นิทานสอน!!!

ตอนเด็ก .....

คือผมเป็นคนที่โดนตามใจมาตั้งแต่เด็กๆ เพราะด้วยตัวเองเป็นคนขี้โรค ที่บ้านเลยส่งเสริมให้เล่นกีฬาตลอด จนทำให้วันนึ่ง ผมรู้สึกว่าชอบกีฬาชนิดหนึ่งขึ้นมา นั้นก็คือ "บาสเกตบอล" และผมก็ทำมันได้ดีทีเดียว สามารถเป็นนักกีฬาของโรงเรียน และก็พัฒนาขึ้นเรื่อยๆ จากแค่ตัวโรงเรียน ไปเป็นตัวจังหวัด เป็นตัวเขต ตัวสโมสร จนถึงนักเรียนไทย (ตัวทีมชาติรุ่นเล็กๆ) ซึ่งมันก็ทำให้มี ผญ เข้ามาเยอะพอสมควร แต่ ณ ตอนนั้นสนใจแต่ บาสเกตบอล ก็เลยไม่ค่อยมีแฟนเป็นตัวเป็นตนสักเท่าไร แต่มี ผญ คนหนึ่งเดินเดินมาในชีวิต ซึ่ง ผญ คนนี้ก็เล่นบาสเกตบอลเหมือนกัน (แต่ดันเป้นแฟนของเพื่อน) ตอนแรกเราก็ไม่สนใจ แต่พอเค้าเลิกกัน ด้วยความสนิทกันมากๆของทั้งคู่(ทั้งผช-ผญ) ทำให้ ผญ คนนั้นเริ่มมาคุยกับเรามากยิ่งขึ้น (สมัยก่อนต้องคุยโทรสับบ้าน) คุยกันเป็นช.มๆ ทำให้ผมเริ่มมีความรู้สึกดีกับเธอ จนตกลงเป็นแฟนกัน (รู้สึกผิดมากๆ เพราะ "เธอ" คือแฟนเก่าเพื่อนรัก) แล้วหลังจากนั้นเราสองคนก็เริ่มมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งมากขึ้นเรื่อยๆจนมีลูกกัน (ในวัยเรียน) ด้วยที่ตอนนั้น ผมกำลังไปได้ดีกับบาสเกตบอล แต่ด้วยการที่ "ทำผญท้อง" จิตใจตอนนั้นของผมคิดแต่ว่า "เชี้ย!! กูจะทำยังไงต่อไปวะ" ซึ่งตอนนั้นยังเด็กมากๆ (ผมอายุ17 ผญ 18 ) บอกได้คำเดียวครับว่า เชี้ย!!! ในหัวตอนนั้น คิดแต่ว่า กูจะทำยังไงวะๆๆ หาเงินก็ยังไม่ได้,เรียนก็ยังไม่จบ (ตอนนั้นผมอยู่ม.5) และผมก็ตัดสินใจลาออกจาก โรงเรียน เพื่อจะดูแลลูก (ซึ่งตอนที่ลูกสาวคลอด น้ำหนักแค่1600และต้องอยู่ที่ โรงพยาบาลเกือบ 1 เดือน ) จบ...ตอนแรกก่อนนะ ว่างๆจะมาใหม่