ความรักของคุณคืออะไรคะ?? ...ความรักของเราคือการได้อยู่กับคนที่เรารัก
27/06/60 จุดเริ่มต้น มีผู้ชายทักเฟสมา เรารู้สึกแปลกใจ+รู้สึกดีนิดๆตั้งแต่แรกคุย เขาเรียนอยู่ เราก็กำลังเรียนอยู่เหมือนกัน เขาอยู่ในช่วงอกหักเลยหาคนคุย ส่วนเรามีแฟนแล้ว แต่จิตใจไขว้เขวมาหาเขา สุดท้ายก็เลิกกับแฟนแล้วมาคบกับเขา การเริ่มต้นของเราทั้งคู่ไม่ค่อยดีเท่าไร อย่างที่บอกเค้าอกหัก หาคนคุยแก้เหงาไปเรื่อยจนมาเจอเราแล้วรู้สึกว่าคุยถูกคอเลยคุยกันทุกวัน ผูกพันธ์จนคบกัน ส่วนเราทิ้งผู้ชายคนนึงที่เขารักเราคนเดียว มาคบกับแฟนคนปัจจุบันทั้งๆที่ตอนนั้นรู้อยู่เต็มอกว่าเขาอาจจะรักเราได้ไม่เท่าแฟนคนแรกเลนด้วยซ้ำ แต่ก็ยังจะเลือกเขา ตลกเนอะ ช่วงปีแรกที่คบกันเรามีความสุขมาก มากที่สุด ยังจำความรู้สึกตอนนั้นไม่เคยลืม นิสัยเราเป็นคนติดแฟนอยู่แล้ว เพราะมีเพื่อนน้อยเลยไม่ติดเพื่อน ไม่แปลกเลยที่เราชอบอยู่กับเขามาก
ปี 61 เราเรียนจบ รับปริญญา เขาก็อยู่ด้วยในวันสำคัญ เราทำงาน ต่อมาปี 62เขาก็เรียนจบ เราก็อยู่ข้างๆ เห็นเขาประสบความสำเร็จเราก็ดีใจด้วย เค้าทำงานต่างจังหวัด ครั้งแรกที่ต้องห่างกันเราร้องไห้หนักมาก เพราะปกติอยู่ด้วยกันตลอด พอเค้าต้องไปทำงาน เราก็ต้องอยู่คนเดียว ช่วงหลังก็มีทะเลาะกันบ่อย เรางอแง งี่เง่า เราไม่เข้าใจเขา เขาก็ไม่เข้าใจเรา แต่ก็พยายามประคับประคองความรักมาโดยตลอด ไม่ว่าจะไกลยังไงเราก็จะไปหาเขาตลอด บางทีเขาก็มาหาเรา ทุกอย่างเริ่มเข้าที่ เริ่มดีขึ้น แต่ก็ยังมีทะเลาะกันบ้าง ทุกอย่างดำเนินมาเรื่อยๆ จนกระทั่ง...
11/62 มีเหตุจำเป็นทำให้เขาต้องออกจากงานกลับมาอยู่บ้าน เพราะครอบครัวเสียเสาหลักซึ่งคือพ่อไปอย่างกระทันหัน เขาต้องทำหน้าที่แทนพ่อ เพราะเป็นลูกชายคนโต ดูแลแม่ ดูแลน้อง เขารักครอบครัว รักแม่มาก จนบางครั้งเรารู้สึกว่าเรากลายเป็นคนนอกไปเลย แต่มันก็ไม่ผิดที่เขาจะทำแบบนั้น เราแค่ไม่แน่ใจว่าต่อให้มีหรือไม่มีเรา เขาจะยังต้องการให้เราอยู่ด้วยในอนาคตไหม หรือเราจะอยู่จะไปยังไงก็ได้ เขาคงเลือกครอบครัวเขา ช่วงนี้เขาก็ยังอยู่ที่บ้านเขา ส่วนเราก็ทำงาน อยู่คนละอำเภอ แต่แปลกอยู่ใกล้กันแต่รู้สึกห่างกันทุกที ทะเลาะกันบ่อย ทั้งเรื่องดื่มเหล้า เรื่องไม่มีเวลา บลาๆ ทุกวันนี้เขายังจะรักเราอยู่ไหม ส่วนเรายังรักเขาเหมือนทุกวัน อยากอยู่ด้วยทุกวันแต่ทำไม่ได้ ความรักของเขาที่ให้เราคืออะไรไม่รู้ แต่สำหรับเรา ความรักที่เราให้เขาคืออยากอยู่กับเขาทุกวัน อยากใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน ต่อให้เขาบอกว่าไม่รักเราแล้ว เราก็ยังรักเหมือนเดิม วันใดที่เขาไม่อยากมีเราในชีวิต เพียงแค่เขาเอ่ยปาก วันนั้นเราจะไปจากชีวิตเขาทันที
ที่พิมพ์มาทั้งหมดไม่มีอะไร แค่อยากระบายบ้าง บางทีก็คิดนะว่ามันก็จริงอย่างที่เขาพูดกัน ความรัก ผู้หญิงเริ่มจากศูนย์เพิ่มเป็นร้อย ส่วนผู้ชายเริ่มจากร้อยลดลงมาเหลือศูนย์ สำหรับคู่เรา เขาอาจจะไม่ได้เหลือศูนย์หรอก แต่บางอย่างที่เขาแสดงออกในทุกวันนี้ ทำให้เราคิดถึงเรื่องราวเก่าๆ ตอนที่เขารัก ดูแล และแคร์เรามากกว่าตอนนี้ ทำไมเรารู้สึกเหนื่อยล้ากับความรักตอนนี้จังเลย เหงาหงอยทุกวัน บางครั้งต้องนอนร้องไห้โดยที่อีกฝ่ายไม่รับรู้ความทุกข์ของเราเลย
ความรักที่เหนื่อย ยังจะใช่ความรักอยู่ไหม
27/06/60 จุดเริ่มต้น มีผู้ชายทักเฟสมา เรารู้สึกแปลกใจ+รู้สึกดีนิดๆตั้งแต่แรกคุย เขาเรียนอยู่ เราก็กำลังเรียนอยู่เหมือนกัน เขาอยู่ในช่วงอกหักเลยหาคนคุย ส่วนเรามีแฟนแล้ว แต่จิตใจไขว้เขวมาหาเขา สุดท้ายก็เลิกกับแฟนแล้วมาคบกับเขา การเริ่มต้นของเราทั้งคู่ไม่ค่อยดีเท่าไร อย่างที่บอกเค้าอกหัก หาคนคุยแก้เหงาไปเรื่อยจนมาเจอเราแล้วรู้สึกว่าคุยถูกคอเลยคุยกันทุกวัน ผูกพันธ์จนคบกัน ส่วนเราทิ้งผู้ชายคนนึงที่เขารักเราคนเดียว มาคบกับแฟนคนปัจจุบันทั้งๆที่ตอนนั้นรู้อยู่เต็มอกว่าเขาอาจจะรักเราได้ไม่เท่าแฟนคนแรกเลนด้วยซ้ำ แต่ก็ยังจะเลือกเขา ตลกเนอะ ช่วงปีแรกที่คบกันเรามีความสุขมาก มากที่สุด ยังจำความรู้สึกตอนนั้นไม่เคยลืม นิสัยเราเป็นคนติดแฟนอยู่แล้ว เพราะมีเพื่อนน้อยเลยไม่ติดเพื่อน ไม่แปลกเลยที่เราชอบอยู่กับเขามาก
ปี 61 เราเรียนจบ รับปริญญา เขาก็อยู่ด้วยในวันสำคัญ เราทำงาน ต่อมาปี 62เขาก็เรียนจบ เราก็อยู่ข้างๆ เห็นเขาประสบความสำเร็จเราก็ดีใจด้วย เค้าทำงานต่างจังหวัด ครั้งแรกที่ต้องห่างกันเราร้องไห้หนักมาก เพราะปกติอยู่ด้วยกันตลอด พอเค้าต้องไปทำงาน เราก็ต้องอยู่คนเดียว ช่วงหลังก็มีทะเลาะกันบ่อย เรางอแง งี่เง่า เราไม่เข้าใจเขา เขาก็ไม่เข้าใจเรา แต่ก็พยายามประคับประคองความรักมาโดยตลอด ไม่ว่าจะไกลยังไงเราก็จะไปหาเขาตลอด บางทีเขาก็มาหาเรา ทุกอย่างเริ่มเข้าที่ เริ่มดีขึ้น แต่ก็ยังมีทะเลาะกันบ้าง ทุกอย่างดำเนินมาเรื่อยๆ จนกระทั่ง...
11/62 มีเหตุจำเป็นทำให้เขาต้องออกจากงานกลับมาอยู่บ้าน เพราะครอบครัวเสียเสาหลักซึ่งคือพ่อไปอย่างกระทันหัน เขาต้องทำหน้าที่แทนพ่อ เพราะเป็นลูกชายคนโต ดูแลแม่ ดูแลน้อง เขารักครอบครัว รักแม่มาก จนบางครั้งเรารู้สึกว่าเรากลายเป็นคนนอกไปเลย แต่มันก็ไม่ผิดที่เขาจะทำแบบนั้น เราแค่ไม่แน่ใจว่าต่อให้มีหรือไม่มีเรา เขาจะยังต้องการให้เราอยู่ด้วยในอนาคตไหม หรือเราจะอยู่จะไปยังไงก็ได้ เขาคงเลือกครอบครัวเขา ช่วงนี้เขาก็ยังอยู่ที่บ้านเขา ส่วนเราก็ทำงาน อยู่คนละอำเภอ แต่แปลกอยู่ใกล้กันแต่รู้สึกห่างกันทุกที ทะเลาะกันบ่อย ทั้งเรื่องดื่มเหล้า เรื่องไม่มีเวลา บลาๆ ทุกวันนี้เขายังจะรักเราอยู่ไหม ส่วนเรายังรักเขาเหมือนทุกวัน อยากอยู่ด้วยทุกวันแต่ทำไม่ได้ ความรักของเขาที่ให้เราคืออะไรไม่รู้ แต่สำหรับเรา ความรักที่เราให้เขาคืออยากอยู่กับเขาทุกวัน อยากใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน ต่อให้เขาบอกว่าไม่รักเราแล้ว เราก็ยังรักเหมือนเดิม วันใดที่เขาไม่อยากมีเราในชีวิต เพียงแค่เขาเอ่ยปาก วันนั้นเราจะไปจากชีวิตเขาทันที
ที่พิมพ์มาทั้งหมดไม่มีอะไร แค่อยากระบายบ้าง บางทีก็คิดนะว่ามันก็จริงอย่างที่เขาพูดกัน ความรัก ผู้หญิงเริ่มจากศูนย์เพิ่มเป็นร้อย ส่วนผู้ชายเริ่มจากร้อยลดลงมาเหลือศูนย์ สำหรับคู่เรา เขาอาจจะไม่ได้เหลือศูนย์หรอก แต่บางอย่างที่เขาแสดงออกในทุกวันนี้ ทำให้เราคิดถึงเรื่องราวเก่าๆ ตอนที่เขารัก ดูแล และแคร์เรามากกว่าตอนนี้ ทำไมเรารู้สึกเหนื่อยล้ากับความรักตอนนี้จังเลย เหงาหงอยทุกวัน บางครั้งต้องนอนร้องไห้โดยที่อีกฝ่ายไม่รับรู้ความทุกข์ของเราเลย