ผมมีเพื่อนสนิทคนหนึ่งครับ อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่ม.1จนตอนนี้ม.4ก็ไม่ได้อยู่ห้องเดียวกัน แต่ก็ไปหากันทุกวันครับ ตอนอยู่ม.3ผมก็ไม่ได้คิดอะไรกับเขาเลย จนพอเราเริ่มมาสนิทกันมากขึ้นเมื่อขึ้นม.4 ใช่ครับผมแอบชอบเขา แต่............เขามีแฟนแล้วครับ แล้วแฟนเขาก็คือเพื่อนของผมเอง ผมก็คุยแบบสนิทแบบเพื่อนกับเขามาตลอด เล่นด้วยกัน กินข้าวด้วยกันดูหนังด้วยกัน ไปไหนก็ไปด้วยกันครับ แต่ก็ทำไปในสถานะเพื่อนอ่ะครับ พอมาวันหนึ่งเขาเลิกกับแฟน ผมนี้แหละครับ ปลอบเขาทั้งวัน พอเวลาผ่านไปประมาณ 1 เดือน ผมก็เลยทักไปหาเขา แล้วบอกว่าผมอ่ะชอบเขา เขาก็สตั้นไปชั่วหนึ่งแล้วตอบกลับมาว่า เขาอยากแค่เป็นเพื่อนกับเรา เขายังลืมคนเก่าไม่ได้ เขาอยากเป็นเพื่อนกับเราไปก่อน ผมก็เข้าใจแหละครับ เป็นเพื่อนกันมานานแถมเป็นเพื่อนสนิทด้วย โดนบอกแบบนี้เขาก็คงจะตกใจและสับสนอยู่ เขาก็กลัวนะว่าที่เขาบอกแบบนี้แล้วผมจะน้อยใจแล้วมองหน้ากันไม่ติด แต่ผมไม่ใช่คนงี้เง่าแบบแฟนเก่าเขาครับ เพื่อนก็คือเพื่อน ก็คุยกันแบบเพื่อนต่อไป จนเวลาผ่านมาความสัมพันธ์ระหว่างเราก็ใกล้ชิดกันมากขึ้นจนแทบจะเรียกว่าแฟนกันยังได้ ผมก็เลยตัดสินใจขอเขาเป็นแฟนตอนวันเคาว์ดาวน์ ผมเคยบอกกับเขาว่ามีไรจะให้ก่อนปีใหม่ พอถึงวัน ผมก็ทักไปหาเขา แล้วก็บอกเขาว่า"เป็นแฟนกันนะ" เสต็ปเดิมครับ เขาบอกว่าเขายังไม่พร้อม อยากให้เราคุยๆกันไปก่อน เขายังลืมคนเก่าไม่ได้ แบ้วเขาก็บอกต่อว่า ผมเป็นเพื่อนที่ดีมากสำหรับเขา เขาก็เลยไม่อยากจะเสียเราไปถ้าเลิกกัน ผมก็ต้องเข้าใจเขาแหละ แต่ถ้าผมได้คบกับเขานะ ผมจะดูแลเขาให้ดีที่สุด คนเก่าเขาเทียบกับผมไม่ติดหรอก ถ้าเลิกกันไม่ต้องกลัวว่าเราจะมองหน้ากันไม่ติด ผมไม่ใช่คนแบบนี้น เลิกกันแล้วก็ยังเป็นเพื่อนกันหนิ พอผ่านวันที่ผมขอเป็นแฟนเขาไป 555ร้องไห้ไป3วันครับ ทุกวันนี้ก็ยังคงเล่นกับเขาคุยกับเขา และก็ยังคอยดูแลเขาในถานะเพื่อน และก็จะดูแลเขาให้ดีที่สุดแบบเพื่อนนี่แหละ แล้วพอจะมีวิธีในบ้างไหมครับที่จะได้เป็นแฟนกับเขา