เราเป็นลูกคนกลางมีพี่น้อง3คน เราถูกแม่เราเลี้ยงดูมาแบบ งงๆ เราคิดแบบนี้ตอนเราโตขึ้น แม่เราเลี้ยงมาแบบ ใช้อารมณ์+บังคับ บวกเหตุผลของแกก็ตามแต่ใจของแก เราอยู่ในครอบครัวที่ พ่อแม่ตีกันแทบทุกวันด้วยความไร้เหตุผล และพ่อของเราก็สร้างบาดแผลให้แม่ จนกลายเป็นแม่เราวิตกกังวล เลยมีเรื่องตีกันทุกวัน แม่เราเป็นฝ่ายตบตีพ่อ ขว้างของ ด่าหยาบคาย ข้าวของแตกกระจาย พ่อเราทำงานเงินเดือน ส่วนแม่หาเช้ากินค่ำ เราจะอยู่กับแม่ตลอดเวลา
ตอนเราเป็นเด็ก เราจะทำงานบ้านด้วยความที่อยากช่วยแม่ทำงานบ้าน แม่กลับมาแม่ก็ด่าเราว่าทำแล้วมันเลอะแม่ก็ด่าเรา เราจำความได้ว่าแม่ตบตีเราหนักมากด้วยความผิดเล็กๆ หนักขนาดไหน ขนาดที่ถีบเรากลิ้งตกบ้าน ทุบด้วยหม้อข้าวจนหม้อบุบ ตบหน้าเรา ทุบตีเรากลางโรงเรียนหน้าเสาธงเราอายเพื่อนมากจนเราทนไม่ไหวเราเคยอยากหนีไปจากเขาแต่เราไม่ได้ไปเขาตามมาทุบตีตบเราหนักเพราะเราคิดจะออกจากบ้าน เวลาน้องได้ของเล่นแม่ก็จะคิดเองเออเองว่าเราอิจฉาน้อง อิจฉาพี่โดยที่เรายังไม่ได้คิดอะไร เขาทำเหมือนเราเป็นตัวอิจฉาพี่น้อง เป็นยังงี้จนเราเริ่มโต อยู่ม3 แม่ก็ยังไม่เลิกบังคับชีวิตเรา เราอยากเรียนดนตรีแม่บอกเราเพ้อเจ้อไร้สาระ ทะเลาะกับพ่อก็เอากีตาร์เราฟาดจนพัง แต่เขาบังคับให้เราเรียนลีลาศเพราะเห็นลูกข้างบ้านไปเรียนแล้วได้ดี
เราถูกแม่เราบังคับชีวิตเราแบบมากเกินไป เราแข่งกีฬาชนะแข่งนั้นนี้ติดระดับจังหวัดแกก็ไม่เคยสนใจและบอกว่าไร้สาระ บังคับขนาดต้องมาโรงเรียนมาหาครูถามว่าครูพาไปเลี้ยงหมูกระทะที่ฉลองการแข่งได้จริงหรอ จนเพื่อนเราล้อว่าแม่เรางี่เง่า เรารู้จักถูกผิดแยกแยะได้ เป็นแบบนี้จนเราโต ทำงาน เรามีครอบครัวแต่มีปัญหากันเลยทำใก้เลิกลาไปแม่เราก็มีส่วนเล็กๆที่ทำให้เราตัดสินใจเลิก จนเราทำงาน เราเช่าบ้านค่าน้ำไฟค่าเนตค่านั่นนี้เราทั้งหมดแม่แค่อยู่บ้านดูลูกให้เรา แม่ก็ไม่ทำอะไรไม่ทำอะไรเลย แล้วเราไม่มีเวลาเพราะทำงานเวดดิ้ง ทำงานหนัก ออกเช้ากลับดึกแม่เราก็ทุบตีเราที่เราไม่ทำงานบ้านไม่รับผิดชอบงานอื่นๆ กระทืบเราตบเราต่อกน้าลูกเรากระทืบเราจนขาเราชาแล้วเราต้องไปทำงานต่ออนทนเจ็บทำงานเป็นแบบนี้มาตลอด เราทำงานอยู่ก้ขับรถเอาลูกมาคืน เขาไม่อยากเลี้ยงแต่อยากได้เงินจากเรา ตอนเราอยู่บ้านเลี้ยงลูกดีๆ ก็ทุบตีด่าเราให้ไปทำงานด่าเราหยาบคายมากๆ จนเราอึดอัดแล้วลาออก แม่เราทำงานหลายอย่าง ทำแปปๆเดียวก็เลิก เพราะเบื่อ แต่อยากรวย แต่ทำแล้วเลิก เราเคยให้ทุนไปก็หมด ให้ไปก็หมด จนมาคิดทำสวน  เราเลยลาออกไปสมัคที่อื่น เราให้แม่ดูลูก จ่ายค่าจ้าง ที่เหลือเราเก็บ แต่เราเก็บไม่ได้เพราะแม่จะขออีกเอาไปนั่นเอาไปนี้ และก็ยังทุบตีด่าเราสาดเสียเทเสียเพราะเราไม่มีเวลาทำงานบ้าน แม่เราบอกว่าจะเอาเงินล้านจากการปลูกต้นไม้ แต่เรามองต่าง เราคิดว่าต้องใช้เวลาถึงจะได้แต่ตอนนี้มันควรหาอะไรทำมากกว่าที่ได้เงินรอเวลา
เราไม่ได้ให้แม่เราเลี้ยงลูก24ชมนะ เราต้องกลับมาดูลูก ส่งลูกไปโรงเรียน เราไม่มีเวลาเที่ยวไม่มีเวลาส่วนตัวพี่สาวเราก็ไม่ได้ส่งเงินให้แม่ตั้งแต่เราให้ แม่เราก็จะมองว่าพี่เขาดี เขาเอาเงินให้แต่มันเป็นนานๆทีที่จะให้แต่เราที่ส่งเสียทุกอย่างแกบอกเรามันลูกเนรคุณเลวเอาภาระมาให้ถ้าเราไม่ฝากแกดูบ้านเราก็จะไม่มีเงินกินเงินใช้คือเขาไม่อยากทำงานอยากทำอะไรที่ตามใจตัวเองแต่มันไม่ได้เงินเลยสักบาทจนเราเบื่อ ออกมาดูลูกเองลูกเราติดนิสัยอารมแรงพูดจาไม่ดีก้าวร้าวเริ่มว่าเรากลับเพราะเวลาเราสอนแม่เราจะมาบงการยังงั้นยังงี่ว่าให้สอนแบบนี้แล้วหันมาด่าเราต่อหน้าลูกเรา แกก็ยังไม่เลิกนิสัยบังคับคนอื่นบังคับทุกคนในบ้านอารมแรงขึ้นๆลงๆ อยู่ในบ้านกันหลายคนแต่บังคับเราให้ทำงานบ้านบอกเราต้องเหนื่อยกว่าทุกคน แม่จะตามใจลูกเราด้วยแบบมากๆเกินเหตุ จนเริ่มเอาแต่ใจแม่เราด่าเราและมาบงการชีวิตเราไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตามจะมา เป็นผู้นำพอเราคิดตัดสินใจเองก็ว่าเราไม่ทำตามแกก็ด่าลูกเลวเนรคุณ  แช่งเราให้ทำมาหากินไม่ขึ้น เอาบาปกรรมมาเป็นตัวตั้งตัวตีเราเปิดร้านกาแฟ รายได้น้อยลงแค่พอเลี้ยงลูกเราและเก็บเรารับออกแบบ3D ตัดต่อvdo เพนส์กำแพงตามร้านคาเฟ่ เราก็ยังเก็บเงินไม่ได้เพราะแม่เราขอ น้องเราก็ยืมดึงเงินจากเรา เราเครียดมากเพราะหามาเก็บก็ต้องจ่ายให้คนอื่น ไม่ยอมทำงานกันมีเราทำคนเดียว เราไม่มีเงินหมุนของ จนเราพูดว่าทำอะไรที่ได้เงินไหม เพื่อจะดีขึ้นแกก็ด่าเราว่าให่พ่อแม่ทำงานมันลูกเลวไม่มีลูกคนไหนให้พ่อแม่ทำงานหรอก ให้เงินแค่นี้ยังมีปัญหาเลย คือเราไม่ได้ใจดำถ้าเราอยู่ตัวก็จะให้แกแต่ตอนนี้เราเข้าเนื้อมาก  แต่แกแช่งเราสารพัดว่าจะทำมาหากินไม่ขึ้น จะมีแต่สิ่งไม่ดี แกชอบลูกที่ทำให้แกสบายไม่ต้องทำงานทุกชนิดคืออยู่เฉยๆมีเงินใช้ แต่สภาพความจริงมันไม่ใช่แบบนี้อะ คือเราก็กลัวจะหากินไม่ขึ้นนะเราก็อยากเข้าหาแกแต่มันอดคิดถึงสิ่งที่แกทำกับเราในอดีตไม่ได้ เราก็กลัวบาป กลัวที่แกแช่งไปจะจริง เรากลัวชีวิตเราไม่ดีขึ้นเราจะทำยังไงดี ให้มันดีขึ้น