อยากขอคำแนะนำค่ะ
เป็นความขัดแย้งทางความคิด ของแม่น้องและฉันในการตัดสินว่าจะอภัยให้พ่อไหม
เรื่องมีอยู่ว่า พ่อเราออกจากบ้านไป ตอนนั้นเราเรียนอยู่มหาลัย เหตุผลคือ พอไม่สบายใจที่แม่สนิทกับน้าเขยเกินไป พ่อหึงหวง และเกินการเข้าใจผิด ออกจากบ้าน ไม่กลับมาเลยตลอดเกือบ 10 ปี ระหว่างนั้นพ่อก็ใช้ชีวิตโสด พยายามจะมีคนรัก สร้างครอบครัว หลังจากนั้นก่อนหน้านี้สักสามปี พ่อกลับมาบ้าน มาขออยู่บ้าน แม่กับน้อง อนุญาติให้อยู่ อยู่กันเป็นเพื่อน เป็นพ่อ ปล. เราก็แต่งงานไปมีครอบครัว อยู่มาได้สองสามปี ระหว่างที่พ่อค้าขาย ก็มีผู้หญิงมาติดพัน พ่อวาดฝันการมีครอบครัว มีภรรยาที่ดี ที่เข้าใจพ่อ ผู้หญิงให้ความหวัง พ่อคิดว่าที่อยู่กับแม่น้อง คือมีเพื่อน มีลูก แต่ขาดการมีภรรยา พ่อเราอายุจะ 70 พ่อหลงมาก ใครพูดไรไม่ฟัง ตัดสินใจไปอยู่กับผู้หญิงคนใหม่ เอาเงินเก็บที่หามาได้ทั้งชีวิต ไปเพื่อสร้างครอบครัว แต่ผู้หญิงหวังแค่เงิน และอารมณ์ร้าย ออกปากไล่พ่อเสมอ พ่อคิดทบทวน จากสิ่งที่ลูกๆๆ พูด และเงินใกล้หมด เลยคิดที่จะเลิกติดต่อกับผู้หญิง และกลับมาใช้ชีวิตที่บ้าน แม่กับน้องไม่ให้อภัย เพราะครั้งนี้ออกไปก็เป็นครั้งที่สอง ที่ทิ้งเราไป ตัวเราสงสารพ่อ คิดว่าเขาคงสำนึกได้จิง และคิดว่าที่แต่งงานกับแม่มา ไม่ได้มีความสุข เหมือนอยู่ตัวคนเดียวตลอด คงอยากมีใครที่เข้าใจ เลยหลงผิดไป อีกอย่างเขาไม่ได้ล้างผลาญ เงินทอง พาผู้หญิงมาละลาน แต่แค่ทำร้ายจิตใจ ในแง่ไม่เห็นแกคนในครอบครัว เห็นคนอื่นดีกว่า เราสงสารพ่อมาก อยากให้ทุกอยากจบลง ให้อภัย แต่น้องกับแม่ทำไม่ได้
สิ่งที่แม่คิดกับน้องคิด ก็ไม่ผิดใช่ไหมค่ะ หรือเอาจิงๆๆ เราควรให้อภัยเขาอีกสักครั้ง เพราะคนเราก็ผิดพลาดกันได้ พ่อเคยบอกว่ากลัวความเหงา อยากมีใครสักคนพูดคุย กลัวลูกทอดทิ้ง ส่วนเราก็แต่งงานแยกมาแล้ว ไม่สามารถไปตัดสินใจไรมากได้ เพื่อนๆๆคิดไงค่ะ
[code]ใส่โค้ด
[/code]
ควรให้อภัยพ่อไหม แม่กับน้องคิดถูกไหม
เป็นความขัดแย้งทางความคิด ของแม่น้องและฉันในการตัดสินว่าจะอภัยให้พ่อไหม
เรื่องมีอยู่ว่า พ่อเราออกจากบ้านไป ตอนนั้นเราเรียนอยู่มหาลัย เหตุผลคือ พอไม่สบายใจที่แม่สนิทกับน้าเขยเกินไป พ่อหึงหวง และเกินการเข้าใจผิด ออกจากบ้าน ไม่กลับมาเลยตลอดเกือบ 10 ปี ระหว่างนั้นพ่อก็ใช้ชีวิตโสด พยายามจะมีคนรัก สร้างครอบครัว หลังจากนั้นก่อนหน้านี้สักสามปี พ่อกลับมาบ้าน มาขออยู่บ้าน แม่กับน้อง อนุญาติให้อยู่ อยู่กันเป็นเพื่อน เป็นพ่อ ปล. เราก็แต่งงานไปมีครอบครัว อยู่มาได้สองสามปี ระหว่างที่พ่อค้าขาย ก็มีผู้หญิงมาติดพัน พ่อวาดฝันการมีครอบครัว มีภรรยาที่ดี ที่เข้าใจพ่อ ผู้หญิงให้ความหวัง พ่อคิดว่าที่อยู่กับแม่น้อง คือมีเพื่อน มีลูก แต่ขาดการมีภรรยา พ่อเราอายุจะ 70 พ่อหลงมาก ใครพูดไรไม่ฟัง ตัดสินใจไปอยู่กับผู้หญิงคนใหม่ เอาเงินเก็บที่หามาได้ทั้งชีวิต ไปเพื่อสร้างครอบครัว แต่ผู้หญิงหวังแค่เงิน และอารมณ์ร้าย ออกปากไล่พ่อเสมอ พ่อคิดทบทวน จากสิ่งที่ลูกๆๆ พูด และเงินใกล้หมด เลยคิดที่จะเลิกติดต่อกับผู้หญิง และกลับมาใช้ชีวิตที่บ้าน แม่กับน้องไม่ให้อภัย เพราะครั้งนี้ออกไปก็เป็นครั้งที่สอง ที่ทิ้งเราไป ตัวเราสงสารพ่อ คิดว่าเขาคงสำนึกได้จิง และคิดว่าที่แต่งงานกับแม่มา ไม่ได้มีความสุข เหมือนอยู่ตัวคนเดียวตลอด คงอยากมีใครที่เข้าใจ เลยหลงผิดไป อีกอย่างเขาไม่ได้ล้างผลาญ เงินทอง พาผู้หญิงมาละลาน แต่แค่ทำร้ายจิตใจ ในแง่ไม่เห็นแกคนในครอบครัว เห็นคนอื่นดีกว่า เราสงสารพ่อมาก อยากให้ทุกอยากจบลง ให้อภัย แต่น้องกับแม่ทำไม่ได้
สิ่งที่แม่คิดกับน้องคิด ก็ไม่ผิดใช่ไหมค่ะ หรือเอาจิงๆๆ เราควรให้อภัยเขาอีกสักครั้ง เพราะคนเราก็ผิดพลาดกันได้ พ่อเคยบอกว่ากลัวความเหงา อยากมีใครสักคนพูดคุย กลัวลูกทอดทิ้ง ส่วนเราก็แต่งงานแยกมาแล้ว ไม่สามารถไปตัดสินใจไรมากได้ เพื่อนๆๆคิดไงค่ะ
[code]ใส่โค้ด
[/code]