เราเอาแต่ใตจริงหรอ เรื่องมีอยู่ว่าวันที่ 26 ธันวาคม 2567 ครอบครัวเรามีแผนจะไปเที่ยวต่างจังหวัดกันและจะออกเดินทางในช่วงตี4 แต่เราลาวันที่ฝึกงานเยอะไม่ได้ จึงได้ไปฝึกงานตั้งแต่วันที่ 23-25 เราเลยซักผ้าว

ตอนนี้หนูฝึกอยู่ที่สำนักงานราชการที่ใหญ่ที่สุดในจังหวัดของจังหวัดหนึ่งค่ะ แล้วหนูโนเปรียบเทียบจากมหาวิทยาชื่อดังที่มาฝึกสหกิจเช่นกัน พอเขารู้ว่าหนูมาจากมหาวิทลัยนี้หนูก็เริ่มโดนพูดใส่ว่า มอดังอยู่ข้าง

เรื่องมันมีอยู่ว่า มีคนมาสมัครงานกับแก ใบสมัครแกเป็นคนเก็บไว้เอง พอถึงวันนัดมาสัมภาษณ์ ใบสมัครคนนี้ดันหาไม่เจอ แล้วโบ้ยบอแล้วโบ้ยบอกว่าส่งมาให้เราเก็บไว้ ทั้งๆที่ไม่เคยรับอะไรมาจากแก ทั้งๆที่เราบอกว่า

เช่น สังคมการทำงานมันโหดร้ายเกิน เจอพี่เลี้ยงนิสัยไม่ดี โดนแกล้ง โดนไร ต่างๆ แค่อยากถามความคิดเห็นครับ

หัวหน้าสั่งเพื่อนในทีมคนนึงให้ทำงานๆนึง นางบอกทำไม่เป็น ห้วหน้าบอกให้ลองร่างมาก่อน นางปฏิเสธละพูดโยนไปให้เพื่อนอีกคนทำ น่าจะดีกว่า สรุปหลังจากวันนั้นแปปเดียว เพื่อนอีกคนทำงานที่นางโยนมาเสร็จ ส่งเข้า

อีก2วันหนูจะฝึกงานเสร็จแล้วค่ะ ตอนนี้มีปัญหาหนักใจคือ ยังตัดสินใจไม่ได้ว่าจะมอบของขวัญเล็กๆน้อยๆอะไรพี่ที่ทำงานดีค่ะ ระหว่าง 1. เครื่องสำอางค์ให้พี่เลี้ยง และขนมให้หัวหน้า 2. ให้ขนมทั้งพี่เลี้ยงและหัว

รายละเอียดที่เจอะเจอมาจะมีประมาณว่า -หัวหน้ารับงานจากลูกค้า 10 ข้อ แต่จ่ายงานกลับให้ ลูกน้อง 4 ข้อ ที่เหลือให้ลูกน้องไปพบประสพหน้างานกันเอง -หัวหน้าไม่เคยรับทราบปัญหาหน้างานจากลูกน้อง แต่พอบอสใหญ่ถ

บอกเล่าประสบการณ์การฝึกงาน2เดือน ที่องค์กรแห่งหนึ่งที่อยู่ติดกับม.ธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิต เมื่อเดือนมิถุนายนที่ผ่านมา ผมได้สมัครเข้าทำสหกิจศึกษาที่องค์กรแห่งหนึ่งที่อยู่ติดกับม.ธรรมศาสตร

ผมเป็นหัวหน้าชั้นแล้วทีนี้มีเพื่อนผู้หญิงกลุ่มหนึ่งเล่นกันเองสนิทกันเอง ผมมองหน้านาง นางบอกว่า มองหน้าหา คุณ หรอ ผมนิ่งเลยหน้าปกติมองหน้านางแล้วคิดในใจว่าไม่ได้เรื่องแล้วเดินออกไปแต่ทีนี้เรื่องมันเป็น

ขอถามความคิดเห็นจาก 2 มุมมองนะคะ ถ้าคุณเป็นพนักงานระดับปฏิบัติการ ทึ่วันนี้ได้รับผลการประเมินโปรเบชั่น ว่าไม่ผ่านการทดลองงาน ซึ่งเจ้านายก็แจ้งล่วงหน้า และใบลาออกจะมีผลในวันที่ครบ 30 วันหลังจากวันที่