มีใครบ้างที่ตอนนี้รู้สึกแบบนี้บ้างมั้ยคะ มาร่วมวงกันค่ะ