เราเรียนม.ปลายที่โรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่งในกรุงเทพที่ค่าเทอมแพงม๊ากกกกกกก แต่เพราะเราอยากเรียนพ่อแม่เลยทุ่มสุดชีวิตทำงานเพื่อส่งเรา แต่ก็ต้องอยู่อย่างประหยัดๆ ใช้ของหรูหรา ฟุ่มเฟื่อยตามเพื่อนไม่ได้
ต้องขอบอกก่อนเลยว่าเราไม่ได้รวยอะไร แต่ก็ไม่ได้จนขนาดนั้น คือยังมีคนที่ลำบากกว่าเราอีกเยอะอะ แต่ด้วยสภาพแวดล้อมที่มีแต่คนรวยๆ อยู่ม.ปลายใส่แบรนด์เนมแพงทั้งตัว กระเป๋า รองเท้า ราคาเป็นหมื่นเป็นแสน แบรนด์แพงยันกางเกงใน รองเท้าแตะ Chanel , Gucci , Balenciaga , Louis Vuitton , Supreme , MCM ต่างๆนาๆ เลยทำให้เราดูจนมากในสายตาพวกเขา เราก็ใส่เสื้อผ้าไม่ได้แบรนด์แพงอะไร ใส่ถูกๆ 300-500 บาท บางตัว 20 50 ก็มี เป็นมือสอง กระเป๋ารองเท้าก็ Converse Fila (ซึ่งเราก็ว่าแพงแล้วนะ) คู่เดิมๆซ้ำๆ ไม่มีคอนโดหรูๆเป็นของตัวเองให้เพื่อนมาเที่ยวเล่นแบบคนอื่น ข้าวก็กินข้าวแกง อาหารตามสั่ง ข้างทาง ตลาด ไม่ได้กินในห้างมื้อ 300 400 นั่งรถเมล์ ขึ้นBTS เพราะGrab แท็กซี่ให้นั่งตลอดๆทุกวันก็ไม่ไหว เพื่อนๆเข้าStarbuckสั่งเครื่องดื่มราคาเป็นร้อยเป็นเรื่องปกติ เราก็เข้าตามเพื่อน แต่ไม่เคยสั่งเลย เพราะแพงเกินไปสำหรับเรา แพงกว่าค่าข้าวเราอีก บางทีเพื่อนก็ชวนเข้าร้านข้าวแพงๆ เราก็ไปนั่งดูเพื่อนกิน น้อยครั้งที่จะสั่งบ้าง
เวลาไปเที่ยวกับเพื่อน บางที เพื่อนก็ลากเข้าLouis Vuitton Dior Chanel ดูกระเป๋าบ้าง ลิปสติกบ้าง เห็นราคาลิปสติกแท่งละเป็นพันๆของเพื่อนแล้วก็แบบ...เป็นตกใจ เราใช้แท่งละ 300 400 ยังว่าแพงเลย คิดแล้วคิดอีกกว่าจะซื้อ แต่เพื่อนเห็นน้ำหอมกลิ่นนี้หอม อะ ซื้อ ลิปสติกสีนี้สวย อะ ซื้อ ทั้งๆที่ราคาก็สูง เป็นเรื่องง่ายๆ
ในสังคมนี้เราดูจนมากเลยทุกคน บางทีก็โดนแซวนิดหน่อย แต่ไม่ได้มีใครมาทำท่าทีรังเกียจ เหยียดหยามเรานะ แต่บางทีก็โดนแซวแรงเรื่องฐานะ เวลาเพื่อนๆพูดกันถึงCollectionต่างๆ แบรนด์ต่างๆ เราก็ฟังไม่รู้เรื่อง ได้แต่นั่งเงียบๆ บางทีก็เกร็งเวลาอยู่ในร้านแพงๆ ไม่กล้าสั่ง
แต่ด้วยความที่เราเป็นคนแต่งตัวเก่งมาก และหน้าตาดี(อาจดูหลงตัวเองไปหน่อย แต่คือมีคนบอกว่าเราสวย เราน่ารักเยอะ คนเข้ามาจีบก็เยอะ) ทำให้ลุคเราดูดีแม้ไม่ได้มีแบรนด์แพงๆอะไร ใครที่ไม่รู้จักเรา เห็นเราแค่ผ่านๆ ดูหน้า ดูชุด เราอาจจะดูรวยก็ได้ แต่เพื่อนที่เห็นเราจริงๆรู้เลยว่าเราไม่มีแบรนด์แพงเป็นหมื่นเป็นพันในตัว ใช้ของซ้ำๆบ้าง บางอย่างก็โนแบรนด์ไปเลย
แล้วเวลามีคนในโรงเรียนมาจีบเรา เราเกร็งมาก บางคนเราชอบนะ แต่ด้วยความรวยของเขาทำให้เราเกร็ง เราไม่กล้าคุย(แบบคนคุย)กับคนพวกนั้นเลย เรารู้สึกเขารวยมาก เขารวยเกินไป เวลาไปเที่ยวกัน เราอยากจะเดินตลาด ดูของกินข้างทาง ดูเสื้อผ้ามือสอง เขาคงอยากเดินParagon ดูแบรนด์ต่างๆ กินข้าวแพงๆ เวลาถึงวันสำคัญ ถ้าเขาให้อะไรเราแบบแพงๆมา ลิปสติกแท่งละพัน น้ำหอมขวดละพัน กำไล สร้อยต่างๆเป็นพันเป็นหมื่น พอถึงเวลาให้เขาเราคงไม่มีปัญญาซื้อของพวกนี้ให้ ซื้อถูกๆก็ไม่รู้เขาจะชอบมั้ยอีก เขาอาจจะไม่อยากได้ ไม่อยากใช้ เพราะมันถูก อาจทำให้เขาดูจนลง(พวกเขาค่อนข้างติดหรู)
สรุปทั้งเพื่อน ทั้งรุ่นพี่ รุ่งน้อง คนที่เข้ามาจีบ มีแต่คนรวยๆ ติดหรูกันทั้งนั้น เราไม่รู้จะทำยังไงดี แต่เพื่อนเรานิสัยดีนะ ไม่เคยทำให้เรารู้สึกว่าเราจนกว่า แต่มันก็ยังติดหรูอยู่ดี บางทีไปเที่ยวกัน เราก็เกร็งๆ ทำอะไรไม่ถูก ทำให้ตอนนี้เราอยากมีเงินมากเลยค่ะ เราไม่ได้จะไปใช้ชีวิตแบบเพื่อนนะคะ แต่เราอยากมีเงิน อยากเก็บเงิน อยากมีเงินเยอะๆเลย แล้วขอซื้อไรให้ตัวเองบ้าง ให้พ่อแม่บ้าง อยากให้พ่อแม่มีแบรนด์เนม มีรถแพงๆข้บแบบคนอื่นบ้าง
สำหรับใครที่อ่านมาถึงตอนนี้เราก็ของคุณนะคะ เราแค่อยากมาบ่นเฉยๆ เราไม่เคยรู้สึกอิจฉาเพื่อนเลย อาจจะมีบ้างความรู้สึกอยากมีเหมือนเพื่อน แต่ก็ไม่ได้ขนาดนั้น แต่บางครั้งมันก็เกร็ง อึดอัด เราเลยอยากมาระบายน่ะค่ะ ขอบคุณนะคะ
มีแต่เพื่อนรวยๆทั้งนั้นเลย เราจนอยู่คนเดียว
ต้องขอบอกก่อนเลยว่าเราไม่ได้รวยอะไร แต่ก็ไม่ได้จนขนาดนั้น คือยังมีคนที่ลำบากกว่าเราอีกเยอะอะ แต่ด้วยสภาพแวดล้อมที่มีแต่คนรวยๆ อยู่ม.ปลายใส่แบรนด์เนมแพงทั้งตัว กระเป๋า รองเท้า ราคาเป็นหมื่นเป็นแสน แบรนด์แพงยันกางเกงใน รองเท้าแตะ Chanel , Gucci , Balenciaga , Louis Vuitton , Supreme , MCM ต่างๆนาๆ เลยทำให้เราดูจนมากในสายตาพวกเขา เราก็ใส่เสื้อผ้าไม่ได้แบรนด์แพงอะไร ใส่ถูกๆ 300-500 บาท บางตัว 20 50 ก็มี เป็นมือสอง กระเป๋ารองเท้าก็ Converse Fila (ซึ่งเราก็ว่าแพงแล้วนะ) คู่เดิมๆซ้ำๆ ไม่มีคอนโดหรูๆเป็นของตัวเองให้เพื่อนมาเที่ยวเล่นแบบคนอื่น ข้าวก็กินข้าวแกง อาหารตามสั่ง ข้างทาง ตลาด ไม่ได้กินในห้างมื้อ 300 400 นั่งรถเมล์ ขึ้นBTS เพราะGrab แท็กซี่ให้นั่งตลอดๆทุกวันก็ไม่ไหว เพื่อนๆเข้าStarbuckสั่งเครื่องดื่มราคาเป็นร้อยเป็นเรื่องปกติ เราก็เข้าตามเพื่อน แต่ไม่เคยสั่งเลย เพราะแพงเกินไปสำหรับเรา แพงกว่าค่าข้าวเราอีก บางทีเพื่อนก็ชวนเข้าร้านข้าวแพงๆ เราก็ไปนั่งดูเพื่อนกิน น้อยครั้งที่จะสั่งบ้าง
เวลาไปเที่ยวกับเพื่อน บางที เพื่อนก็ลากเข้าLouis Vuitton Dior Chanel ดูกระเป๋าบ้าง ลิปสติกบ้าง เห็นราคาลิปสติกแท่งละเป็นพันๆของเพื่อนแล้วก็แบบ...เป็นตกใจ เราใช้แท่งละ 300 400 ยังว่าแพงเลย คิดแล้วคิดอีกกว่าจะซื้อ แต่เพื่อนเห็นน้ำหอมกลิ่นนี้หอม อะ ซื้อ ลิปสติกสีนี้สวย อะ ซื้อ ทั้งๆที่ราคาก็สูง เป็นเรื่องง่ายๆ
ในสังคมนี้เราดูจนมากเลยทุกคน บางทีก็โดนแซวนิดหน่อย แต่ไม่ได้มีใครมาทำท่าทีรังเกียจ เหยียดหยามเรานะ แต่บางทีก็โดนแซวแรงเรื่องฐานะ เวลาเพื่อนๆพูดกันถึงCollectionต่างๆ แบรนด์ต่างๆ เราก็ฟังไม่รู้เรื่อง ได้แต่นั่งเงียบๆ บางทีก็เกร็งเวลาอยู่ในร้านแพงๆ ไม่กล้าสั่ง
แต่ด้วยความที่เราเป็นคนแต่งตัวเก่งมาก และหน้าตาดี(อาจดูหลงตัวเองไปหน่อย แต่คือมีคนบอกว่าเราสวย เราน่ารักเยอะ คนเข้ามาจีบก็เยอะ) ทำให้ลุคเราดูดีแม้ไม่ได้มีแบรนด์แพงๆอะไร ใครที่ไม่รู้จักเรา เห็นเราแค่ผ่านๆ ดูหน้า ดูชุด เราอาจจะดูรวยก็ได้ แต่เพื่อนที่เห็นเราจริงๆรู้เลยว่าเราไม่มีแบรนด์แพงเป็นหมื่นเป็นพันในตัว ใช้ของซ้ำๆบ้าง บางอย่างก็โนแบรนด์ไปเลย
แล้วเวลามีคนในโรงเรียนมาจีบเรา เราเกร็งมาก บางคนเราชอบนะ แต่ด้วยความรวยของเขาทำให้เราเกร็ง เราไม่กล้าคุย(แบบคนคุย)กับคนพวกนั้นเลย เรารู้สึกเขารวยมาก เขารวยเกินไป เวลาไปเที่ยวกัน เราอยากจะเดินตลาด ดูของกินข้างทาง ดูเสื้อผ้ามือสอง เขาคงอยากเดินParagon ดูแบรนด์ต่างๆ กินข้าวแพงๆ เวลาถึงวันสำคัญ ถ้าเขาให้อะไรเราแบบแพงๆมา ลิปสติกแท่งละพัน น้ำหอมขวดละพัน กำไล สร้อยต่างๆเป็นพันเป็นหมื่น พอถึงเวลาให้เขาเราคงไม่มีปัญญาซื้อของพวกนี้ให้ ซื้อถูกๆก็ไม่รู้เขาจะชอบมั้ยอีก เขาอาจจะไม่อยากได้ ไม่อยากใช้ เพราะมันถูก อาจทำให้เขาดูจนลง(พวกเขาค่อนข้างติดหรู)
สรุปทั้งเพื่อน ทั้งรุ่นพี่ รุ่งน้อง คนที่เข้ามาจีบ มีแต่คนรวยๆ ติดหรูกันทั้งนั้น เราไม่รู้จะทำยังไงดี แต่เพื่อนเรานิสัยดีนะ ไม่เคยทำให้เรารู้สึกว่าเราจนกว่า แต่มันก็ยังติดหรูอยู่ดี บางทีไปเที่ยวกัน เราก็เกร็งๆ ทำอะไรไม่ถูก ทำให้ตอนนี้เราอยากมีเงินมากเลยค่ะ เราไม่ได้จะไปใช้ชีวิตแบบเพื่อนนะคะ แต่เราอยากมีเงิน อยากเก็บเงิน อยากมีเงินเยอะๆเลย แล้วขอซื้อไรให้ตัวเองบ้าง ให้พ่อแม่บ้าง อยากให้พ่อแม่มีแบรนด์เนม มีรถแพงๆข้บแบบคนอื่นบ้าง
สำหรับใครที่อ่านมาถึงตอนนี้เราก็ของคุณนะคะ เราแค่อยากมาบ่นเฉยๆ เราไม่เคยรู้สึกอิจฉาเพื่อนเลย อาจจะมีบ้างความรู้สึกอยากมีเหมือนเพื่อน แต่ก็ไม่ได้ขนาดนั้น แต่บางครั้งมันก็เกร็ง อึดอัด เราเลยอยากมาระบายน่ะค่ะ ขอบคุณนะคะ