เรื่องมันมีอยู่ว่า หนูคบอยู่กับแฟนคนนี้มาได้ 10 ปีแล้วคะ รักๆเลิกๆกันมาตลอดคะ แต่สุดท้ายก็กลับมาคบกับเค้าตลอดอะคะเพราะรักเค้า เค้าเป็นแฟนคนแรกของหนู
 
หนูพบเค้าตอนอายุ 15ปี แฟนเป็นคนๆเดียวที่ทำให้หนูยิ้มได้ในตอนที่หนูไม่มีอะไรในชีวิต ตอนนั้นยังไม่รู้ว่าเค้ามีเมียอยู่แล้ว ก็เลยคบกันมาได้ 1ปีกว่า จนวันหนึ่งเมียเค้ามาแสดงตัว หนูก็เลยขอเลิกกับเลิกกับเค้าเพราะไม่อยากมาเจออะไรแบบนี้ เราก็เลยเลิกกันด้วยดี
 
หลังจากนั้นหนูก็คบกับคนอื่นมาเรื่อยๆ เป็นเวลา 2ปีกว่า แต่ก็ไม่ได้รู้สึกดีหรือว่ารักเหมือนแฟนคนแรกเลย หนูก็เลยเลิกไป คิดว่างั้นก็อยู่เป็นโสดไปยังง้ีนี่ละ แล้วตอนนั้นชีวิตหนูตกต่ำมาก เครียดมากคะ ไม่กล้าปรึกษาใครเพราะไว้ใจคนยาก จนได้มาเจอกับแฟนเก่าอีกครั้ง ได้พูดคุยกับเค้าอีกครั้ง เค้าคอยปลอบใจและให้คำปลึกษาหนูมาตลอด ทำให้ความรู้สึกดีๆที่เคยมีกลับมาอีกครั้ง ก็เลยกลับมาคบกันอีกทีคะ 
 
และแล้วเมียเค้าก็มารู้คะว่าเรากลับมาคบกันอีก เค้าก็ชอบมาทำร้ายระรานหนูตามประสาคนเป็นเมียนั่นละคะ แต่หนูก็ไม่โกดเค้านะคะ เพราะรู้อยู่ว่าตัวเองผิด หาเรื่องใส่ตัวเอง แต่ก็เลิกรักแฟนไม่ได้ หนูก็เลยทนเค้าคะ
 
ถ้าจะพูดถึงแฟนหนูแล้ว หนูขอพูดตรงๆเลยนะคะว่าหนูไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเค้าเลย ไม่รู้ว่าพ่อแม่เค้าคือใคร โตมายังไง มีพี่น้องหรือญาติที่ไหนหรือเปล่า ไม่ทราบเรื่องเกี่ยวกับชีวิตประจำวันเค้าด้วยซ้ำ แต่ถ้าถามว่าแล้วไม่อยากรู้เลยหรอ หนูขอตอบว่าอยากรู้สิคะ แฟนทั้งคน หนูอยากรู้ทั้งความสุขและความทุกข์ของเค้า เคยพยายามถามเค้าแล้วแต่เค้าก็เลี่ยงไม่ตอบตลอด หนูก็เลยไม่ซัก เพราะไม่อยากให้เค้ารู้สึกเหมือนโดนบังคับ เพราะถ้าเป็นหนูๆก็คงไม่ชอบให้ใครมาซักเหมือนกัน ได้แต่คิดว่าถ้าเค้าพร้อมเมื่อไรเค้าคงจะบอกเราเอง แต่บางครั้งก็รู้สึกว่าคนที่เรารักและสนิดที่สุดก็เป็นคนแปลกหน้าเหมือนกัน
 
หลังจากคบกันมาอีกสักพักหนูก็เริ่มเห็นสิ่งที่เปลี่ยนไปในแฟนคะ วันหนึ่งเค้าเป็นคนอ่อนโยนพูดน้อย เป็นเพื่อนและคนรักที่คอยอยู่ข้างเรามาตลอด คนที่หนูรู้จักมาตั้งแต่แรก แต่อีกวันเค้าก็เป็นคนอีกคนหนึ่งที่หนูไม่รู้จัก คนที่พูดเก่งมีคารมคมคาย ยิ้มเก่งแล้วทำให้หนูหัวเราะ รู้สึกดีในแบบที่แตกต่างไป แล้ว sex ก็ดีขึ้นด้วยอย่างที่บอกไม่ถูก สิ่งที่เค้าไม่กล้าทำกับหนูบนเตียง ตอนนี้เค้ากลับกล้าทำ การแปรเปลี่ยนในตัวเค้าในแต่ละวันทำให้หนูสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ หรือว่าเค้าเป็น bipolar หรือว่าป่วยทางจิตหรือเปล่า
 
หนูก็เลยพยายามทดสอบหาสาเหตุ พาไปปรึกษาหมอก็ไม่ได้ จะไปปรึกษาเมียเค้าก็กลัวจะถูกบอกว่าเพี้ยน จนในวันหนึ่งหนูก็ลองชวนเค้าไปกินกุ้งเผา (หนูแพ้กุ้งคะ เค้าก็รู้อยู่แล้วด้วย) แต่ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าคนในตอนนั้นกลับเออออไปด้วย ไม่ได้ท้วงอะไร จนทำให้หนูสงสัยขึ้นไปอีก จนวันหนึ่งหนูก็ไปเที่ยวกับเค้าแล้วเค้าก็ขอไปเข้าห้องน้ำ ทำให้หนูต้องเดินช๊อปคนเดียว และแล้วหนูก็ได้เห็นแฟนมากับเมียเค้าในเสื้อผ้าที่ไม่ได้ใส่มากับหนู หนูก็เลยกลับไปเช็คที่ห้องน้ำแล้วคนที่หนูมาด้วยก็เดินออกมาจากห้องน้ำพอดี มันทำให้หนู shock มากคะ หนูโกรธมาก น้ำตาแทบแตกตรงนั้นเลย คิดไปสารพัดเลยว่าเค้าทำยังงี้ได้ไง ทำไปทำไม เพื่ออะไร เค้าต้องการอะไรจากหนูกันแน่ รู้สึกว่าโดนหักหลังเลยคะ มันแย่มากคะ
 
ความวิตกกัลวงของหนูคงจะแสดงออกให้เห็นอย่างได้ชัดเจนมั้งคะ เพราะหลังจากนั้นเค้าและแฝดของเค้าพยายามถามหนูว่าเป็นอะไร และพยายามทำให้หนูยิ้มและพยายามทำให้รู้สึกดีขึ้นในช่วงหลายเดือนหลังจากที่หนูได้รู้ความจริง หนูไม่กล้าบอกเค้าคะว่าหนูรู้ความจริงแล้ว หนูกลัวความจริงในสิ่งที่เค้าอาจจะพูด ตอนนั้นหนูไม่อยากรับรู้อะไรอีกทั้งนั้น และหลังจากได้เห็นสิ่งที่สองคนนั้นพยายามทำให้หนูมีความสุขและรู้สึกดีขึ้นแล้ว มันทำให้หนูรู้สึกว่าเค้าคงไม่หวังร้ายกับหนูหรอก เค้าคงต้องมีเหตุผลบางอย่างที่ต้องทำอะไรอย่างนี้ 
 
จะว่าหนูโง่ก็ได้นะคะ แต่ถ้าจะให้สารภาพ หนูขอสารภาพคะว่าหนูเป็นคนโลภ หนูโลภในความสุขคะ ชีวิตหนูไม่ค่อยมีอะไรที่เป็นสุขนักนอกจากครอบครัวของหนูและแฟน ดังนั้นหนูถึงพยายามไขว่ขว้าความสุขให้ได้มากที่สุด อะไรที่ทำให้หนูไม่สบายใจหนูก็จะพยายามปิดตา ทำเป็นเหมือนไม่เห็นมัน เหมือนว่ามันไม่มีตัวตน หยายาม focus ที่ความสุขให้มากที่สุด แล้วตอนนั้นหนูก็กลัวด้วยละคะว่าถ้าบอกความจริงว่าหนูรู้แล้ว มันจะพรากความสุขของเราไป
หลังจากที่หนูทำใจได้แล้วว่าหนูรับเรื่องนี้ได้ หนูก็พยายามทำตัวให้เหมือนเดิมที่สุด มันยากกว่าที่คิดนะคะ แฟนเค้าก็ยังเป็นคนๆเดิมที่หนูรู้จักและคุ้นเคย ยังดูแลเอาใจไส่และเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดเหมือนเคย ไม่เคยเปลี่ยนแปลง ทำให้หนูรักเค้ามากขึ้นทุกวัน และแฝดเค้าๆก็ทำให้หนูสบายใจในอีกแบบนะคะ ถึง sex มันจะดีเว่อร์นะคะ แต่บางหนูก็แอบตั้งคำถามกับตัวเองไม่ได้เหมือนกันว่า จริงๆแล้วหนูรู้สึกดีกับคนๆนั้นมากกว่าเพื่อนหรือเปล่า แต่ถ้าหนูรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ หนูก็ไม่กล้าที่จะคิดอะไรต่อหรอกคะ หนูละอายใจ 
 
จนถึงจุดๆนี้ของเรื่อง ทุกๆคนคงคิดใช่ไหมคะว่าหนูไปเริ่มมีความรู้สึกกับเมียของแฟนหนูตอนไหน
 
ความรู้สึกมันไม่ได้เกิดขึ้นข้ามคืนคะ หลายๆครั้งที่เค้ามาหาเรื่อง หนูก็หยายามไม่มีเรื่องด้วย ซึ่งนั่นมันอาจจะเป็นอีกหนึ่งปัจจัยทำให้เค้าเริ่มพูดกับหนูอย่างเพื่อนมนุษย์คนหนึ่ง แทนที่จะทำร้ายกันเหมือนศัตรู หลังจากนั้นหนูก็เริ่มเห็นความรักที่เค้ามีให้แฟนคะ ถึงหนูจะคิดว่าเค้าอาจจะเป็นผู้หญิงร้ายๆ แต่จะให้พูดตามหลักความจริงแล้ว เค้าไม่เคยทิ้งแฟนไปไหนนะคะ ต่อจะให้มีสิ่งร้ายๆเข้ามาแต่ละอย่างก็เถอะ หนูรู้สึกเข้าใจในสิ่งที่เค้ารู้สึก เห็นใจในสิ่งที่เค้าอาจจะไม่คิดว่าหนูก็รู้สึกแบบเดียวกับเค้า เราก็ได้คุยกันบ้างแบบเพื่อนนะคะ ก็เลยทำให้ความรู้สึกบางอย่างก่อตัวขึ้น
 
แต่ปัญหามันเกิดขึ้นตอนที่หนูเมาเนี่ยสิคะ ตอนนั้นหนูสติไม่ครบจริงๆคะเมียแฟนมาหาถึงบ้าน มาหาทำไมไม่รู้ แล้วหนูก็ควบคุมสติไม่ได้ หนูเผลอไปสารภาพสิ่งที่หนูคิดกับเค้าไป แล้วก็จูบเค้า ได้สติอีกที หนูกับเค้าก็แก้ผ้ากำลังจะมีอะไรกันแล้ว แต่พอได้สติหนูก็ยับยั้งทุกอย่างแล้วขอให้เค้ากลับไป เค้าก็กลับไปโดยที่ไม่พูดอะไร 
 
หนูรู้สึกละอายใจและสับสนที่สุดเลยคะ ประกอบกับตอนนั้นที่เพิ่งรู้ว่าแฟนมีฝาแฝดอีกด้วย หนูก็เลยไม่กล้าเล่าให้แฟนฟังคะ หนูไม่อยากทำร้ายเค้าสองคนไปมากกว่านี้
 
และหนูก็ไม่เจอเมียเค้าไปพักใหญ่ๆ จนผ่านไปหลายเดือน เรามาเจอกันด้วยความบังเอิญ หนูเลยทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น...และเค้าก็เหมือนกัน แต่หลังจากนั้นเค้าก็มาหาเรื่องบ่อยๆอีกนะคะ เค้ามักจะอ้างว่ามาเรื่องแฟน แต่ลึกๆแล้วหนูก็รู้ว่ามันไม่ใช่ หนูว่าเขาก็คงรู้เหมือนกันว่าหนูรู้แล้วว่าจริงๆแล้วเค้ามาหาหนูบ่อยๆทำไม แต่แค่เราไมพูดมันออกมาแค่นั้นเอง 
 
แต่ถึงยังไงก็ตาม หนูก็ยังรักแฟนอยู่ดี มันไม่มีอะไรเกินเลยกับเมียแฟนหลังจากนั้นหรอกคะ แต่หนูก็ยังรู้สึกดีกับเค้าจนมาถึงทุกวันนี้อยู่นะ
 
ถึงตอนนี้ หนูกับแฟนก็คบกันมาได้ 10ปีแล้วคะ หนูยังรักเค้าเหมือนเดิมนะคะ ถึงความรักที่มีให้ในวันนี้มันอาจจะไม่ได้ร้อนแรงหรือแบบหลงไหลที่เคยมีให้แบบตอนที่คบกันในปีแรกๆ แต่มันกลับเป็นความรักแบบเพื่อนของชิวิต ที่มันหนักแน่นและรักที่พร้อมจะอยู่ด้วยกันเสมอในเวลาทุกข์และสุข แต่สิ่งที่แปลกก็คือ มันทำให้หนูรู้สึกว่าหนูไม่ต้องการในสิ่งที่เป็นอยู่อย่างนี้ไปตลอดชีวิต หนูก็เหมือนผู้หญิงทั่วไปที่ต้องการแต่งงาน และใช้ชีวิตกัน 2 คนผัวเมียเหมือนคู่อื่นๆ และหนูก็ไม่กล้าที่จะให้แฟนไปเลิกกับเมียเค้าด้วย หนูรู้ว่าเค้ามีความสุขที่อยู่ด้วยกัน หนูอยากให้เค้ามีความสุขคะ ส่วนเรื่องฝาแฝด หนูก็ยังไม่ได้บอกแฟนนะคะว่าหนูรู้ความจริงมาตั้งนานแล้ว แล้วหนูก็รู้สึกดีกับแฝดเค้าด้วย แต่ก็อย่างที่บอกละคะ ไม่มีอะไรเกินเลยไปมากกว่านั้นในด้านของความรู้สึก แล้วหนูก็รู้มาว่าฝาแฝดคนนั้นก็มีแฟนอีกแล้วด้วย ถึงตอนนี้หนูก็ยังไม่รู้เลยว่าแฟนให้ฝาแฝดมาปลอมตัวเป็นเค้าทำไม
 
ณ ตอนนี้ หนูยังไม่รู้เลยคะว่าหนูจะจบเรื่องนี้ยังไง หนูควรบอกทุกอย่างกับแฟนดีไหมคะ หรือว่าแค่บอกเลิกว่าหนูแค่ต้องการในสิ่งที่ต่างกัน หนูกลัวว่าหนูจะไม่ใจแข็งพอที่จะเลิกคะ รู้สึกกลัวไปหมดเลย หนูกลัวที่จะออกไปจาก comfort zone คะ มืด 8 ด้านเลยคะว่าควรจะทำไงต่อไปดี