สวัสดีค่ะ เราเรียกแทนตัวเองว่าzนะคะ หากผิดพลาดตรงไหนก็ขออภัยด้วยนะคะ
zเป็นลูกคนโตค่ะ มีน้องสาว1คน พ่อแม่แยกทางกัน อาศัยกับปู่ย่าและน้องสาว และลูกพี่ลูกน้องอีก1คน (ลูกของอา น้องชายของพ่อ)ตัวzเองเป็นคนค่อนข้างหวงของมากๆพอสมควรเลยค่ะเพราะแต่ละอย่างซื้อเองและเก็บเงินเอง เป็นคนชอบสะสมด้วย zเลิกขอเงินปู่กับย่าซื้อของส่วนตัวตั้งแต่อายุ14แล้วค่ะ (ปู่ย่าให้แค่ค่าขนมเราต้องแบ่งเงินค่าขนมมาไว้ซื้อของใช้) จนตอนนี้จะ18แล้ว เรื่องมีอยู่ว่า ด้วยzเป็นคนที่ชอบดูแลตัวเอง ส่วนมากzจะซื้อสกินแคร์ ครีมกันแดด อะไรต่างๆเกี่ยวกับพวกตัวบำรุงผิวหน้าและผิวกายมาใช้ วันหนึ่งเป็นวันที่zรีบไปเรียนมากๆเพราะสายแล้ว zก็เลยจะเอากระเป๋าสกินแคร์ไปโรงเรียนด้วย zก็ถือลงมาไว้ข้างล่างเพื่อที่จะกินข้าวแล้วหยิบไปโรงเรียน(zอยู่ห้องข้างบนบ้านคนเดียว ทุกคนนอนข้างล่าง)  แต่zก็ลืมหยิบไปเพราะรีบมากๆ มานึกได้ตอนขับรถออกไปไกลแล้ว เลยคิดว่าไม่เป็นไรหรอก ยังไงก็บ้านของเราไม่หายอยู่แล้ว เลยไม่ได้สนใจก็ไปโรงเรียนต่อ จนตอนเย็น zมักจะเข้าบ้านคนสุดท้ายเสมอเพราะzมีเรียนถึง2ทุ่มทุกวัน zก็เห็นกระเป๋าของzวางอยู่ที่เดิม เราก็ไม่ได้สนใจอะไรก็หยิบขึ้นห้อง วันต่อมาจะหยิบสกินแคร์ในกระเป๋ามาใช้ ของในกระเป๋าzหายไป2-3อย่าง แต่ละอย่างล้วนเป็นของที่ซีต้องใช้บำรุงผิวทุกวันเป็นประจำ zก็เลยลงไปถามย่า ย่าก็บอกไม่รู้ zก็เลยซื้อใหม่ แต่ด้วยความที่zเป็นคนหวงของ เวลาที่อะไรหายไปเราก็สงสัยอยู่แล้วว่าของเราหายไปไหน zก็เลยหาจนไปถึงโซนส่วนตัวของลูกพี่ลูกน้อง(ลูกของอา)ซีเลยตัดสินใจเปิดกระเป๋านางดู สรุปทุกอย่างของzซีที่หายไป อยู่กับนางทั้งหมดเลยค่ะ สาเหตุที่จำได้เพราะzชอบเอาไปรร.(เป็นคนตื่นสาย)เลยชอบทำสัญลักษณ์เล็กๆน้อยๆเพื่อให้รู้ว่าเป็นของz รวมถึงของทุกอย่างด้วย เพราะตะก่อนชอบลืมและหลงกับเพื่อนบ่อยๆ เลยทำสัญลักษณ์ไว้ สรุปอยู่ที่นางหมดเลยค่ะทั้งสกินแคร์ทั้งของที่หายจนลืมไปแล้ว zเลยไปบอกย่า ย่าไม่เชื่อz บอกว่าzไม่รักษาของแล้วไปทำหายเอง zเลยรอให้นางกลับมาก่อน แล้วบอกให้ย่าเปิดกระเป๋านาง อึ้งไปเลยค่ะ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร แต่นางก็ยังไม่ยอมหยุดนะคะ ก็ขโมยอีกเรื่อยๆ ทั้งเสื้อผ้าทั้งอะไรของzแล้วซีก็ใส่แต่เสื้อสีดำ กางเกงบอล มันมีแต่ตัวสีดำและมันเหมือนกันหมด แต่zทำสัญลักษณ์ปักด้ายสีขาวไว้ข้างใน(เป็นนักกีฬาต้องเอาไปเปลี่ยนเวลาซ้อมกลัวหลง) แต่เวลาเก็บผ้าก็คงไม่มีใครดูหรอกค่ะว่ามีสัญลักษณ์ทุกตัวหรือเปล่า แต่พอซักไปเรื่อยๆจาก10ตัวเหลือแค่4ตัวคือไม่พอใส่อ่ะค่ะแต่จำได้มันมีเยอะมาก เลยลองไปค้นดูอีก เหมือนเดิมเลยค่ะเจอกางเกงทุกตัวเสื้อทุกตัวที่หายไป zขอให้ปู่ย่าทำลูกบิดประตูล็อกใหม่ให้ zก็วางใจได้นิดนึง แต่สักพักก็พัง zก็เป็นคนไม่มีเวลาบอกปู่ย่าเรียกช่างให้หน่อยก็ไม่มีใครมา zจะไปติดต่อช่างเองก็ไม่รู้จัติดต่อยังไง แล้วย่าของzเป็นคนที่ชอบหยิบของzไปซ่อนด้วยค่ะ กางเกงตัวไหนที่มันขาสั้นไป แกก็จะหยิบไปซ่อน จนวันนึงเราไปค้นหาของก็เจอ zเลยบอกย่าว่าอะไรที่ไม่โอเคก็บอกกันแล้วตัวที่สั้นก็ใส่อยู่บ้าน เพราะบ้านร้อนมากๆใส่ขายาวไม่ไหว ก็ยังขโมยอยู่ดี จนzจิตตกไปเลยค่ะ zระแวงไปทุกอย่างเลยค่ะ กลัวของหาย zโทรไปเล่าให้แม่ฟัง แม่ก็ช่วยอะไรไม่ได้เพราะอยู่ไกลกัน บ้านเราอยู่มาตั้งแต่เกิด zยังต้องระแวงอย่างกะกลัวโจรขึ้นบ้านทุกวัน zควรใช้ชีวิตอยู่ยังไงคะ zก็เป็นแค่เด็กม.ปลายเงินที่ได้ก็พอใช้บ้างไม่พอใช้บ้าง ก็พยายามแบ่งให้พอ แต่zไม่มีความสุข zระแวงทุกวัน ทุกวันต้องมาเช็กว่าของหายมั้ย Zชอบสะสมหนังสืออ่านเล่น(นิยายการ์ตูน)ไว้อ่านเวลาว่าง แล้วปู่ย่าไม่ชอบให้อ่าน(อยากให้zเป็นหมออยากให้อ่านหนังสือเรียนมากกว่า) ก็มาเปิดค้นห้องz ซ่อนขนาดไหนก็เอาไปหมด จาก100กว่าเล่มเหลือแค่40เล่มแล้วค่ะ แต่พูดถึงนอกจากเรื่องนี้ ปู่ย่าค่อนข้างตามใจ เพราะzเรียนค่อนข้างหนัก zอยากได้อะไรถ้าเกรดขึ้นตามที่ต้องการก็จะให้เสมอ (ส่วนมาก3.6ขึ้น) ส่วนลูกพี่ลูกน้องzก็แบ่งให้เสมอ เพราะพ่อกับแม่เขาก็แยกทางเหมือนกันตั้งแต่เล็กๆ เวลามีอะไรzจะแบ่งให้ตลอด zเป็นคนค่อนข้างตรงค่ะกล้าขอก็กล้าให้ บางทีก็ซื้อมาฝากซื้อมาให้เวลาที่มีเงินมากพอ แต่z ไม่โอเคที่มาขโมยของของzไปแบบนี้ ทั้งปู่ย่า ทั้งลูกพี่ลูกน้อง zเคยคิดอยากออกไปอยู่หอกะเพื่อน แต่แกบอกว่าถ้าจะออกไปก็หาเงินใช้เอง zก็รู้ว่าทำไม่ได้ เพราะถ้าzจะเป็นหมอzก็ต้องมีเวลาทบทวนหนังสืออยู่แล้ว แต่ก็เหลือเวลาแค่1ปีzก็ได้เข้ามหาลัย zพยายามไม่คิดมากนะคะ แต่อยากให้ช่วยแนะนำ ว่าzจะใช้ชีวิตต่อจากนี่ยังไงในบ้านหลังนี้แบบไม่ระแวงzควรจะพูดหรือทำยังไง ปู่ย่าและลูกพี่ลูกน้องzจะหยุดทำแบบนี้ zไม่อยากจิตตก ไม่อยากคิดมาก zจะสอบแล้วเลยไม่อยากคิดอะไร ใครที่เคยเจอแบบนี้ หรือเหตุการณ์คล้ายกันช่วยแนะนำทีนะคะ มีเพื่อนขี้ขโมยยังเลิกคบได้แต่ครอบครัวเลิกไม่ได้จริงๆค่ะ