มีเรื่องอยากขอปรึกษาและขอความคิดเห็นจากสมาชิกชาวพันทิปคะ ^^
คือตอนนี้กำลังวางแผนจะมีลูกอีกคนคะ แต่อีกใจนึงก็อยากมีลูกแค่คนเดียว ปัจจุบันเราอายุ 31 ปีคะ สามีอายุ 28 ปี มีลูกสาววัยกำลังน่ารักน่าชัง 1 คน อายุ 7 เดือนกว่าๆ คะ อาชีพของเรามั่นคง ส่วนสามีไม่ค่อยมั่นคงเท่าไหร่ แต่ก็ยังพอไปได้เรื่อย ๆ ไม่ได้ขัดสนเรื่องค่าใช้จ่ายเท่าใดนัก มีเงินเก็บก้อนนึงไว้เผื่อเหตุการณ์ไม่คาดฝันและไว้เป็นทุนการศึกษาให้กับลูกสาว มีหนี้สินจำนวนนึงที่แลกมากับบ้านหนึ่งหลังสำหรับครอบครัวเล็กๆ เงินเดือนรับสุทธิของทั้งเราและสามีรวมกันหลังหักหนี้สินแล้ว เหลือใช้เดือนละ 20,000 บาท (อาศัยอยู่ต่างจังหวัดคะ) เราสามารถเบิกค่ารักษาพยาบาล ทั้งสามีและลูก รวมไปถึงค่าการศึกษาของลูกได้จนลูกจบปริญญาตรีคะ แต่ปัญหาที่ทำให้เราคิดหนักเรื่องการมีลูกคนเดียวเลย กับการมีน้องให้กับลูกสาวอีกสักคนคือ (ขอชี้แจงรายละเอียดเป็นข้อๆ ดังนี้นะคะ)
1. จากประสบการณ์ชีวิตที่ผ่านๆมา เมื่อเรามีปัญหาด้านการเงิน เราไม่สามารถพึ่งพาใครได้เลยแม้กระทั่งแม่ของเรา ทำให้เราคิดว่าหากเมื่อถึงวัยที่ลูกเรากำลังเรียนหนังสือ แล้วต้องใช้เงินจำนวนมาก ส่วนแฟนเรา ณ ช่วงเวลานั้นอาจไม่ได้ทำงานแล้ว ( คิดเผื่อเอาไว้ก่อนคะ อนาคตช่างไม่แน่นอนเอาเสียเลย ) แล้วเราคงสงสารลูกแย่เลย หากเราไม่สามารถส่งลูกเราให้เรียนได้ในมหาวิทยาลัย และคณะที่ลูกเราต้องการเรียน เพราะปัญหาด้านการเงินจากการมีลูก 2 คน แต่ถ้าเรามีลูกเพียงคนเดียว เราคิดว่าเราสามารถทุ่มเทให้เค้าได้จนสุดความสามารถได้มากกว่าคะ
2. ปัจจุบันเราและสามีทำงานประจำ เช้าไป – เย็นกลับ คะ เสาร์อาทิตย์เราทั้งคู่ใช้เวลาอยู่กับลูก เพื่อให้แม่สามีได้พัก วันทำงานปกติแม่สามีเป็นคนเลี้ยงไว้ให้คะ เราและสามีจัดการค่าใช้จ่ายทุกอย่างของลูกเองทั้งหมด ไม่เคยให้ทางครอบครัวทั้งสองฝ่ายต้องมาเป็นธุระเรื่องค่าใช้จ่ายให้เลยคะ แม่สามีมีหน้าที่เลี้ยงให้อย่างเดียว ทุกสิ้นเดือนแฟนจะมอบเงินให้แม่เพื่อเป็นค่าเลี้ยงลูก ไม่มากมายอะไรคะ แต่เค้าอยากให้แม่เพราะแม่เลี้ยงลูกให้ ส่วนแม่เราไม่ได้มาเลี้ยงช่วยคะ จะหวังพึ่งแม่ตัวเองนี่ยากมากในทุกๆเรื่อง แม่เรามีความพร้อมทุกทางไม่ติดขัดอะไร แต่เราไม่สามารถพึ่งพาอะไรได้เลยจริงๆ คิดแล้วก็เศร้า ส่วนแม่สามีไม่ค่อยมีความพร้อมเท่าไหร่ ทั้งฐานะทางการเงิน สภาพแวดล้อมในการเลี้ยงดูลูกเรา ความสะอาด และความเป็นระเบียบภายในบ้าน แต่แม่สามีแกเป็นคนใจดีและใจเย็น แต่เราก็ต้องแลกกันกับเรื่องเล็กๆน้อยๆ จุกจิกที่ว่ามา เราจึงต้องทนเอาคะ พูดเยอะไม่ได้เพราะเกรงใจท่าน ท่านเลี้ยงลูกให้ ส่วนแม่ตัวเองเชียร์นักหนาให้มีลูกสัก 2 คนนะ กำลังดี แต่ไม่เคยมาช่วยดูแลเอาใจใส่ พูดแล้วเครียดจังคะ
3. เรากลัวว่าถ้าเรามีลูกแค่คนเดียว กลัวลูกเหงา กลัวต่างๆนาๆ ว่าถ้าเกิดพ่อกับแม่ไม่อยู่แล้ว ในอนาคตเค้าต้องอยู่คนเดียว ไม่อยากคิดเลยว่าลูกจะเคว้งคว้างแค่ไหน ถ้าเค้ามีน้องอีกสักคน เค้าคงจะเป็นที่รักและที่ปรึกษาที่ดีให้กันได้ ไม่มากก็น้อย เพราะเราเกิดมาในสภาพแวดล้อมที่เป็นลูกและหลานคนเดียวคะ เราเลยเข้าใจว่าความรู้สึกเหงาความรู้สึกอยากมีพี่มีน้องเป็นยังไง ส่วนสามีเราเค้าอยากมีลูกสาวคนนี้แค่คนเดียว แต่สามีเราเค้าเกิดมาในครอบครัวที่มีญาติพี่น้องเยอะนะคะ และเค้าก็มีน้องสาว 1 คน คือมีกัน 2 คนพี่น้อง แต่เค้ากลับมองว่าอยากมีลูกเพียงคนเดียว เพื่อที่ทุกอย่างจะได้ทุ่มเทให้เค้าเพียงคนเดียวไม่ต้องแบ่งปันให้ใครแต่เรากลับกลัวว่าลูกจะไม่รู้จักการแบ่งปัน และการอยู่ร่วมกันกับผู้อื่นนี่สิคะ เพราะอะไรๆเค้าก็ได้เพียงคนเดียว จึงทำให้การวางแผนที่จะมีลูกคนต่อไปของเราต้องหยุดคิดและพิจารณาให้ถี่ถ้วน
เราจึงอยากขอทราบความคิดเห็น ประสบการณ์ของเพื่อนๆ พี่ๆ ชาวพันทิปหน่อยคะ ว่าเราควรวางแผนครอบครัวไปในทางไหนดีคะ คิดแล้วคิดอีก คิดหนักเลยคะ ทุกวันนี้ เศรษฐกิจแบบนี้ สังคมแบบนี้ รู้สึกว่ามันไม่ง่ายเลยนะคะกับการวางแผนและคิดที่จะมีลูกสักคน ...
ข้อดีข้อเสียของการมีลูกคนเดียวและการมีลูกหลายคน
คือตอนนี้กำลังวางแผนจะมีลูกอีกคนคะ แต่อีกใจนึงก็อยากมีลูกแค่คนเดียว ปัจจุบันเราอายุ 31 ปีคะ สามีอายุ 28 ปี มีลูกสาววัยกำลังน่ารักน่าชัง 1 คน อายุ 7 เดือนกว่าๆ คะ อาชีพของเรามั่นคง ส่วนสามีไม่ค่อยมั่นคงเท่าไหร่ แต่ก็ยังพอไปได้เรื่อย ๆ ไม่ได้ขัดสนเรื่องค่าใช้จ่ายเท่าใดนัก มีเงินเก็บก้อนนึงไว้เผื่อเหตุการณ์ไม่คาดฝันและไว้เป็นทุนการศึกษาให้กับลูกสาว มีหนี้สินจำนวนนึงที่แลกมากับบ้านหนึ่งหลังสำหรับครอบครัวเล็กๆ เงินเดือนรับสุทธิของทั้งเราและสามีรวมกันหลังหักหนี้สินแล้ว เหลือใช้เดือนละ 20,000 บาท (อาศัยอยู่ต่างจังหวัดคะ) เราสามารถเบิกค่ารักษาพยาบาล ทั้งสามีและลูก รวมไปถึงค่าการศึกษาของลูกได้จนลูกจบปริญญาตรีคะ แต่ปัญหาที่ทำให้เราคิดหนักเรื่องการมีลูกคนเดียวเลย กับการมีน้องให้กับลูกสาวอีกสักคนคือ (ขอชี้แจงรายละเอียดเป็นข้อๆ ดังนี้นะคะ)
1. จากประสบการณ์ชีวิตที่ผ่านๆมา เมื่อเรามีปัญหาด้านการเงิน เราไม่สามารถพึ่งพาใครได้เลยแม้กระทั่งแม่ของเรา ทำให้เราคิดว่าหากเมื่อถึงวัยที่ลูกเรากำลังเรียนหนังสือ แล้วต้องใช้เงินจำนวนมาก ส่วนแฟนเรา ณ ช่วงเวลานั้นอาจไม่ได้ทำงานแล้ว ( คิดเผื่อเอาไว้ก่อนคะ อนาคตช่างไม่แน่นอนเอาเสียเลย ) แล้วเราคงสงสารลูกแย่เลย หากเราไม่สามารถส่งลูกเราให้เรียนได้ในมหาวิทยาลัย และคณะที่ลูกเราต้องการเรียน เพราะปัญหาด้านการเงินจากการมีลูก 2 คน แต่ถ้าเรามีลูกเพียงคนเดียว เราคิดว่าเราสามารถทุ่มเทให้เค้าได้จนสุดความสามารถได้มากกว่าคะ
2. ปัจจุบันเราและสามีทำงานประจำ เช้าไป – เย็นกลับ คะ เสาร์อาทิตย์เราทั้งคู่ใช้เวลาอยู่กับลูก เพื่อให้แม่สามีได้พัก วันทำงานปกติแม่สามีเป็นคนเลี้ยงไว้ให้คะ เราและสามีจัดการค่าใช้จ่ายทุกอย่างของลูกเองทั้งหมด ไม่เคยให้ทางครอบครัวทั้งสองฝ่ายต้องมาเป็นธุระเรื่องค่าใช้จ่ายให้เลยคะ แม่สามีมีหน้าที่เลี้ยงให้อย่างเดียว ทุกสิ้นเดือนแฟนจะมอบเงินให้แม่เพื่อเป็นค่าเลี้ยงลูก ไม่มากมายอะไรคะ แต่เค้าอยากให้แม่เพราะแม่เลี้ยงลูกให้ ส่วนแม่เราไม่ได้มาเลี้ยงช่วยคะ จะหวังพึ่งแม่ตัวเองนี่ยากมากในทุกๆเรื่อง แม่เรามีความพร้อมทุกทางไม่ติดขัดอะไร แต่เราไม่สามารถพึ่งพาอะไรได้เลยจริงๆ คิดแล้วก็เศร้า ส่วนแม่สามีไม่ค่อยมีความพร้อมเท่าไหร่ ทั้งฐานะทางการเงิน สภาพแวดล้อมในการเลี้ยงดูลูกเรา ความสะอาด และความเป็นระเบียบภายในบ้าน แต่แม่สามีแกเป็นคนใจดีและใจเย็น แต่เราก็ต้องแลกกันกับเรื่องเล็กๆน้อยๆ จุกจิกที่ว่ามา เราจึงต้องทนเอาคะ พูดเยอะไม่ได้เพราะเกรงใจท่าน ท่านเลี้ยงลูกให้ ส่วนแม่ตัวเองเชียร์นักหนาให้มีลูกสัก 2 คนนะ กำลังดี แต่ไม่เคยมาช่วยดูแลเอาใจใส่ พูดแล้วเครียดจังคะ
3. เรากลัวว่าถ้าเรามีลูกแค่คนเดียว กลัวลูกเหงา กลัวต่างๆนาๆ ว่าถ้าเกิดพ่อกับแม่ไม่อยู่แล้ว ในอนาคตเค้าต้องอยู่คนเดียว ไม่อยากคิดเลยว่าลูกจะเคว้งคว้างแค่ไหน ถ้าเค้ามีน้องอีกสักคน เค้าคงจะเป็นที่รักและที่ปรึกษาที่ดีให้กันได้ ไม่มากก็น้อย เพราะเราเกิดมาในสภาพแวดล้อมที่เป็นลูกและหลานคนเดียวคะ เราเลยเข้าใจว่าความรู้สึกเหงาความรู้สึกอยากมีพี่มีน้องเป็นยังไง ส่วนสามีเราเค้าอยากมีลูกสาวคนนี้แค่คนเดียว แต่สามีเราเค้าเกิดมาในครอบครัวที่มีญาติพี่น้องเยอะนะคะ และเค้าก็มีน้องสาว 1 คน คือมีกัน 2 คนพี่น้อง แต่เค้ากลับมองว่าอยากมีลูกเพียงคนเดียว เพื่อที่ทุกอย่างจะได้ทุ่มเทให้เค้าเพียงคนเดียวไม่ต้องแบ่งปันให้ใครแต่เรากลับกลัวว่าลูกจะไม่รู้จักการแบ่งปัน และการอยู่ร่วมกันกับผู้อื่นนี่สิคะ เพราะอะไรๆเค้าก็ได้เพียงคนเดียว จึงทำให้การวางแผนที่จะมีลูกคนต่อไปของเราต้องหยุดคิดและพิจารณาให้ถี่ถ้วน
เราจึงอยากขอทราบความคิดเห็น ประสบการณ์ของเพื่อนๆ พี่ๆ ชาวพันทิปหน่อยคะ ว่าเราควรวางแผนครอบครัวไปในทางไหนดีคะ คิดแล้วคิดอีก คิดหนักเลยคะ ทุกวันนี้ เศรษฐกิจแบบนี้ สังคมแบบนี้ รู้สึกว่ามันไม่ง่ายเลยนะคะกับการวางแผนและคิดที่จะมีลูกสักคน ...