เป็นผูที่ชอบดูบอล พอบอลแพ้แล้วชอบนอยแล้วร้องไห้อยู่คนเดียว

ก็คือขอเกริ่นก่อนว่า เราเป็นผู้หญิง อายุ20ละ เชียร์ฟุตบอลไทยมาประมาณ 5-6 ปี เชียร์แบบจริงจังสุดๆ ก็น่าจะ ปี 2 ปีที่แล้ว เคยดูในสนามแค่ครั้งเดียว ที่เหลือเชียร์หน้าจอเลย แต่ทุกครั้งที่ฟุตบอลมีการแข่ง เราจะรู้สึกตื่นเต้นทุกครั้งที่จะได้ดูและเชียร์บอล ถ้าวันนั้นทั้งวันมีแข่งคือ นั่งดูเวลาตลอดว่ากี่โมงแล้ว จะเตะยัง ทั้งวันนั้นก็คือคิดแต่เรื่องบอล ไม่คิดเรื่องอื่นเลย และทุกๆครั้งที่ฟุตบอลชนะ เราก็ดีใจนะ มากด้วย มีครั้งนึง ที่ฟุตบอลเข้ารอบอะไรสักอย่างนี่แหละ และช่วงเวลาเตะตอนกลางคืน พอนักฟุตบอลเตะเข้าคือ ดีใจ กรี๊ดลั่นบ้าน ดังมาก คือดีใจเบอร์ใหญ่มาก จนแม่ตกใจตื่นเลย แต่ก็บางครั้งที่เเพ้นี่แหละ ถ้าแพ้ด้วยการที่ว่านักเตะเราไม่เต็มที่ หรือว่า นักเตะเราสู้เขาไม่ได้จริงๆ อันนี้ก็จะแค่รู้สึกนอยๆ ซึมๆเลย แต่ถ้าแพ้ด้วยการที่เราโดนกรรมการโกงหรือแพ้แแบบที่ไม่ควรแพ้ เราก็จะรู้สึกเสียใจมาก มีบางครั้งถึงกับร้องไห้ออกมาหนักมาก ทำอะไรไม่ถูกเลย ตัวนิ่ง นั่งซึม สั่นไปทั้งตัว ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมอินได้ขนาดนี้ จนบางครั้งแม่ก็ถามว่าจะอินอะไรกับฟุตบอลขนาดนั้น เคยมีอยู่ครั้งนึงที่คิดว่าจะไม่ดูฟุตบอลแล้ว ผ่านไป2แมตท์เท่านั้นแหละ ต้องกลับมาดู ไม่ดูไม่ได้เลย อยากรู้ว่าเราจะเป็นโรคซึมเศร้าหรือเปล่า อาการมันจะหนักขึ้นไปอีกมั้ย ถ้ายิ่งเชียร์ไปนานๆ เรามีความสุขมากเลยนะเวลาที่ได้ดูบอล จะมีสอบหรืออะไรก็ตาม เราเลือกดูบอลก่อนเสมอ อยากขอคำแนะนำ ช่วยให้ดูบอลเพื่อความสนุกหน่อยค่ะ ไม่อยากเสียใจหรือนอยเวลาบอลแพ้ มันหน่วงๆ ความรู้สึกแบบบอกไม่ถูก 😢
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่