...การทำบาป หรือ ทำบุญ ก็ตาม ต่อสิ่งที่เราไม่รู้  ยังไงก็ตาม  เราก็ย่อมรับผลแน่นอน..

...ในคัมภีร์อรรถกถายกตัวอย่างว่า  นกที่เกาะที่หลังคาโบสถ์วิหาร แล้วมันขี้ใส่หลังคาโบสถ์วิหารนั้น โดยมันไม่รู้ว่าเป็นบาป  ยังไงก็ตามนกนั้นย่อมได้รับบาปแน่นอน แม้ไม่รู้ก็ตาม ..หรือ พ่อกับลูกที่จากกันตั้งแต่ลูกยังเล็ก  ต่อมา ๒ คนนี้ไปเป็นทหารในกองทัพของ ๒ ฝ่ายที่รบกัน ต่อมาลูกก็ฆ่าทหารที่เป็นพ่อของตนที่อยู่ในกองทัพฝ่ายตรงข้ามตาย  โดยไม่รู้ว่าทหารที่ตนฆ่าตายนั้นที่แท้คือพ่อของตนเอง  ในกรณีนี้คัมภร์อรรถกถาก็อธิบายว่า  ลูกก็เป็นบาประดับอันตริยกรรมแน่นอน ที่ฆ่าพ่อของตนตายแม้จะไม่รู้ว่าคนที่โดนฆ่านั้นคือพ่อของตน ...เปรียบเทียบเหมือนเด็กทารกเอามือไปจับก้อนถ่านที่กำลังร้อนแดง  ไฟจากก้อนถ่านนั้นก็ย่อมไหม้มือทารกนั้นแน่นอน ไม่มีข้อยกเว้นใดๆว่าทารกไม่รู้แล้วไฟจะไม่ไหม้  แม้ว่าทารกนั้นจะไม่รู้ว่าก้อนถ่านนั้นจะร้อนจนเผาไหม้มือตนเองได้  

...นั่นคือ  สมมุติมีคนที่ไม่รู้ แล้วไปล่วงเกินหรือทำบาปต่อคนที่เป็นพระอริยะฯ ยังไงก็ตาม เขาก็ย่อมได้บาปมากมาย แม้จะไม่รู้ว่าคนที่ตนไปทำบาปด้วยนั้นที่แท้คือพระอริยะฯ