เราเจอเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดว่าสามีจะนอกใจเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อ ต.ค.62 ที่ผ่านมา ซึ่งเราจับได้และทราบทีหลังว่าเป็นเพื่อนร่วมงานแอบคบกันมา 3-4 ปี ได้เสียกัน เรากับสามีทะเลาะกันบ่อยมากจนถึงขั้นสามีจะให้นัดวันหย่า ไม่อยากอยู่บ้าน อยู่ไปก็ไม่มีความสุข(มันเจ็บมากนะ สำหรับชีวิตลูกผู้หญิง) ซึ่งเราไม่เคยสงสัยว่าเขาจะนอกใจ จนมาจับได้จากข้อความไลน์ สามีรับผิดทุกอย่าง ขอโอกาส เราให้โอกาส แต่เราไม่สามารถลืมเหตุการณ์นี้ได้ เนื่องจากเราถูก ผญ.ที่ขึ้นชื่อว่าชู้ มาสั่งสอน ให้เราดูแลใส่ใจสามี อย่าให้สามีเป็นผู้ให้อย่างเดียว เขาก็อยากเป็นผู้รับบ้าง  เราใช้ชีวิตกับสามีมา13 ปี มีลูก 2 คน 6 ขวบ กับ 4 ขวบ เราเป็นคนดูแลลูกเอง ทุ่มเทให้ลูกโดยไม่ขาดตกบกพร่อง ไม่เคยจิก ไม่เคยตามสามีให้อิสระเต็มที่ เราคุยกับผญ.ทางแชทเฟส นางแชทมาขอโทษ ขอจบไม่ได้ตั้งใจจะแทรกแซงตั้งแต่แรก ถึงทำผิดแต่ก็มีคุณธรรมพอ คืนพ่อให้กับลูกๆ  (จบง่ายมาก แต่แฝงอะไรหลายๆ อย่างเป็นเดือน  ต.ค. ทั้งเดือน )  และที่ นางให้เราหยุดเหมือนเราไปทำร้ายนาง แต่นางทำเป็นมาสอนเราบอกให้เรากลับไปใช้ชีวิตครอบครัวให้มีความสุขเถอะ  เด็กๆ ไม่ผิด เด็กๆ ต้องมีครอบครัวพร้อม ยอมหลีกทางให้ เพราะสามีเรารักลูก เป็นห่วงลูก แต่นางกลับไปโพสเฟสของนางว่า ที่เขากลับไปเพราะหน้าที่ หน้าที่ที่ไม่อาจละทิ้งได้ จบข่าวแยกย้ายกลับไปทำหน้าที่ ไม่ได้มโนแล้วแต่จะคิด 4-5 ปี ไม่พูดมากเจ็บคอ แต่เรานี่โคตรแค้น ซึ่งนางรับรู้มาตลอดว่าสามีเรามีครอบครัวแล้ว เพราะนางส่องเฟสเราตลอดเวลา เราโพสภาพไปเที่ยวกับลูกกับสามี นางก็เขามาประชดประชันสามี ว่าถ้าเบื่อเมียก็ไปหาคนอื่น อย่ามาหานาง ประกาศไปเลยว่ารักเมียมาก เดี๋ยวนางไปหาผัวใหม่เอง อ้อและที่สำคัญนางบอกเราว่านางมีเพศสัมพันธ์ครั้งแรกในชีวิตกับสามีเรา (เชื่อได้ไหม ยอมเลิกกับแฟนตัวเอง เพื่อมาเป็นชู้กับสามีคนอื่น รอให้เขาเลิกกับเมีย) เราถามสามีว่าคบกี่ปี เขาตอบไม่ถึงปี มีเพศสัมพันธ์ 2 ครั้ง ถามนาง นางตอบว่า จำไม่ได้ ไม่เคยนับ เพราะไม่บ่อย (คำตอบนางชวนสงครามประสาทตลอดเวลา) นางเป็นข้าราชการค่ะ ครอบครัวเราก็ข้าราชการ เลยทำอะไรไม่ได้เลย ไม่มีโอกาสตอบโต้ ถึงทำได้ก็น้อยมากได้แค่บอกกล่าวให้ผู้บังคับบัญชาของนางทราบ แต่เอาเรื่องไม่ได้ เพราะกระทบทุกฝ่าย ได้แต่เก็บความแค้นเอาไว้ รอวันจางหาย นางลอยตัว เตรียมหาสามีใหม่ แต่เรายังต้องใช้ชีวิตครอบครัวต่อไป  สามีขอร้องให้จบอย่าพูดถึงอีกแต่เรายังทำใจไม่ได้ยังพูดถึงเรื่องนี้ตลอดเวลาที่รู้สึกถึงความเสียใจ ความเหนื่อยล้าจากการดูแลลูก  จากวันนั้นถึงวันนี้ 4 เดือนเราก็พยายามปรับข้อบกพร่องของเรานะ สามีก็ปรับตัว ไม่ขอทำผิดพลาดอีก ใครเคยเจอแบบนี้บ้าง มีวิธีการจัดการคืนความสุขให้กับตัวเองและครอบครัวอย่างไรกันบ้างคะ 

ที่เล่ามาคราวๆ นะคะ ไม่ได้ลงรายละเอียดอะไรมาก