เรามีน้องผู้หญิงค่ะ เรียนอยู่ป.3 คือเวลาคุยทุกอย่างปกติ แต่พอถามเวลาน้องอาจจะทำอะไรผิดแล้วจะชอบเงียบ ไม่กล้าบอก เป็นแบบนี้เเทบทุกครั้ง มีครั้งนึงพ่อทิ้งเงินไว้ให้ที่บ้านแล้วออกไปทำธุระข้างนอก แล้วน้องมาขอเราออกไปซื้อไอติม เราก็ให้ พอน้องกลับมาเราก็ถามว่าซื้อไอติมไรมากิน ก็ตอบปกติ แต่เราเห็นเงินที่พ่อทิ้งไว้ให้ยังอยู่ครบ เลยถามว่าเอาเงินที่ไหนซื้อ ทีนี้ก็เงียบเลยค่ะ คือหงุดหงิดมาก เเต่พยายามถามแบบใจเย็นที่สุดแล้วนะคะ ก็ไม่ตอบ ทำปากขมุบขมิบเหมือนกำลังนึกเเต่ไม่ตอบ พอเหมือนจะตอบ เราเลยบอกว่าพูดดังๆหน่อย ไม่ได้ยินเลย แต่ก็ยังพูดเบามากๆ ถามไปถามมาจนรู้แค่ว่า หยิบเงินจากที่อื่นในบ้านไป แต่ไม่รู้ของใคร พอถามว่าหยิบจากตรงไหน ก็ส่ายหน้า จำไม่ได้ คือเป็นแบบนี้แทบทุกครั้ง เวลาทำผิด บางทีก็บอกว่าไม่ได้ทำ แต่พอถามไปถามมาเพราะเรารู้ว่าน้องนั่นแหละทำ สรุปก็ยอมรับ คือคิดว่าน้องกลัวที่จะยอมรับความผิดแหละค่ะ แต่เราก็บอกแล้วว่าแค่ตอบมา ไม่ได้จะตีเลย เเค่จะสอน ก็ยังเป็นแบบเดิม เลยอยากรู้วิธีพูดให้น้องกล้าตอบอะค่ะ ควรใช้คำพูดแบบไหน เพราะเราก็พูดช้าๆให้เข้าใจแล้ว รอให้น้องตอบก็หลายนาทีแล้วก็ยังไม่ตอบ ขอวิธีให้น้องกล้าพูดหน่อยค่ะ จะได้ถามรู้เรื่องสักที

ปล.ถ้าแท็กผิดขออภัยนะคะ