เพื่อนบ้านที่ห่างไปหลายหลังมาจอดรถหน้าบ้านผม


ตามภาพเลยครับ  เป็นแบบนี้เป๊ะๆ บ้านผมประตูสีชมพู

ผมก็ไปตามเค้าและบอกว่านั่นรถเฮียใช่มั้ย

ขยับให้หน่อยผมจะจอดครับ  ผมมีความมั่นใจมาก

เฮียบอกผมไม่ได้จอดหน้าบ้านคุณ  ผมจอดหน้าบ้านเฮียประตูสีเหลือง

แล้วเราก็หันไปมองที่รถด้วยกันมันจอดหน้าบ้านผมชัดๆ

แล้วเฮียบอกว่า เดี๋ยวผมจะดันไปจอดหน้าบ้านสีเหลือง  ยางลบคือกระบะอีกบ้าน



ดันไปก็เป็นตามรูป ผมบอกว่าผมจอดรถกระบะของผมไม่ได้และผมจะขนของ ด้วย

เฮียบอกให้ผมจอดเลยไปบ้านถัดไปสิ

นี่แหละครับการหาเหตุผลของเพื่อนบ้าน

ผมบอกว่าเฮียเดี๋ยวผมขนของแป๊บเดียวแล้วผมก็จะไปแล้ว

เค้าเลยยอมขยับออกไปให้ผมครับ

สุดๆมั้ยครับ

ปล. ผมขออธิบายเพิ่มเติมหน่อยครับ เพราะเขียนสั้นไปเลยโดนคนเข้าใจผิดเยอะ

รถผมเป็นรถกระบะ แต่ผมเอารถเข้าบ้านปิดรั้วนอนตลอด    ถึงแม้เข้ายากออกยากแค่ไหนก็เข้า  แต่บ้านอื่นจอดหน้าบ้านหมด และบางบ้านมีรถมากถึง 3 คันจอดในบ้านคันนึงหน้าบ้านคัน นึง และอีกคันเอาไปหาที่จอดมั่วๆเอาตรงไหนว่างก็จอดเลย

ผมทนอยู่แบบนี้ได้ยังไงก็ไม่รู้ วันดีคืนดีตอนเช้าจะขับรถไปทำงานเจอรถมาจอดหน้าบ้านดึงเบรคมือไว้ก็มี  อดไปทำงานเลยต้องลาครึ่งวัน

แต่รถคันที่ทำเป็นคนเสพยาบ้า ใครๆก็รู้ ผมเคยบอกเค้าแล้วแต่เค้าก็ยังทำอีก   และมีคนยุให้ผมพูดกับเค้าแรงๆด้วย แต่ผมไม่อยากเป็นเครื่องมือของใคร

แต่เฮีย คนที่เล่านี้มีลูกโตทำงานแล้ว 2-3 คนบ้านอยู่ห่างจากผมไป 5 หลังและไม่เคยคุยกัน วันๆเฮียจะเดินถอดเสื้อออกมาด่อมๆมองๆว่าบ้านไหนมันว่างบ้างจะได้เอารถมาจอด

ผมพูดกับเฮียดีๆตลอดนะครับ และขอร้องเค้าบอกว่า  ผมจอดแป๊บเดียวเองครับ เดี๋ยวผมขนของเสร็จก็จะไปแล้ว  (ผมต้องขอร้องเพื่อจอดรถหน้าบ้านตัวเองเพื่อขนของ)  และเฮียทำหน้าไม่พอใจแต่ก็ไปขยับรถให้นะครับ  และไม่พูดอะไรกับผมอีกเลย

ดีที่บ้านตรงข้ามผมเป็นบ้านร้าง โดนแบงก์ยึด  และถนนกว้างพอสมควรผมจึงพอเอารถออกได้

แต่ล่าสุดบ้านข้างๆบ้านร้างซึ่งมีรถอยู่แล้วคันนึงเป็นรถโตโยต้าฟอร์จูนเนอร์ ไม่เอารถเข้าบ้านเพราะทำที่จอดรถเป็นพื้นที่ทำงานในบ้านไปเลย

ปล่อยให้ลูกสาวออกรถฮอนด้าสีดำ มาจอดหน้าบ้านร้างละ   นี่แหละครับสิ่งที่ผมเจอมาในโลกใบนี้

ซึ่งผมมองแล้วบางทีก็ขำกับความคิดแปลกๆในการหาเหตุผลของคนในโลกนี้ จึงนำเรื่องมาถ่ายทอดโดยใช้ของเล่นน่ารักๆที่ผมซื้อไว้ เล่นคลายเครียดครับ

หวังว่าเรื่องที่ผมเล่าจะเป็นประสบการณ์ที่ให้ทุกๆท่านเห็นและเข้าใจว่าอะไรควรทำและไม่ควรทำ และฝึกความอดทนให้มากๆครับ

ขอบคุณทุกๆท่านที่อ่านมากนะครับ

และส่วนนึงที่ผมไม่ฟิวส์ขาดเพราะผมอ่านหนังสือพวกนี้ครับ



ปล. 2  ผมไม่นึกว่าจะมีคนอ่านเยอะขนาดนี้ผม ขอเล่าต่ออีกนิดนึงครับ

หลังจากนั้นผมไปฟ้องคุณแม่ของผมครับ  เล่าเหตุการณ์ตามข้างบนนี้แหละครับ

แต่แม่ผมยิ้ม แล้วบอกว่า อย่าไปสนใจเลยคนแก่ก็แบบนี้แหละ เฮียคนนี้ดูหน้าแล้วน่าจะประมาณแค่ 65 ปีเองครับ สมัยนี้ผมว่าไม่แก่นะ ครับ

ผมยิ่งหงุดหงิดใหญ่ที่แม่ไม่เข้าข้างผมซะงั้น

แต่ก็นะถึงว่าทำไมผมถึงเป็นคนยอมคนเพราะแม่นี่เอง

วันต่อมาแม่บอกว่าไปเล่าให้ เฮียบ้านสีเหลืองฟังแล้ว เฮียเค้ายังบอกเลยว่า ทำไมเป็นแบบนี้