เราว่าเราเป็นโรคซึมเศร้าแต่เราไม่กล้าบอกกับใครเลยในหัวเรามีเรื่องให้ต้ิงร้องให้ทุกวันตอนดึกๆชอบแอบร้องไห้คิดแต่เรื่องซ้ำๆโทษแต่ตัวเองที่สำคัญคือถ้าตายไปก็ดี เราจะมาเล่าเรื่องของเรา
ไม่มีใครเข้าใจความรู้สึกเราเลย...
เราจะสมมุตชื่อเฉยๆนะ
ตั้งแต่ขึ้นม.1ตอนปรับพื้นฐานเราได้เจอเพื่อนชี่อดำแล้วเราก็เป็นเพีอนกันแต่พอเลิกปรับพื้นฐานดำก็เลิกเป็นเพื่อนกับเรา
เราก็ไม่รู่ว่าเพราะอะไรเราเสียใจและตอนเรียนจริงๆเราได้รู้จักกับพรเราเป็นเพื่อนรักมากกับพรประมาณ6เดือนและดำก็ชอบนิทาเราด่าเราหลังๆก็ตบหัวเราเรารู้ว่าเขาเล่นแต่มันก็แรงไปพรก็ไม่ชอบดำเหมือนกันแต่หลังจากนั้นพรก็ไปเล่นกับดำแต่เราก็เฉยๆอยู่เพราะก็ยังเล่นกันเหมือนเดิมและเพื่อนของดำชื่อมักทะเลาะกันดำก็ไม่เล่นกับมักไม่ชอบมักไม่ยุ่งกับมักไม่แคร์ด้วย มักก็มาเล่นกับเรา
1-2สัปดา หลังจากนั้นก็ไปเล่นกับดำเหมือนเดิมผ่านไปอีกเพื่อนของดำอีกคนก็ทะเลาะกับดำชื่อเข ดำบอกว่าเขเป็นเหมือนเด็กทำตัวอ๋องๆใสๆไม่ชอบ
เขก็มาเล่นกับเรานานอยู่เขก็มาเพื่อนกับเราเกือบเดือนแล้วก็หายไปอยู่กับดำเลย
แล้วเราก็มาคิดๆดูว่าทำไมทุกคนถึงต้องถิ้งเราไป😭😭😭😭เราไม่เข้าอ่ะเราเสียใจมากและตอนสอบปลายภาคเทอม1มีคนมาบอกเราว่ามีคนตั้งแก๊งนิทาเรา มีดำเขมักพร เราก็เลยทะเลาะกับพรตอนสอบปลายภาควันสุดท้ายหลังจากนั้นก็ไม่ได้คุยกันเลยและเปิดเทอมใหม่
หัวหน้าห้องชื่อพานเป็นคนเรียนเก่ง
มาเป็นเพื่อนกับเราและเราก็ว่าคนนี้และที่ใช่ไม่ว่าจะอะไรก็ปกป้องเราเสมอ
มีวันหนึ่งตอนเรียนครูไม่อยู่ ดำสั่งให้เราไปกระโดดตึกตายและคนอื่นก็บอกให้เราไปตายเขมักพรก็บอกเราอยากจะร้องไห้มากแต่ต้องกลั้นเอาไว้และเราก็มีเสียงที่อัดเสียงเอาไว้เป็นหลักฐาน และพอหมดคาบเราก็ตัดสินใจจะกระโดดตึก แต่ตอนนั่นพานโทรมาพอดีและเราเห็นพานเราก็คิดว่าเรายังมีพานอยู่นิเนอะและเราก็เล่าเรื่องที่เราจะกระโดดตึกและคนที่สั่งให้เรากระโดด แพรวก็ปกป้องเราและไปพูดคุยกับพวกนั้นและเราก็หลงรักเพื่อนคนนี้มารักมากๆ และพอวันถัดมาเรามาร.รมีแต่คนในห้องถามเราว่าจะกระโดดตึกหรอทั้งห้องเราก็งงว่ารู้ได้ไงและพวกที่สั่งเรากับพวกเพื่อนอื่นก็บอกเราว่าให้เรากระโดดตึกตายดิแต่พานก็ปกป้องเรา เราเสียใจมาก มากจนเรานอนร้องไห้ตอนดึกทุกวัน
เพื่อนในห้องก็ล้อเราไปเกือบเดือน
และพวกนั้นมันก็ไม่อจากเล่นอยู่กับเราเพราะกลัวนิสัยเหมือนเรานิสัยโลกสวยและแบบเราต่างๆ แล้วก็ไม่มีใครอย่างยุ่งกับเราแต่ก็มีพานอยู่ข้างเสมอ
จนวันสอบปลายภาคเทอม2วันสุดท้ายพานก็ไม่เล่นกับเราไปอยู่กลุ่มพวกดำเขมักพร ไม่เล่นกับเรา แล้วเราก็คิดว่าพานต้องมาแกล้งเป็นเพื่อนเราสืบเรื่องเราไปนิทา สรุปทุกคนไม่มีใครที่ไว้ใจได้เลย และตอนนี้00:29เรานั่งพิมพ์ก็ร้องไห้ไปเราไม่ไหว้แล้วอ่ะ😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭
เราชอบคิดสั่น เราไม่กล้าบอกแม่ไม่กล้าไปหาหมอ เรากลัว😭
คนที่ไม้เข้าใจความรู้สึกเราไม่รู้หรอกว่า
โครตทรมานกับการที่ตัวเองต้องเป็นแบบนี้
โครตเกลียดตัวเอง
บอกไว้ก่อนว่าเรื่องที่เล่ามาทั้งหมดเป็นเรื่องจริงหมดเลย
เราทำอะไรผิดอ่ะเราไม่เคยเป็นอะไรให้พวกแกเลย เราไม่เข้าใจอ่ะ😭
และเราก็ขอตัวไปก่อน...
เป็นโรคซึมเศร้า😭ไม่กล้าไปหาหมอ
เราจะสมมุตชื่อเฉยๆนะ
ตั้งแต่ขึ้นม.1ตอนปรับพื้นฐานเราได้เจอเพื่อนชี่อดำแล้วเราก็เป็นเพีอนกันแต่พอเลิกปรับพื้นฐานดำก็เลิกเป็นเพื่อนกับเรา
เราก็ไม่รู่ว่าเพราะอะไรเราเสียใจและตอนเรียนจริงๆเราได้รู้จักกับพรเราเป็นเพื่อนรักมากกับพรประมาณ6เดือนและดำก็ชอบนิทาเราด่าเราหลังๆก็ตบหัวเราเรารู้ว่าเขาเล่นแต่มันก็แรงไปพรก็ไม่ชอบดำเหมือนกันแต่หลังจากนั้นพรก็ไปเล่นกับดำแต่เราก็เฉยๆอยู่เพราะก็ยังเล่นกันเหมือนเดิมและเพื่อนของดำชื่อมักทะเลาะกันดำก็ไม่เล่นกับมักไม่ชอบมักไม่ยุ่งกับมักไม่แคร์ด้วย มักก็มาเล่นกับเรา
1-2สัปดา หลังจากนั้นก็ไปเล่นกับดำเหมือนเดิมผ่านไปอีกเพื่อนของดำอีกคนก็ทะเลาะกับดำชื่อเข ดำบอกว่าเขเป็นเหมือนเด็กทำตัวอ๋องๆใสๆไม่ชอบ
เขก็มาเล่นกับเรานานอยู่เขก็มาเพื่อนกับเราเกือบเดือนแล้วก็หายไปอยู่กับดำเลย
แล้วเราก็มาคิดๆดูว่าทำไมทุกคนถึงต้องถิ้งเราไป😭😭😭😭เราไม่เข้าอ่ะเราเสียใจมากและตอนสอบปลายภาคเทอม1มีคนมาบอกเราว่ามีคนตั้งแก๊งนิทาเรา มีดำเขมักพร เราก็เลยทะเลาะกับพรตอนสอบปลายภาควันสุดท้ายหลังจากนั้นก็ไม่ได้คุยกันเลยและเปิดเทอมใหม่
หัวหน้าห้องชื่อพานเป็นคนเรียนเก่ง
มาเป็นเพื่อนกับเราและเราก็ว่าคนนี้และที่ใช่ไม่ว่าจะอะไรก็ปกป้องเราเสมอ
มีวันหนึ่งตอนเรียนครูไม่อยู่ ดำสั่งให้เราไปกระโดดตึกตายและคนอื่นก็บอกให้เราไปตายเขมักพรก็บอกเราอยากจะร้องไห้มากแต่ต้องกลั้นเอาไว้และเราก็มีเสียงที่อัดเสียงเอาไว้เป็นหลักฐาน และพอหมดคาบเราก็ตัดสินใจจะกระโดดตึก แต่ตอนนั่นพานโทรมาพอดีและเราเห็นพานเราก็คิดว่าเรายังมีพานอยู่นิเนอะและเราก็เล่าเรื่องที่เราจะกระโดดตึกและคนที่สั่งให้เรากระโดด แพรวก็ปกป้องเราและไปพูดคุยกับพวกนั้นและเราก็หลงรักเพื่อนคนนี้มารักมากๆ และพอวันถัดมาเรามาร.รมีแต่คนในห้องถามเราว่าจะกระโดดตึกหรอทั้งห้องเราก็งงว่ารู้ได้ไงและพวกที่สั่งเรากับพวกเพื่อนอื่นก็บอกเราว่าให้เรากระโดดตึกตายดิแต่พานก็ปกป้องเรา เราเสียใจมาก มากจนเรานอนร้องไห้ตอนดึกทุกวัน
เพื่อนในห้องก็ล้อเราไปเกือบเดือน
และพวกนั้นมันก็ไม่อจากเล่นอยู่กับเราเพราะกลัวนิสัยเหมือนเรานิสัยโลกสวยและแบบเราต่างๆ แล้วก็ไม่มีใครอย่างยุ่งกับเราแต่ก็มีพานอยู่ข้างเสมอ
จนวันสอบปลายภาคเทอม2วันสุดท้ายพานก็ไม่เล่นกับเราไปอยู่กลุ่มพวกดำเขมักพร ไม่เล่นกับเรา แล้วเราก็คิดว่าพานต้องมาแกล้งเป็นเพื่อนเราสืบเรื่องเราไปนิทา สรุปทุกคนไม่มีใครที่ไว้ใจได้เลย และตอนนี้00:29เรานั่งพิมพ์ก็ร้องไห้ไปเราไม่ไหว้แล้วอ่ะ😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭
เราชอบคิดสั่น เราไม่กล้าบอกแม่ไม่กล้าไปหาหมอ เรากลัว😭
คนที่ไม้เข้าใจความรู้สึกเราไม่รู้หรอกว่า
บอกไว้ก่อนว่าเรื่องที่เล่ามาทั้งหมดเป็นเรื่องจริงหมดเลย
เราทำอะไรผิดอ่ะเราไม่เคยเป็นอะไรให้พวกแกเลย เราไม่เข้าใจอ่ะ😭
และเราก็ขอตัวไปก่อน...