มีใครเป็นโรคหลอดเลือดหัวใจตีบบ้างครับ? อยากทราบว่าชีวิตหลังรักษา ใส่ stent หรือบายพาส เป็นอย่างไรบ้าง
พอดีผม เพิ่งได้รับการรักษาโรคหลอดเลือดหัวใจ ด้วยการใส่ขดลวด มา 2 เส้น โดยหมอบอกว่ายังมีตีบอยู่อีก 1 เส้น ซึ่งจะมีนัด
ฉีดสีอีกทีในเดือน 6 เดือนถัดไป
เนื่องจากผมมีภาวะไขมันในเส้นเลือดสูงจากกรรมพันธุ์ ทำให้ผมมี LDL หรือไขมันตัวร้ายสูงมาก ทั้งๆที่ ไม่ได้กินอาหารมันๆ
สูบบุหรี่ หรือ ทานเหล้า มิหนำซ้ำยังออกกำลังกายเป็นประจำ ภาวะไขมันสูงแบบนี้ทำให้ไปอุดตันในหลอดเลือดหัวใจ ตั้งแต่อายุ 27 ปี
ก่อนหน้าที่จะเข้ารับการรักษา อาการที่เริ่มสังเกตุได้คือ เหนื่อยง่ายขึ้น เวลาวิ่งลู่วิ่ง หรือการขึ้นบันไดเร็วๆ แทบขาดใจ ต้องนั่งพักนานมาก
ร่วมกับมีอาการจะวูบ เลยไปตรวจด้วยการเดินสายพาน ผลก็คือ อาการบ่งชี้ว่ามีแนวโน้มจริงๆครับ หมอเลยนัดให้ไปฉีดสี
แต่ก่อนที่จะถึงวันนัด ผมมีอาการแน่นหน้าอกมากๆ เหงื่อออกตามมือและเท้า และจะเป็นลม ทำให้ต้องรีบ รพ ก่อน จึงได้เข้ารับการรักษาครับ
ช่วงนั้นจิตใจตกวูบ รู้สึกว่าทำไมเราต้องมาเจอกลับโรคนี้ตั้งแต่อายุยังน้อย ยังไม่มีโอกาสได้ทำอะไรอีกตั้งหลายอย่าง
แต่เมื่อรวบรวมสติ และมีโอกาสได้อ่านหนังสือ ที่ชื่อว่า ลมหายใจที่สอง ของคุณ นริสสา อมรวิวัฒน์ ทำให้ปรับเปลี่ยนวิธีคิด
มีหลายประโยตที่ผมได้อ่านแล้วทำให้จิตใจกลับมาฮึดสู้กับมันอีกครัง เช่น
"เราโชคดีที่เป็นตั้งแต่อายุน้อยๆ เพราะจะได้มีแรง กำลัง มากมายในการต่อสู้กับโรคนี้"
"เราควรมองว่าจะเราหาประโยชน์อะไรจากการเป็นโรคนี้ ซึ่งผมมองว่ามันทำให้ผมได้ปรับไลฟ์สไตล์ของชีวิตให้ดีขึ้นตั้งแต่เนิ่นๆ"
"การต่อสู้กับโรคนี้ไม่ได้ต่อสู้เพื่อตัวเองเท่านั้น แต่ยังต้องสู้เพื่อคนที่มีคุณค่าของเราด้วย"
ทำให้ผมมีกำลังใจในการต่อสู้กับมันต่อไป
แต่!! หนึ่งเดือนหลังจากนั้น ปรากฏว่าผมกลับมีอาการแน่นหน้าอกกลับมาอีกครั้ง น่าจะมาจากการ อดนอน และใช้แรงมากไปในตอนเช้า
ทำให้เป็นเหตุต้อง แอดมิตเข้า โรงพยาบาลอีกครั้ง แต่ก็อยู่แค่สองวัน แล้วกลับบ้านได้
แต่หลังจากเหตุการณ์นั้นเกิดขึ้น มันก็ทำให้กำลังใจของผมหล่นลงไปบ้าง ความคิดวนๆ จากกราฟความคิดที่ดีขึ้นต่อเนื่อง กลับหลุ่นตุ๊บ
และเนื่องด้วยงานที่ผมทำ เป็นงานที่ต้องทำอยู่กับบ้าน ไม่ได้ออกไปเจอใครมากมาย ใช้เวลาอยู่คนเดียวค่อนข้างมากต่อวัน
ทำให้รู้สึกฟุ้งซ้านและคิดมากและเริ่มไม่มีกำลังใจ
ผมเลยอยากใช้พื้นที่ pantip ตรงนี้ เป็นตัวช่วยให้ผมได้คุยและแลกเปลี่ยน ประสบการณ์กับ
เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆชาว pantip คนที่เป็นโรคหลอดเลือดหัวใจตีบเหมือนกัน เพื่อมีสังคมใหม่ๆ ให้ผมได้มีกำลังใจ
และผมพร้อมที่จะเป็นกำลังใจ ให้กับใครหลายๆคน ที่กำลังเผชิญปัญหานี้เหมือนกันครับ
เมื่อรู้ว่าตัวเองเป็นโรคหลอดเลือดหัวใจตีบตั้งแต่อายุ 27 ปี
พอดีผม เพิ่งได้รับการรักษาโรคหลอดเลือดหัวใจ ด้วยการใส่ขดลวด มา 2 เส้น โดยหมอบอกว่ายังมีตีบอยู่อีก 1 เส้น ซึ่งจะมีนัด
ฉีดสีอีกทีในเดือน 6 เดือนถัดไป
เนื่องจากผมมีภาวะไขมันในเส้นเลือดสูงจากกรรมพันธุ์ ทำให้ผมมี LDL หรือไขมันตัวร้ายสูงมาก ทั้งๆที่ ไม่ได้กินอาหารมันๆ
สูบบุหรี่ หรือ ทานเหล้า มิหนำซ้ำยังออกกำลังกายเป็นประจำ ภาวะไขมันสูงแบบนี้ทำให้ไปอุดตันในหลอดเลือดหัวใจ ตั้งแต่อายุ 27 ปี
ก่อนหน้าที่จะเข้ารับการรักษา อาการที่เริ่มสังเกตุได้คือ เหนื่อยง่ายขึ้น เวลาวิ่งลู่วิ่ง หรือการขึ้นบันไดเร็วๆ แทบขาดใจ ต้องนั่งพักนานมาก
ร่วมกับมีอาการจะวูบ เลยไปตรวจด้วยการเดินสายพาน ผลก็คือ อาการบ่งชี้ว่ามีแนวโน้มจริงๆครับ หมอเลยนัดให้ไปฉีดสี
แต่ก่อนที่จะถึงวันนัด ผมมีอาการแน่นหน้าอกมากๆ เหงื่อออกตามมือและเท้า และจะเป็นลม ทำให้ต้องรีบ รพ ก่อน จึงได้เข้ารับการรักษาครับ
ช่วงนั้นจิตใจตกวูบ รู้สึกว่าทำไมเราต้องมาเจอกลับโรคนี้ตั้งแต่อายุยังน้อย ยังไม่มีโอกาสได้ทำอะไรอีกตั้งหลายอย่าง
แต่เมื่อรวบรวมสติ และมีโอกาสได้อ่านหนังสือ ที่ชื่อว่า ลมหายใจที่สอง ของคุณ นริสสา อมรวิวัฒน์ ทำให้ปรับเปลี่ยนวิธีคิด
มีหลายประโยตที่ผมได้อ่านแล้วทำให้จิตใจกลับมาฮึดสู้กับมันอีกครัง เช่น
"เราโชคดีที่เป็นตั้งแต่อายุน้อยๆ เพราะจะได้มีแรง กำลัง มากมายในการต่อสู้กับโรคนี้"
"เราควรมองว่าจะเราหาประโยชน์อะไรจากการเป็นโรคนี้ ซึ่งผมมองว่ามันทำให้ผมได้ปรับไลฟ์สไตล์ของชีวิตให้ดีขึ้นตั้งแต่เนิ่นๆ"
"การต่อสู้กับโรคนี้ไม่ได้ต่อสู้เพื่อตัวเองเท่านั้น แต่ยังต้องสู้เพื่อคนที่มีคุณค่าของเราด้วย"
ทำให้ผมมีกำลังใจในการต่อสู้กับมันต่อไป
แต่!! หนึ่งเดือนหลังจากนั้น ปรากฏว่าผมกลับมีอาการแน่นหน้าอกกลับมาอีกครั้ง น่าจะมาจากการ อดนอน และใช้แรงมากไปในตอนเช้า
ทำให้เป็นเหตุต้อง แอดมิตเข้า โรงพยาบาลอีกครั้ง แต่ก็อยู่แค่สองวัน แล้วกลับบ้านได้
แต่หลังจากเหตุการณ์นั้นเกิดขึ้น มันก็ทำให้กำลังใจของผมหล่นลงไปบ้าง ความคิดวนๆ จากกราฟความคิดที่ดีขึ้นต่อเนื่อง กลับหลุ่นตุ๊บ
และเนื่องด้วยงานที่ผมทำ เป็นงานที่ต้องทำอยู่กับบ้าน ไม่ได้ออกไปเจอใครมากมาย ใช้เวลาอยู่คนเดียวค่อนข้างมากต่อวัน
ทำให้รู้สึกฟุ้งซ้านและคิดมากและเริ่มไม่มีกำลังใจ
ผมเลยอยากใช้พื้นที่ pantip ตรงนี้ เป็นตัวช่วยให้ผมได้คุยและแลกเปลี่ยน ประสบการณ์กับ
เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆชาว pantip คนที่เป็นโรคหลอดเลือดหัวใจตีบเหมือนกัน เพื่อมีสังคมใหม่ๆ ให้ผมได้มีกำลังใจ
และผมพร้อมที่จะเป็นกำลังใจ ให้กับใครหลายๆคน ที่กำลังเผชิญปัญหานี้เหมือนกันครับ