คือตั้งแต่ฉากที่ย้อนไปว่า ไปเจอรีจองฮยอกครั้งแรกที่ไหน แอบชอบมาตั้งแต่ตอนเรียน  เดินสวนกันก็บ่อยแต่พอตามไปถึง สวิส  คำแรกที่รีจองฮยอกพูดคือ  ซอดันใช่ไหม  ยินดีที่ได้รู้จัก   นางยังบ่น  เดินผ่านหมายังจำได้ นี่คนแท้ๆ    ยิ่งตอนนางได้รู้ความจริงที่รีจองฮยอกตามไปช่วยเซรีที่เกาหลีใต้ แล้วนางร้องไห้ออกมา  มันแสดงถึงความอัดอั้นจริงๆ  นางแค่ต้องแสร้งทำเป็นแข็งแกร่ง แต่จริงๆคงเจ็บปวดเยอะ  จริงๆซอดันนี่ถ้าเข็นบทดีๆ   ยิ่งทำให้เรื่องมีน้ำหนักขึ้นเยอะเลย