สวัสดีค่ะทุกคน วันนี้ฉันมีเรื่องที่อยากจะเล่าให้ทุกคนฟังค่ะ 
ฉันอายุ 22 ปีค่ะ ฉันเรียนจบและมีงานทำแล้ว ฉันเป็นพนักงานต้อนรับของโรงแรมแห่งหนึ่งค่ะ และฉันมีแฟนที่คบกันมา 1 ปี เราสองคนผ่านอะไรมาด้วยกันเยอะแยะมากมาย แฟนฉันอายุน้อยกว่าฉัน เขายังคงเรียนอยู่  ช่วงแรกๆที่เราต่างคนต่างเรียนต่างทำงาน ก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร เขายังคงไปรับไปส่งฉันเป็นปกติ จนพักหลังๆเราเริ่มทะเลาะกันบ่อยๆด้วยเรื่องเล็กๆน้อยๆ อย่างเช่น แฟนเก่าหรือคนคุยเก่าฉัน มากดไลค์สเตตัสฉันในเฟสบุ๊ค เขาก็จะโกรธค่ะ เขามักจะเอามือถือฉันไปเช็คบ่อยๆ เพราะเมื่อก่อนตอนที่ฉันยังเรียยนอยู่ ฉันเจ้าชู้ค่ะ แต่ฉันก็เลิกไปแล้วล่ะ ต่างกับแฟนฉันที่ไม่เจ้าชู้เลย ทุกวันนี้ ในเฟสบุ๊ค ไอจี ฉันแทบจะไม่ได้ติดตามเพื่อนที่เรียนด้วยกันสักคนเลยค่ะ แต่ฉันก็พยายามทำความเข้าใจว่าเขาขี้หึง แต่ส่วนของเขานั้นฉันไม่เเตะเลยค่ะ และเมื่อวันลาพักร้อนของฉันมาถึง เราจึงต่างฝ่ายต่างแยกย้ายกลับบ้านค่ะ และแล้วเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันสำหรับฉันมันก็เกิดขึ้นค่ะ ฉันมาที่บ้าน ฉันต้องช่วยพ่อแม่ทำงานค่ะ ฉันเลยไม่ค่อยมีเวลาให้เขา จะได้คุยก็แค่ตอนเย็นค่ะ แต่แล้วตอนบ่ายของวันนั้น ฉันบังเอิญว่างค่ะ เราเลยโทรคุยกันอยู่ แล้วอยู่ดีๆก็มีแจ้งเตือนในเฟสบุ๊คดังขึ้น มันเป็นแจ้งเตือนของแฟนฉันที่กำลังคุยกัน แต่มันเป็นโพสที่เขาโพสหาแฟนเก่าและแท็กแฟนเก่า เนื้อหาประมาณว่า "เมื่อไหร่จะปลดบล็อก" ณ ตอนนั้น ฉันพูดอะไรไม่ออกเลยค่ะ ฉันถามเขาออกไปว่า ทำแบบนี้ทำไม แล้วฉันก็ตัดสายไป ฉันร้องไห้เหมือนจะเป็นจะตายมาก ฉันรักเขามาก ฉันยอมทุกอย่างเพื่อเขา เพราะคำว่ารักเลยทำให้ฉันโง่ค่ะ ฉันบล็อกเขาได้ไม่นาน ฉันก็ปลดบล็อก เขาขอโอกาสฉันอีกครั้ง ฉันให้โอกาสเขาค่ะ เพราะครั้งหนึ่งเขาเองก็เคยให้โอกาสฉัน แต่เรื่องราวหลังจากเหตุการณ์นี้ มันทำให้เกิดเส้นบางๆระหว่างเราค่ะ ตั้งแต่ตอนนั้นจนตอนนี้ มันไม่เหมือนเดิมอีกแล้วค่ะ หลังจากที่เขานอกใจฉันได้ไม่กี่วัน เขาก็บอกเลิกฉันค่ะ บอกว่าเพราะฉันทำให้เขาไม่มีตัวตน เห๊อะ มันน่าขำที่สุดเลยละ ฉันก็ยังโง่ง้อเขา คืนดีกับเขา แต่มันก็ไม่เหมือนเดิม เขาก็ยังทำเหมือนเดิมค่ะ เช็คมือถือฉัน คอยจับผิดฉัน ถ้าถามว่าทำไมฉันถึงไม่เช็คมือถือเขา ฉันไม่อยากเสียน้ำตาหรือทะเลาะค่ะ แน่นอนว่าเขาต้องมีคนอื่นอยู่แล้ว เขาไม่เคยโพสหา ไม่เคยอะไรฉันเลย เวลาเล่นมือถือก็มักจะหันหน้าหนี พอฉันจะดูเขาก็กดปิด มันชัดเจนใช่ไหมล่ะ 
    ถ้าสงสัยว่า ทำไมฉันยังทน ฉันเคยเป็นคนไม่ดีมาก่อนค่ะ เคยเจ้าชู้ เคยทำให้คนอื่นเสีย ฉันเลยเปลี่ยนตัวเองค่ะ ฉันเลยรักเขามากกว่าคนที่ผ่านมา อีกไม่กี่วันฉันก็จะไปแล้วค่ะ ฉันต้องย้ายไปทำงานที่อื่น ซึ่งฉันรู้ดีว่า หากฉันไปจะเกิดอะไรขึ้น แต่ฉันทำดีที่สุดแล้วค่ะ ทำดีไปหมดแล้ว ฉันแอบเตรียมใจไว้แล้วนิดหนึ่งค่ะ แต่ยังสุดท้ายก็ต้องเจ็บอยู่ดีใช่ไหมคะ ฉันจะซื่อสัตย์กับเขาจนกว่าเขาจะทรยศมันอีกครั้ง วันที่ฉันก้าวออกจากที่ตรงนี้ ฉันก็จะไม่หันกลับมามองมันอีก ถือว่าฉันทำดีที่สุดแล้ว 
        ที่ฉันตั้งกระทู้นี้มา ฉันอยากระบายค่ะ ฉันไม่อยากเล่าให้เพื่อนหรือพ่อแม่ฟัง ฉันไม่อยากให้เขาเป็นห่วง ส่วนตัวฉันเป็นโรคซึมเศร้าเรื้อรังค่ะ 6-7 ปีแล้วค่ะ แต่ฉันเลิกคิดสั้นไปแล้วค่ะ เพราะฉันมีอะไรให้ทำอีกเยอะแยะ ขอบคุณทุกคนที่เขามาอ่านะคะ