ตอนนี้อยู่ในช่วงหามหาลัย แต่รู้สึกไม่อยากเข้าสังคม ไม่อยากเจอสังคมใหม่ๆคนใหม่ๆเพราะแบบนี้เลยทำให้ไม่อยากเข้ามหาลัย เอาเป็นว่าไม่อยากเจอใครทั้งนั้น เหมือนอยากปลีกวิเวกอยู่คนเดียว
ปกติเป็นคนโรคส่วนตัวสูงอยู่แล้วแต่ไม่ได้สูงขนาดที่เก็บตัวอยู่แต่ในห้องหรือไม่คุยไม่ออกไปเจอใครเลยมันก็ไม่ขนาดนั้น เวลาที่จะออกไปข้างนอกเราก็ยังจะต้องชวนใครไปด้วยสักคนอยู่ดี แค่รู้สึกอยากหลีกหนีจากสังคม อยากอยู่ในมุนของตัวเอง แต่บางทีก็รู้สึกเกลียดผู้คนเกลียดการทำความรู้จักกับอะไรใหม่ๆที่เราไม่พร้อมที่จะเปิดรับเหมือนคนไม่รับฟังอะไร แต่เราฟังนะแต่แค่ไม่อยากทำความเข้าใจมากกว่า บางคนคงคิดว่าเรามีปมเกี่ยวกับสังคมแต่ไม่ใช่เลย เราไม่มีปมอะไรทั้งนั้น.
คิดว่าแบบนี้มันเรียกว่าต่อต้านสังคมรึเปล่า? แล้วมันเรียกปกติไหม? หรือควรแนะนำให้ไปพบแพทย์รึเปล่า?
ปล. ถ้าไม่เป็นการรบกวนเกินไปช่วยแนะนำที่เรียนให้หน่อยค่ะพ่อกับแม่จะได้ไม่ต้องเป็นห่วง แบบมหาลัยที่กลุ่มคนไม่เยอะ สอนเฉพาะเรื่อง สถานที่เล็กๆและได้วุฒิป.ตรีด้วย ที่แบบนี้มันจะมีไหมคะ เราอยากเรียนคณะเกี่ยวกับดนตรี ไม่ก็ศิลปะค่ะ.
ไม่อยากเจอสังคมและเกลียดผู้คน ดูท่าจะไม่ปกติ
ปกติเป็นคนโรคส่วนตัวสูงอยู่แล้วแต่ไม่ได้สูงขนาดที่เก็บตัวอยู่แต่ในห้องหรือไม่คุยไม่ออกไปเจอใครเลยมันก็ไม่ขนาดนั้น เวลาที่จะออกไปข้างนอกเราก็ยังจะต้องชวนใครไปด้วยสักคนอยู่ดี แค่รู้สึกอยากหลีกหนีจากสังคม อยากอยู่ในมุนของตัวเอง แต่บางทีก็รู้สึกเกลียดผู้คนเกลียดการทำความรู้จักกับอะไรใหม่ๆที่เราไม่พร้อมที่จะเปิดรับเหมือนคนไม่รับฟังอะไร แต่เราฟังนะแต่แค่ไม่อยากทำความเข้าใจมากกว่า บางคนคงคิดว่าเรามีปมเกี่ยวกับสังคมแต่ไม่ใช่เลย เราไม่มีปมอะไรทั้งนั้น.
คิดว่าแบบนี้มันเรียกว่าต่อต้านสังคมรึเปล่า? แล้วมันเรียกปกติไหม? หรือควรแนะนำให้ไปพบแพทย์รึเปล่า?
ปล. ถ้าไม่เป็นการรบกวนเกินไปช่วยแนะนำที่เรียนให้หน่อยค่ะพ่อกับแม่จะได้ไม่ต้องเป็นห่วง แบบมหาลัยที่กลุ่มคนไม่เยอะ สอนเฉพาะเรื่อง สถานที่เล็กๆและได้วุฒิป.ตรีด้วย ที่แบบนี้มันจะมีไหมคะ เราอยากเรียนคณะเกี่ยวกับดนตรี ไม่ก็ศิลปะค่ะ.