ตกใจกับการตัดฉากเล่าเรื่องแบบข้ามเส้นเวลา
แต่อรรถรสแน่นมาก ตั้งใจทยอยปูอดีตส่งอารมณ์ให้กับซีนเวลาปัจจุบัน
หงุดหงิดที่ตัดเล่าย้อนไปย้อนมา ไม่ถูกใจที่ตัดสลับฉากบ่อยแต่พออ่านๆไปแล้วสนุกมาก
อ่อ... ตัดสลับเพื่อดึงเรื่องในอดีตมาส่งอารมณ์ อ่านไปตื่นเต้นไปอย่างมาก เพราะในซีรี่ย์
ไม่มีหลายๆฉาก หลายๆบทพูดที่มีในนิยาย
คาใจมาก คือแบบหลานจ้าน (ก็ไม่ได้เมานะ)
ทำจริงๆใช่ไหมในป่านั้นน่ะ
เค้าคิดอะไรอยู่น่ะ
ชั่งกล้านะ
ทำไมพี่วั่งจีหงุดหงิดงุ่นง่านต่อยตีต้นไม้ในป่าแบบนั้น
สงสัยดอกไม้แห้งที่คั่นหนังสือดอกนั้น... ดึงมาจากอกเสื้อตอนอยู่ในป่ารึเปล่า
เล่ม3 ตัดจบเล่มได้ค้างมาก เว่ยอิงเห็นใครนั่งกอดเข่าใกล้ขาคนขายขนมนะ อยากรู้วววว....
ปรมจารย์ลัทธิมาร เล่ม 3 คุยกันหลังอ่านจบ
แต่อรรถรสแน่นมาก ตั้งใจทยอยปูอดีตส่งอารมณ์ให้กับซีนเวลาปัจจุบัน
หงุดหงิดที่ตัดเล่าย้อนไปย้อนมา ไม่ถูกใจที่ตัดสลับฉากบ่อยแต่พออ่านๆไปแล้วสนุกมาก
อ่อ... ตัดสลับเพื่อดึงเรื่องในอดีตมาส่งอารมณ์ อ่านไปตื่นเต้นไปอย่างมาก เพราะในซีรี่ย์
ไม่มีหลายๆฉาก หลายๆบทพูดที่มีในนิยาย
คาใจมาก คือแบบหลานจ้าน (ก็ไม่ได้เมานะ)
ทำจริงๆใช่ไหมในป่านั้นน่ะ
เค้าคิดอะไรอยู่น่ะ
ชั่งกล้านะ
ทำไมพี่วั่งจีหงุดหงิดงุ่นง่านต่อยตีต้นไม้ในป่าแบบนั้น
สงสัยดอกไม้แห้งที่คั่นหนังสือดอกนั้น... ดึงมาจากอกเสื้อตอนอยู่ในป่ารึเปล่า
เล่ม3 ตัดจบเล่มได้ค้างมาก เว่ยอิงเห็นใครนั่งกอดเข่าใกล้ขาคนขายขนมนะ อยากรู้วววว....