ส้มป่อยอายุสิบเอ็ดปีนี้ เริ่มตรวจพบโรคไตราวๆ ครึ่งปีก่อน ก็กินยาต่อเนื่องทุกวันตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
ปัญหาสำคัญที่ส่งผลให้อาการไม่ดีขึ้น มาจากการต้องงดอาหารโปรด เปลี่ยนมาเป็นอาหารเฉพาะแมวโรคไต น้องก็ไม่เจริญอาหารเหมือนเคย กินน้อยลงเรื่อยๆ จนเริ่มซูบผอมน้ำหนักจาก 4.8 ลดเหลือ 4กก. จนคุณหมอต้องบอกให้ปั่นอาหารเปียกใส่หลอดดูดบังคับป้อน ให้ได้วันละ 1 กระป๋องเป็นอย่างน้อย
แต่เอาเข้าจริงครึ่งกระป๋องยังเป็นไปไม่ได้เลย หากให้มากไปก็จะอาเจียนออก และทุกครั้งที่บังคับป้อนส้มป่อยจะโมโหมาก พอป้อนเสร็จก็จะหนีไปซ่อนตัว ตอนนี้ก็ต่างคนต่างอยู่ไปทุกวัน ถึงเวลาก็ไปจับมาป้อน แล้วก็ปล่อยให้หนีไปอยู่ตามลำพัง ที่เคยเข้ามาเคล้าเคลียเหมือนเมื่อก่อน ไม่มีอีกต่อไปแล้ว
ผมจำได้นะ ที่คุณหมอบอกว่าถ้าไม่กินก็ต้องให้น้ำเกลือ แต่ผมยังสงสัย กับที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ส้มป่อยมีความสุขอยู่หรือ คิดว่าไม่ แล้วจะยืดชีวิตน้องให้มาเจอชีวิตประจำวันแบบที่น้องไม่พอใจซ้ำไปซ้ำมา ผมไม่รู้ว่าจะทำไปเพื่ออะไรแล้วล่ะ
อยากไปก็จะให้ไปนะ ตามใจทุกอย่างอยู่แล้ว
วันนี้ผมเริ่มมองไปถึงตอนจบแล้ว มันอาจจะมาถึงเร็ว แต่พอจะมีอะไรที่ผมทำได้อยู่ไหมนะ ที่จะช่วยให้ส้มป่อยมีความสุขมากกว่าที่เป็นอยู่นี้
1. ถ้าผมไม่บังคับป้อนเลย ช่วงเวลาสุดท้ายจะเป็นอย่างไร?
2. ถ้าผมเอาอาหารโปรดต้องห้ามให้กิน แล้วน้องยอมกิน จะส่งผลเสียขนาดไหน?
ยังไม่กล้าตัดสินใจ เพราะข้อมูลยังไม่พอ กลัวว่าผลลัพธ์มันจะทำให้น้องเจ็บปวดทรมานในตอนสุดท้ายหรือเปล่า
ผมเคยอยู่กับแมวตอนช็อคตายมาแล้ว และผมก็เคยได้ยินเรื่องเล่าของพ่อ ที่แมวรอพ่อกลับมาแล้วมาสิ้นใจอย่างสงบตรงหน้า
ผมยังสามารถหวังถึงตอนจบที่สวยงามแบบนั้นได้อยู่หรือเปล่า
จะยังบังคับป้อนอาหารต่อไป ในปริมาณที่เป็นไปได้ จนกว่าจะมีข้อมูลเพียงพอต่อการตัดสินใจ
เมื่อวันที่ต้องจากกันมาถึง ก็หวังว่าน้องจะไม่ทรมานจนเกินไป และถ้าเป็นไปได้ ก็อยากจะอยู่ด้วยกันจนสิ้นสุดลมหายใจเลยนะ
ใกล้เวลาต้องจากกันแล้วสินะ...ส้มป่อย
ส้มป่อยอายุสิบเอ็ดปีนี้ เริ่มตรวจพบโรคไตราวๆ ครึ่งปีก่อน ก็กินยาต่อเนื่องทุกวันตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
ปัญหาสำคัญที่ส่งผลให้อาการไม่ดีขึ้น มาจากการต้องงดอาหารโปรด เปลี่ยนมาเป็นอาหารเฉพาะแมวโรคไต น้องก็ไม่เจริญอาหารเหมือนเคย กินน้อยลงเรื่อยๆ จนเริ่มซูบผอมน้ำหนักจาก 4.8 ลดเหลือ 4กก. จนคุณหมอต้องบอกให้ปั่นอาหารเปียกใส่หลอดดูดบังคับป้อน ให้ได้วันละ 1 กระป๋องเป็นอย่างน้อย
แต่เอาเข้าจริงครึ่งกระป๋องยังเป็นไปไม่ได้เลย หากให้มากไปก็จะอาเจียนออก และทุกครั้งที่บังคับป้อนส้มป่อยจะโมโหมาก พอป้อนเสร็จก็จะหนีไปซ่อนตัว ตอนนี้ก็ต่างคนต่างอยู่ไปทุกวัน ถึงเวลาก็ไปจับมาป้อน แล้วก็ปล่อยให้หนีไปอยู่ตามลำพัง ที่เคยเข้ามาเคล้าเคลียเหมือนเมื่อก่อน ไม่มีอีกต่อไปแล้ว
ผมจำได้นะ ที่คุณหมอบอกว่าถ้าไม่กินก็ต้องให้น้ำเกลือ แต่ผมยังสงสัย กับที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ส้มป่อยมีความสุขอยู่หรือ คิดว่าไม่ แล้วจะยืดชีวิตน้องให้มาเจอชีวิตประจำวันแบบที่น้องไม่พอใจซ้ำไปซ้ำมา ผมไม่รู้ว่าจะทำไปเพื่ออะไรแล้วล่ะ
อยากไปก็จะให้ไปนะ ตามใจทุกอย่างอยู่แล้ว
วันนี้ผมเริ่มมองไปถึงตอนจบแล้ว มันอาจจะมาถึงเร็ว แต่พอจะมีอะไรที่ผมทำได้อยู่ไหมนะ ที่จะช่วยให้ส้มป่อยมีความสุขมากกว่าที่เป็นอยู่นี้
1. ถ้าผมไม่บังคับป้อนเลย ช่วงเวลาสุดท้ายจะเป็นอย่างไร?
2. ถ้าผมเอาอาหารโปรดต้องห้ามให้กิน แล้วน้องยอมกิน จะส่งผลเสียขนาดไหน?
ยังไม่กล้าตัดสินใจ เพราะข้อมูลยังไม่พอ กลัวว่าผลลัพธ์มันจะทำให้น้องเจ็บปวดทรมานในตอนสุดท้ายหรือเปล่า
ผมเคยอยู่กับแมวตอนช็อคตายมาแล้ว และผมก็เคยได้ยินเรื่องเล่าของพ่อ ที่แมวรอพ่อกลับมาแล้วมาสิ้นใจอย่างสงบตรงหน้า
ผมยังสามารถหวังถึงตอนจบที่สวยงามแบบนั้นได้อยู่หรือเปล่า
จะยังบังคับป้อนอาหารต่อไป ในปริมาณที่เป็นไปได้ จนกว่าจะมีข้อมูลเพียงพอต่อการตัดสินใจ
เมื่อวันที่ต้องจากกันมาถึง ก็หวังว่าน้องจะไม่ทรมานจนเกินไป และถ้าเป็นไปได้ ก็อยากจะอยู่ด้วยกันจนสิ้นสุดลมหายใจเลยนะ