คือผมเป็นคนที่ขี้ร้อนมากๆ แบบว่าขยับตัวนิดหน่อยเหงื่อก็ออกแล้ว เป็นมาตั้งแต่เด็กๆเลย แต่ว่าตอนเด็กๆผมขี้อายมากๆ ไม่กล้าถอดเสื้อเลย แล้วผมก็เห็นน้องข้างบ้านที่อายุประมาณไล่เลี่ยกัน มันถอดเสื้อตลอดแบบไม่อายใครเลย แต่ผมกลับอาย ไม่กล้าถอด ทั้งๆที่เหงื่อออกท่วมตัว ผมเองก็สงสัยนะ! ว่ามันไม่อายเลยหรอ555 จนผมเริ่มเป็นวัยรุ่นสักประมาณ 13 ได้ ตอนนั้นพี่ชายผมมาอาศัยอยู่ที่บ้านด้วย แล้วผมก็เห็น(อีกคนละ) ว่าชอบถอดเสื้อเดินไปเดินมาแบบไม่อายใครเลย ขนาดเพิ่งมาอยู่ไม่กี่วัน ยังกล้าถอดเสื้อเดินไปถึงสนามบอลในหมู่บ้านอ่ะ แล้วก็ไปแจมเตะบอลทั้งยังงั้น ผมจึงถามพี่ชายว่าทำไมถึงชอบถอดเสื้อหรอ? พี่เลยบอกว่า มันคล่องตัว สบายตัว แมนๆเป็นกันเอง และที่สำคัญ ได้โชว์ซิกแพคด้วย (พี่เขาเป็นนักมวยด้วยนะ) ผมก็อยากจะลองนะ แต่ก็ยังอาย จนวันนึง ผมกับพี่ชายก็ชวนกับไปเตะบอลในหมู่บ้านตามปกติ แต่ว่ามีการแบ่งทีม อีกทีมนึงใส่เสื้ออีกทีมนึงถอดเสื้อ แล้วผมกับพี่ชายก็อยู่ทีมที่ต้องถอด ผมจึงต้องถอด ทีแรกก็อายๆ แต่สุดท้ายก็ถอด แล้วทีนี้ก็ยาวเลยครับ ตั้งแต่นั้นมา ผมก็ไม่อายที่จะถอดเสื้ออีกเลย คือมันคล่องตัวและสบายตัวมากขึ้นจริงๆ สำหรับคนเหงื่อเยอะอย่างผม ทุกวันที่ไปเตะบอลบางวันผมถอดเสื้อทิ้งไว้บ้านด้วยซ้ำ แล้วใส่แค่กางเกงขาสั้นเดินออกไป แทบทุกวันที่อยู่บ้านผมมักจะใส่กางเกงขาสั้น(พวก jj หรือ กางเกงบอล)ตัวเดียว ไม่ใส่เสื้อ จนคนในบ้านผมงง55 เพราะปกติผมขี้อายมาก แต่ทุกวันนี้ด้วยความที่โตขึ้น จึงกล้าถอดเสื้อแบบมั่นหน้ามากขึ้นด้วยการออกไปเดินข้างนอก(แค่ในหมู่บ้านนะครับ555 ไกลกว่านี้ต้องใส่ เพราะไม่อยากเป็นเป้าสายตา555) จนตอนนี้ทุกคนในบ้านชินแล้ว แล้วหลังจากนั้นผมก็พยายามปั้นซิกแพคด้วยการซิดอัพ โหนบาร์ เพื่อเวลาถอดเสื้อมาจะได้ดูดี เพราะตอนเด็กๆผมนี่คือผอมแห้งมาก จนตอนนี้ก็มีซิกแพคบ้างนิดนึง555 ต้องขอบคุณพี่ชายนะเนี่ยที่ทำให้ผมเลิกอาย555 ไม่งั้นผมก็ต้องทนใส่เสื้อชุ่มเหงื่อเปียกๆเพียงเพราะขี้อายอยู่นั่นแหละ555

ปล.ผมแค่แชร์ประสบการณ์เท่านั้น ใครเป็นแบบผมบ้างมาแชร์กันได้ครับ อิอิ