ผมเข้าใจว่าตอนนี้ 

เเฟนๆเเมนยู

อาจจะอยากโดดถีบเค้า สักวันละหลายๆรอบ 

เเต่ถ้าหากคุณได้อ่านชีวประวัติ เรื่องราวสุดซึ้ง ที่ผมดันไปเจอมา 

คุณจะเห็นหัวใจของเค้า 

ผมจะเล่าอย่างย่อ เพื่อท่านจะได้อ่านไม่เยอะเกินไป

....................................................

ในตอนเด็กๆ โซลชาเกิดในพื้นที่โซนเเดงในนอเวร์ 

เค้าเป็นเด็กยากจนคนนึง 

ซึ่งลำพัง ถ้าหากเค้าไม่ได้รู้จักฟุตบอล 

ป่านนี้คงไปเป็นอาชญกรไปเเล้ว 

.....

ตอนเด็กๆ เค้าก็มีสโมสรเล็กๆ ในบ้านเกิด  เเข่งกินตังค์เเถวๆนั้นเเหละ 

บังเอิญว่า วันนึง 

มีเเมวมอง มาด้อมๆ มองๆ ฟอร์มของเด็กท้องถิ่น 

เค้าชื่อโรเบิร์ต 

 เค้าก็เห็นกลุ่มนักเรียนกำลังเล่นบอลอยู่ 

เค้าได้เดินเข้ามา เเล้วพูดกับเด็กๆกลุ่มนั้นว่า 

ถ้าหากใครเป็นคนยิงประตูในวันนี้ โรเบิร์ตจะนำตัวเข้า เข้าสู่ลีกอาชีพ 

เด็กๆทำการเเข่งขันกันอย่างจริงจัง 

จนเเล้วจนรอด 

โซลชาสะสมสกอร์ไปเเล้ว 2 ลูก 

พร้อมกับเด็กอีกคนที่อยู่ทีเดียวกัน ที่มีสะสมสกอร์ได้เท่ากัน 

ช่วงท้ายเกมส์  ทั้งสองคนได้หลุดเดี่ยว ไปพร้อมกัน 

เเต่ลูกฟุตบอลนั้นอยู่ที่โซลชา 

โซลชาบอกคนสัมภาษณ์ว่า 

เค้ารู้ว่าเด็กอีกคน เก่งกว่าเค้ามากๆ 

ซึ่งเค้าก็รู้ดีว่า 

ถ้าผมเป็นคนป้อนให้เค้ายิง 

เค้าสามารถจะเป็นนักบอลอาชีพได้ดีกว่าผมเเน่ๆ 

ดังนั้นเค้าจึงเลี้ยงไปหน้าประตูเเล้วฉีกหนี ล่อประตูไปอีกทาง 

เพื่อนของเค้า รอกางมุ้งอยู่ด้านขวามือของเค้า 

โซลไม่ลังเล 

สับไกด้วยอีซ้าย 

บอลพุ่งผ่านมือโกล ไปอย่างสวยงาม 

วันนั้นโรเบิร์ต ได้พาโซลชาไปเซ็นสัญญาเป็นนักเตะอาชีพ 

ซึ่งนั่นเป็นก้าวเเรกของการเป็น มืออาชีพอย่างเต็มตัว 

จนถึงตอนนี้เค้าได้ เป็นผู้จัดการเเมนยู 

ซึ่งเป็นฟามใฝ่ฝันที่สูงที่สุดเเล้วสำหรับเค้า 

....................................................................

ผมจะบอกว่า เมื่อเราตั้งใจพยายามทำอะไรเเล้ว

เราก็ควรทำให้สำเร็จ 

เรื่องราวข้างต้น 

เรียกน้ำตาหลายหยด จากลูกตาผม 

ผมจะไม่ไล่เค้าไปจากเเมนยู 

เพราะผมรู้ว่า กว่าเค้าจะมาถึงขนาดนี้ 

เค้าต้องผ่านเรื่องราวอะไรบ้าง ....

สู้ต่อไป โซลชา