สวัสดีค่ะ หนูขอเล่าเรื่องของตัวเองก่อนนะคะ หนูเป็นเด็กอายุ17ที่เคยเกเรมากคนนึงค่ะ แต่หนูไม่ขอโทษใครนะคะเพราะตัวหนูเลือกเอง ที่บ้านหนูพ่อแม่แยกทางกันหนูไม่เคยเห็นหน้าพ่อค่ะแต่หนูไม่เคยเอามาเป็นปมชีวิต หนูมาอยู่กับยายตั้งแต่เล็กเพราะแม่ต้องไปหาเงิน แต่มีช่วงนึงแม่หนูเลือกทางผิดหาเงินผิดกฎหมายแล้วก็โดนจับ แต่หนูไม่เคยเอามาใส่ใจว่าแม่จะเป็นอะไรทำอะไรเพราะหนูรู้ว่าทุกคนมีเหตุผลของตัวเอง แล้วยายหนูค่อนข้างเป็นคนยอมคนค่ะ หนูโดนแกล้งตั้งแต่เด็กโดนเอาเปรียบ จนวันนึงหนูเริ่มลุกขึ้นมาปกป้องตัวเองเริ่มสร้างเกราะปลอมๆขึ้นมา เพื่อปกป้องตัวเองเองโดนที่จริงๆหนูเป็นคนอ่อนแอค่ะหนูรู้ตัวเอง พอเข้ามัธยมต้นหนูสอบติดมัธยมมีชื่อในกรุงเทพด้วยความสามารถของตัวเอง หนูเป็นคนเรียนดีค่ะแต่ขี้เกียจ หนูเริ่มติดเพื่อนเริ่มโดดเรียนติดยา จนเริ่มความคิดอยากลาออก ละช่วงนั้นยายเสียใจกับการกระทำหนูมาก หนูเริ่มเป็นคนอารมณ์ร้อน เวลายายสอนยายเตือน หนูจะมีอาการและเถียง เคยหนักสุดหนีออกจากบ้าน แต่ก็กลับมาเพราะยายร้องไห้ จนหนูประสบอุบัติเหตุรถชนครั้งใหญ่ หนูเริ่มคิดได้ว่าสุดท้ายก็มีแต่ครอบครัวที่อยู่ข้างๆไม่มีเพื่อนคนไหนมาเยี่ยมหนูเลย พอออกจากโรงพยาบาลหนูก็เริ่มเบาลงเรื่องการใช้อารมณ์กับคนในบ้าน แต่ก็ยังเกเรอยู่จนเรียนไม่จบจนทางรร.เชิญออกวันนั้นเป็นวันที่หนูเห็นน้ำตายายต่อหน้าคนอื่น เค้าไม่เคยเสียน้ำต่อหน้าคนนอกบ้านค่ะ แล้วแม่หนูก็กลับบ้านพอแม่รู้การกระทำของหนูเค้าก็ผิดหวังแล้วก็โทษตัวเองว่าเป็นเพราะเค้าหนูถึงเป็นแบบนี้ หนูเลยตัดสินใจขอโอกาสเค้าเพื่อปรับตัวแล้วเรียนใหม่อีกทีนึงแต่ผลออกมาเหมือนเดิมค่ะหนูขี้เกียจไปจนติดร.เยอะ แล้ววันนึงแม่โทรมาหาหนูตอนอยู่รร.ว่าหนูจะแก้ไหมถ้าไม่แก้ก็มาอยู่กับแม่มาลองใช้ชีวิตเองมาทำงานหาเงินเอง ตอนนั้นหนูตัดสินใจทันทีว่าหนูอยากทำงานมากกว่าเพราะหนูมีความคิดว่าเรียนไปก็ไม่จบสุดท้ายก็เป็นแบบเดิมอยากมาทำงานพอวันนึงพร้อมค่อยเรียนกศน.เอาก็ได้ หนูเดินทางไปหาแม่เองเพื่อหางานทำ หนูหางานเอง งานแรกที่ทำคือแม็กโดนัล เพราะพอมีรุ่นพี่ที่ให้ฝากได้(พาสไทม์แม็กโดนัลรับอายุ15+) ตอนนั้นหนูอายุ14แต่ทางร้านนึกว่าหนูอายุ15เพราะบุคคลิกหนูค่อยข้างโตกว่าอายุ แล้วก็เป็นไปได้ดีเดือนแรกแม่หนูให้วันละ50บาทหนูนั่งรถเมล์ครั้งแรกเพื่อไปทำงานเองเพราะเราตกลงกันว่าหนูไม่เรียนหนูต้องหาเอง หนูเรียนรู้งานไวบวกกับเป็นคนมีความอดทนทางร้านเลยชอบหนูทำโอทีทุกวันเพราะอยากให้แม่เห็นว่าหนูก็ทำได้ แต่แล้วก็มีปัญหาค่ะอายุหนูคี่เข้าระบบไม่ได้เพราะแค่14ไม่ถึงตามเกณฑ์ เค้าเลยให้ออกแต่ก็ให้เงินมา7000หนูยกให้แม่ค่ะเก็บไว้500 หนูก็หางานใหม่ค่ะทำงานเฝ้าร้านอาหารสัตว์ ล้างจาน แม่บ้าน แล้วก็มีปัญหาเรื่องอายุเหมือนเดิมไม่ก็เรื่องวุฒิเพราะหนูไม่มีวุฒิ แม่หนูสงสารเลยให้พักก่อนแล้วไปสมัครเรียนกศน. แล้วตอนนั้นหนูได้กลับมาบ้านยายหนูได้เจอรุ่นพี่ของเพื่อนแล้วก็คุยกัน จนคบกัน เค้าเป็นคนดีค่ะเรามีชีวิตคล้ายๆกันเลยเข้าใจกัน หนูบอกแม่ค่ะช่วงแรกไปๆมาๆ แล้ววันนึงหนูตัดสินใจมาอยู่ด้วยกัน แม่หนูช่วงแรกเค้าไม่เห็นด้วยแต่เค้ารู้ว่าเค้าห้ามหนูไม่ได้เพราะเดี๋ยวหนูก็ต้องหนีมา ช่วงแรกเค้ามีเงินเลี้ยงหนูหนูสงสัยค่ะเค้าไม่ได้ทำงานแต่มีเงินเลี้ยงหนูจนมีวันนึงเค้าโดนจับหนูเลยรู้ว่าเค้าขายยาเพราะแม่กับพ่อใหม่เค้าเป็นคนจี้ หนูใจหายค่ะแต่ย่าเค้าวิ่งหาเงินประกันให้ พอเค้าออกมาเค้าก็ไปเกณฑ์ทหารป้าเค้าให้สมัคร เพราะจะได้ไม่มีปัญหาอีก แล้วหนูก็เริ่มเป็นคนคิดมากเริ่มมีหลายบุคคลิก จนกลับมาติดยาเสพติดอีกครั้งแต่รอบนี้หนูใช้เฮโรอีนเพราะแฟนใช้อยู่ ช่วงนั้นยอมรับว่าเลวร้ายมากเกียจตัวเองมากค่ะที่เป็นคนแบบนั้น แล้วก็มาถึงวันที่แฟนหนูเข้ากรม แฟนหนูได้อยู่ในกรุงเทพแล้วทางกรมเค้ารู้ว่าแฟนหนูใช้เฮโรอีนเค้าเลยพาบัดบำจนหาย ส่วนตัวหนูเองก็เรียนแล้วก็เลยหางานทำ(ตอนนั้นหนูคบกับแฟนได้ปีกว่าแล้วนะคะ) หนูได้ทำงานเป็นช่างเล็บค่ะ ช่วงแรกผ่านไปได้ด้วยดี แฟนหนูไม่อยากเป็นทหารเลยคุยกับทางค่ายขอกลับมาอยู่บ้านโดยการยกเงินเดือน เค้ากลับมาอยู่บ้านแรกๆ หนูก็ทำงานหนูทำได้เป็นรายวันค่ะ ได้100ละ35% หนูพอมีเงินเก็บ แต่แฟนหนูออกมาทำงานไม่ได้ หนูให้เค้าวันละ50 บ้าง 100บ้าง แต่เค้าก็แอบหนูกลับไปยุ่งกับเรื่องเดิมๆค่ะ แล้วมาช่วงก่อนปีใหม่ที่ผ่านมา หนูได้มีปัญหากับพี่ที่ร้านหนูยอมเค้าค่ะเพราะกลัวจะมีปัญหาโดนไล่ออกอีก หนูแคร์งานมากเพราะถ้าออกหนูก็ไม่รู้จะหาเงินที่ไหน หนูยอมมาตลอดค่ะ โดนใช้สารพัดไม่เคยปริปากบ่นเพราะเค้าแต่ละคนมีพระคุณกับหนูเค้าเหมือนครูและผู้ให้โอกาสสำหรับหนูเพราะเค้าสอนงานหนูหนูคิดแบบนี้มาตลอด หนักสุดก็โดนด่าแม่ต่อหน้าลูกค้าได้แต่เก็บไว้ในใจ หนูทำได้แค่ยิ้ม แต่กลับบ้านมาหนูร้องไห้ทุกวันแฟนหนูกอดหนูแล้วก็บอกว่าถ้าไม่ไหวออกมานะเดี๋ยวพี่จะเลี้ยงหนูเหมือนที่พี่เคยทำพี่ขอโทษ ถ้าไม่รวมเรื่องยา ตลอด2ปีกว่าเค้าเป็นคนอ่อนโยนค่ะไม่เคยทำร้ายหนูหรือมีเรื่องผู้หญิงเลย ส่วนมากหนูจะทำเค้ามากว่าหนูเป็นคนปากไม่ดีค่ะ เวลาด่าทีได้ยินไปสามบ้านแปดบ้าน หนูพยายามแก้ไขแล้วค่ะแต่ยังทำไม่ได้ หนูเป็นคนอารมณ์ขึ้นๆลงๆแปรปวนบ่อย บ้างวันมีบุคคลิกเยอะจนกลัวตัวเอง เค้าให้กำลังใจหนูทุกครั้งที่หนูเครียดเค้าทำให้หนูทุกอย่าง งานบ้าน ยันหาน้ำหาข้าวให้กิน จนมาช่วงปีใหม่หนูไม่ได้หยุดงานเลย2อาทิตย์เพราะลูกค้าและบวกกับพี่ที่ร้านท้องมาไม่ได้หนึ่งคน หนูพอจะมีเงินเก็บประมาณ6000 มันไม่เยอะแต่สำหรับหนูมันมีค่ามากค่ะหนูส่งเงินให้แม่ให้ยายตลอดทีละ500 200 แล้วแต่ว่าอาทิตย์นั้นหนูมีเท่าไหนเพราะหนูได้เป็นรายวันค่าใช้จ่ายหนูค่อยข้างเยอะ จนมาวันปีใหม่แฟนหนูเข้ารพ.ค่ะเพราะผลจากที่ใช้เฮโรอีนเค้าหอบพอหลับเค้าหายใจไม่ออกหนูปลุกยังไงก็ไม่ตื่น หนูตกใจทำไรไม่ถูกพาเค้าไปรพ.เค้ามีสติตอนนั้นหมอบอกเค้าออกซิเจนต่ำมากมาช้าอาจจะไม่รอด ให้ออกซิเจนไป2ถัง วันนั้นหนูหมดไป4000นิดๆละตอนปีใหม่หนูพึ่งจะไปงานปีใหม่ทำให้เงินเก็บหนูหมดค่ะ หนูเครียดมากแต่ตอนนั้นหนูไม่สนใจหนูขอแค่ให้เค้ารอด หนูทักไปขอลางานที่ร้านแต่หนูโดนด่าตามเคยค่ะหนูรู้นะคะว่าหนูผิดเพราะมันเป็นปัญหาของหนูไม่ได้เกี่ยวกับเค้า ด้วยความที่ตอนนั้นหนูคิดอะไรไม่ออกหนูเลยตัดสินใจออกค่ะเพราะหนูเองก็เหนื่อย คับที่อยู่ได้นะคะคับใจอยู่ยาก พอแฟนหนูกลับจากรพ.ก็มีปัญหาตามมาอีกคือทางกรมทราบว่าแฟนหนูเข้ารพ.เค้าโทรมาบอกว่ารักษาตัวให้หายแล้วรีบเข้ากรม เพราะทางผู้ใหญ่จะมีปัญหา ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไรค่ะพอกลับบ้านมา หนูเริ่มเครียดหนูดูดบุหรี่วันนึงหมดเกือบซองหนูกลับมาใช้เฮโรอีนหนูเครียดที่ไม่มีเงินแล้วแฟนยังมาไม่สบายแม่หนูทราบข่าวเค้าโทรมาให้กำลังใจแม่หนูไม่เคยรังเกียจแฟนหนูเพราะรู้ว่าจิตใต้สำนึกเค้าเป็นคนดีแต่มึนพูดไรฟังนะคะแต่ไม่ค่อยทำตาม(เลยโดนหนูกระทืบบ่อยๆ - -* ) แล้วหนูก็เครียดเลยนอนไม่ค่อยหลับพูดจาไม่ค่อยรู้เรื่องปวดหัวมากจนต้องเอายาหม่องมาทาตลอดไม่งั้นจะปวดจนทำไรไม่ได้เลย แฟนหนูเค้าสงสารหนูแล้วก็ขอโทษตอนนั้นเค้าแอบหนูจับยอดค่ะเพราะเงินไม่มีสักบาทเลยแล้วหนูยังเป็นหนี้อีก1000เพราะตอนนั้นที่แฟนออกจากรพ.หนูเงินขาดต้องไปหายืม หนูไม่เคยบอกคนในบ้านนะคว่าไม่มีเงินต่อให้ลำบากแค่ไหนก็ไม่พูดเพราะรู้ว่าถ้าบอกเค้าจะช่วยแน่นอน หนูไม่อยากเป็นภาระเค้าอีกวันนั้นวันที่6หนูตื่นมาหนูรักแฟนมาเลยค่ะเป็นอะไรไม่รู้อยากกอดไม่อยากให้ไปไหนปกติแฟนหนูไม่ให้หนูตะไบเล็บเค้าเวลาตัดเล็บเค้าบอกมันจั๊กจี้ แต่วันนั้นเค้ายอมให้หนูทำค่ะหนูพาเค้ามาข้าวกินข้าวอาบน้ำด้วยกันแล้วก็มีโทรศัพท์โทรหาแฟนหนูแล้วเค้าก็เดินออกไปข้างนอกตอนแรกหนูไม่ได้เอ้ะใจอะไรผ่านไป5นาทีเพื่อนหนูทักมาบอกเห็นแฟนหนูซ้อนท้ายใครไม่รู้อัด3 หนูวิ่งลงไปดูก็ไม่เจอเค้าแล้วคนในบ้านเค้าก็ช่วยหนูหาก็หาไม่เจอหนูรู้แล้วค่ะวินาทีนั้นแฟนหนูคงโดนจับไปแล้วตอนนั้นหนูมือไม้อ่อนใจหายมากเลยค่ะร้องไห้จนไม่มีน้ำตาไปหาที่โรงพักตำรวจไม่ให้ประกันหนูขึ้นไปดูเค้าตอนอยู่ห้องขังหนูทำใจไม่ได้ค่ะ ก่อนกลับบ้านแฟนหนูเค้าเรียกหนูประมาณ3ครั้งแล้วพูดว่า"พน หนูอย่าลืมมาเยี่ยมพี่นะคะพี่จะรอนะพี่ขอโทษนะทำให้ผิดหวังอีกแล้วถึงพี่จะแย่จะไม่ดีแต่พี่รักหนูที่สุดนะหนูจะทิ้งพี่พี่ก็ไม่ว่าพี่ผิดเองพี่ยอมรับการตัดสินใจของหนู" หนูใจสลายแล้วค่ะกลับบ้านมาเหมือนคนบ้ามันเคว้งค่ะหนูโทรไปบอกแม่ แม่หนูก็มาหาหนูแล้วกอดแต่ไม่พูดอะไรวินาทีนั้นหนูเกียจตัวเองมากค่ะ ทำไมถึงสร้างแต่ปัญหาให้แม่ไม่จบไม่สิ้น แต่หนูก็ยังอยู่บ้านแฟนนะคะคนที่บ้านเค้าก็เหมือนรักหนูมากขึ้น หนูไม่ร้องไห้ให้เค้าเห็นเลยค่ะแต่พออยู่ในห้องหนูร้องจนไม่มีน้ำตาเลยค่ะหนูเครียดจนนอนไม่หลับหนูเป็นประมาณเกือบอาทิตย์อยู่แต่ในห้องนอนไม่หลับตื่นทุก3ชม.พูดจาไม่ค่อยรู้เรื่อง เวลาคุยกับใครจะพูดไม่ค่อยถูกประเด็นหนูเริ่มชอบการอยู่คนเดียวรู้สึกว่ามันสบาย หนูเข้าใจความรู้สึกของคนที่เค้ากลัวการอยู่ต่อเลยค่ะที่เลือกที่จะหนีเพราะไม่อยากเจ็บปวด แต่หนูยังไม่ได้ตอบแทนพระคุณแม่กับยาย หนูมีหลายอารมณ์มากค่ะอยู่ในห้องคนเดียวตอนนั้นหนูเลิกใช้เฮโรอีนแรกๆหนูทรมานค่ะ แต่หนูก็ทำจนได้ หนูเริ่มสร้างบุคคลิกขึ้นมาค่ะเยอะขึ้นไม่เคยซ้ำเลย แต่หนูรู้นะคะทุกอย่างในชีวิตที่หนูเจอเพราะหนูเป็นคนเลือกมันเองหนูต้องรับสภาพมันให้ได้ หนุเริ่มน้อยใจชะตาชีวิตตัวเองค่ะ เริ่มสบสนในใจ หนูต้องใช้ยานอนหลับเพราะหนูนอนไม่ได้ บางวันอยู่ๆก็ปวดหัวมากเหมือนจะระเบิดโดยที่ยังไม่ได้ทำอะไร หนูทำใจเรื่องแฟนได้แล้วรวมถึงแฟนด้วย แต่หนูก็ยังมีอาการเหล่านี้ หนูชอบเก็บทุกเรื่องในชีวิตมาคิดแล้วโทษตัวเอง หนูแค่เครียดหรือหนูเป็นอะไรคะ? หนูทรมานค่ะหนูเหนื่อยหนูไม่อยากเป็นแล้ว หนูยอมรับทุกเรื่องที่เกิดในชีวิตนะคะว่าตัวเองมันเลือกเองถ้าเดินสายปกติก็คงไม่ต้องเจ็บปวด ไม่โทษใครค่ะ  ข้อเสียของหนุคือการตัดสินใจการใช้เหตุผลยังไม่ดีค่ะหนุพยายามปรับปรุงมาตลอดแต่มันก็ยังไม่ดีพอสะทีค่ะหนูเลยรู้สึกว่าตัวเองยังไม่โตสะที สรุปแล้วหนูจะเข้าค่ายเป็นโรคอะไรรึป่าวคะ หรือแค่คิดไปเอง ติเตือนได้นะคะด่าได้ค่ะยอมรับและพร้อมเอากลับมาปรับใช้ทุกอย่างค่ะ ขอบคุณสำหรับคำตอบล่วงหน้านะคะ.