17ปีแห่งความหลัง จาก The Classic 1968-2003 สู่ Classic again 2020

หลังจากหนังโรแมนติกคอมเมดี้เกาหลีรุ่นพี่อย่าง My sassy girl ยัยตัวร้ายกับนายเจี๋ยมเจี้ยม เข้ามาเปิดตลาดสร้างกระแสหนังเกาหลีในประเทศไทยและส่งให้จวน จี ฮุน (ขอเรียกชื่อตามที่คนไทยรู้จักกันดีในช่วงนั้น) ดังเป็นพลุแตก ต่อมาช่วงปี 2003 หนังเกาหลีโรแมนติกอีกเรื่องที่ตามมาก็คือ The Classic คนแรกของหัวใจคนสุดท้ายของชีวิต ถึงจะเขียนโฆษณาการันตีผลงานจากผู้กำกับ My Sassy girl แต่ความคิดตอนนั้นคือ หนังตั้งชื่อได้น้ำเน่ามาก(โดยเฉพาะชื่อไทย) ผู้ชายอย่างเราเรียนมหาลัยคณะสายออกแบบแถวทุ่งรังสิต คงต้องอับอายเพื่อนแน่ๆถ้าจะไปดูหนังเรื่องนี้ จึงต้องผิดหวังจากการพลาดโอกาสชมเรื่องนี้ในโรงภาพยนตร์
จนวันหนึ่งไปสะดุดตาเข้ากับกล่อง DVD ที่วางขายอยู่ในห้างในราคา 360บาท ความงามของภาพบนกล่องที่แตะตาจึงอดไม่ได้ที่จะซื้อติดมือกลับหอโดยไม่ได้คาดหวัง เพราะแค่กล่องก็สวยน่าซื้อแล้ว พอได้ดูจริงๆ มันก็น้ำเน่าสมชื่อ แต่มันก็ Classic ชมชื่อจริงๆ เรื่องรามความรักของ จิ เฮ สาวที่ตกหลุมรักหนุ่มหล่อที่ใครๆก็หมายปองอย่าง ซอง มิน แต่ติดที่เพื่อนสนิทของเธอก็แอบรัก ซอง มิน อยู่เช่นกัน จิ เฮ จึงยอมหลีกทางให้แต่ก็ได้ไปเจอสมุดบันทึกความรักของคุณแม่ของเธอที่จะเปลี่ยนมุมมองความรักของเธอไปตลอดกาล

นักแสดง บท ฉาก และที่ขาดไม่ได้คือเพลง ทุกอย่างมันลงตัวไปหมด กลายเป็นหนังรักโรแมนติกเกาหลีในดวงใจไปโดยปริยาย

ถึงความทรงจำจะลางเลือนไปบ้าง แต่ชื่อ The Classic ก็ยังชัดเจนเมื่อได้เห็นข่าวการรีเมคฉบับไทย
แม้จะเรียนจบ ทำงาน ย้ายบ้าน ผ่านการมีความรัก-อกหักมาครั้งแล้วครั้งเล่า แต่สิ่งหนึ่งที่ผมไม่เคยรู้ตัวคือ เจ้ากล่อง DVD นี้มันยังคงถูกวางเก็บเอาไว้เป็นอย่างดีแม้เวลาจะผ่านล่วงเลยมาถึง17ปี

วันนี้ได้หยิบกลับมาเปิดดูอีกครั้ง ความClassicก็ยังไม่จางหายไปไหน โดยเฉพาะเพลง I to you, you to me
ใน DVD ยังมีฉากเบื้องหลังการถ่ายทำ ภาพนิ่ง ข้อความจากนักแสดง และ MVเพลงประกอบ เพิ่มความสมบูรณ์เข้าไปอีก


และที่ขาดไม่ได้ สมุดภาพที่งามจริงๆ


เริ่มต้นด้วยภาพของคู่รุ่นแม่ (ไม่สปอยเนื้อหา เผื่อใครไม่เคยดูเวอชั่นนี้เห็นภาพ จะได้อยากไปย้อนดู)


ชอบมุมหน้าต่างนี้เป็นพิเศษ



โดยส่วนตัวจะอินกับเรื่องราวของคู่รุ่นลูกมากกว่า อาจจะเพราะหน้าคล้ายกับฝ่ายชายรุ่นลูก...พูดเล่นครับ

ดูแล้วก็อยากมีโมเม้นแบบนี้บ้าง

และปิดท้ายด้วยฉากร่มวิเศษในตำนาน ยังClassicเสมอ 

สมุดภาพที่ทำให้ผมได้หวนกลับไปถึงเรื่องราวคู่รักในเรื่อง ราวกับ จิ เฮ ที่ได้เจอสมุดบันทึกเรื่องราวความรักของคุณแม่ของเธอสมัยปี 1968

ผมยังไม่ได้มีโอกาสไปชมความรักของปี 2020  Classic again จดหมาย สายฝน ร่มวิเศษ แต่คราวนี้ผมก็หวังว่าจะไม่พลาดที่จะไปชม  Classic again เหมือนที่เคยพลาดชม The Classic ในโรงภาพยนตร์เมื่อ 17ปีที่แล้ว แถมดูคนเดียวเหมือนเดิม (ผมไม่ได้มีส่วนได้ส่วนเสียอะไรกับผู้สร้างนะครับ เอาเข้าจริงๆ ต้องบอกว่า มาตรฐาน The Claasic สำหรับผมสูงมากด้วยซ้ำ ถ้าเวอร์ชั่นไทยทำให้ผมรู้สึกได้เหมือน จิ เฮ หลังอ่านไดอารี่ ผมอาจจะกลับมาเขียนถึง Classic again อีกครั้ง)

ขอบคุณครับ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่